Üzerimdeki yırtık pırtık kıyafetleri yokladığımda, parmaklarım beklenmedik bir şekilde sigara paketine çarptı. Gümüşi ay ışığında, paketin içinde yalnızca bir dal sigara kalmış olduğunu gördüm. Çakmağımın son nefesini kullanarak, sigarayı ateşledim. Dumanı havaya karışırken, etrafımdaki hayvan sesleri daha da yakınlaşıyordu. Bu tekinsiz yerde daha fazla kalmak için bir neden yoktu. Soğuk, keskin bir kararlılıkla, kendimi bir yola, bir kaderin kollarına bırakmaya hazırdım.

[[Ateşin kaynağına git. ]] (#213676366)

[[Araba yoluna doğru git.]] (#213676359)

Karanlık ormanın içinde, dalların ve taşların arasından geçerek, nihayet yola ulaştım. Yolun kenarında, geçecek bir araba umuduyla beklemeye başladım. Ancak, ne bir far ışığı gözüktü ne de motor sesi duyuldu. Gecenin ilerleyen saatlerinde, sessizlik ve yalnızlık iyice hissedilir olmuştu. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan, tahminen yarım saat boyunca orada durdum. Hareketsiz beklemenin verdiği soğuk, bedenimi sarmış ve titremeye başlamıştım. Üşümenin ötesinde, donarak ölme düşüncesi zihnimi ele geçirmeye başlamıştı. Bu düşüncelerle mücadele ederken, içimde bir kararsızlık belirdi. Acaba ateşe geri mi dönmeliydim ?

[[Ateşin kaynağına git. ]] (#213676366)

[[Beklemeye devam et.]] (#213676443)

[[Koşarak ilk gördüğün ağaca kafa at]] (#213676444)

Ayaklarımın altındaki yaprakların hışırtısı, gece sessizliğinde yankılanıyordu. Ateşe doğru ilerlerken, her adımda yüreğim biraz daha hızlanıyordu. Uzaktaki ateşin ışığı, karanlık ormanın içinde bir umut ışığı gibi parlıyordu. Yol boyunca yürürken, bir arabanın motor sesini duydum; geçip giden farların ışığı, kısa bir an için ormanı aydınlattı ve sonra yine karanlığa gömüldü. Kendimi şanssız hissederek, titreyen ellerimi ovuşturarak ateşe doğru yürümeye devam ettim.

Ateşe yaklaştıkça, kıvılcımların gökyüzüne doğru dans ettiğini görebiliyordum. Yanan odunların çıtırtısı ve sıcaklığı, soğuk geceye meydan okuyordu. Ateşin yanında, koyu renkli bir kamp çadırı belirdi. Kamuflaj deseni, onu ormanın geri kalanıyla neredeyse bütünleştiriyordu. Ateşin etrafında dolaşarak, sessizce çadıra yaklaştım. Çadırın içinden gelen düzenli horlama sesleri, içeride birinin derin uykuda olduğunu gösteriyordu. Bir an için durdum ve çevremi inceledim; konservelerin arasında, metalik bir parıltı yakaladı gözüm. Küçük bir balta, ay ışığında parlıyordu. içerideki kişi, bu gizemli ormanda nasıl bulunduğum hakkında bir ipucuna sahip olabilir miydi? Ellerim balta sapına doğru uzanırken, kalbim hızla atıyordu. Ne yapmam gerektiğine karar verememiştim henüz.

[[Adama uykusunda saldır.]] (#213676426)

[[Adamı uyandır ve sakince konuş.]] (#213676433)

[[Ateşin içine atla]] (#213676410)

Bir an için durdum, sonra derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Baltayı yere bıraktım ve ateşe doğru ilerledim. Ateşin sıcaklığı, yüzümü yakıyordu. Gözlerimi kapattım ve son bir çaba ile ateşin üzerine atladım.

Alevler, bedenimi sardı ve acı içinde çığlık attım. Ancak, çığlıklarım ormanın derinliklerinde kayboldu. Alevler, bedenimi yavaşça tüketirken, son nefesimi verdim. Son düşüncem, neden bu kadar aptal olduğum oldu. Ancak, artık çok geçti…

Başa dön
(#213676338)

Karanlıkta, çadırın fermuarını yavaşça indirdiğimde, içeriden bana dikilmiş bir çift gözle karşılaştım. Hafif esmer, saçı başı incin bir adam, gözlerindeki öfkeyle beni itti ve arkaya doğru sert bir şekilde düştüm. Yere çarpmamın şokuyla, kısa bir an için nefesim kesildi. Baltayı elimden bırakmamış olmam bir teselli oldu, ama bu adamla bir kavga kazanmak, baltam olsa bile, çok güçtü. Ne yapacağımı bilemiyordum, kalbim hızla atıyordu ve ormanın karanlığına doğru kaçmanın belki de en iyi seçenek olduğunu düşündüm.

[[Dövüş]] (#213676611)

[[Kaç.]] (#213676627)

[[Arkadaşça konuş.]] (#213676619)

“Merhaba, orada kimse var mı?” diye yüksek sesle seslendim. Horlama aniden kesildi ve bir sessizlik çöktü. Çadıra doğru ilerlediğimde, çadırın fermuarı yavaşça açıldı ve karanlıkta bana dikilmiş bir çift gözle karşılaştım. Hafif esmer, saçı başı incin bir adam, gözlerindeki öfkeyle beni itti ve arkaya doğru sert bir şekilde düştüm. Çok güçlü olmalıydı. Keşke o baltayı alsaydım diye içimden geçirdim. Ama bu adama karşı baltayla bile pek bir şansım yoktu. Onunla savaşmak mümkün değildi. Ne yapacağımı bilemiyordum, üzerime doğru geliyordu.

[[Kaç.]] (#213676627)

[[Arkadaşça konuş.]] (#213676619)

Beklemeye devam ettiğimde, nihayet uzaktan bir motor sesi duydum. Kalbim hızla atmaya başladı ve umutla yola doğru baktım. Ancak, yaklaşan arabanın farları garip bir şekilde titriyordu ve motorun sesi düzensizdi. Şüphe içinde, beklemeye devam etmeye karar verdim.

Araba yaklaştıkça, içimdeki endişe giderek artıyordu. Şimdi, arabanın daha yakından görünmesiyle, içimde bir alarm çalmaya başladı. Araç eski ve bakımsız görünüyordu, camları kirliydi ve farları titriyordu. Bir an için tereddüt ettim, ama ormanda tek başıma donmak da bir seçenek değildi.

Araba yaklaştığında, içimdeki korku gitgide büyüdü. Araba yavaşladı ve yanımda durdu. Şoför kapıyı açtı ve bana bakarak sırıttı. Yüzünde tuhaf bir ifade vardı, sanki bir şeyler gizliyormuş gibi. Kalbim hızla atmaya devam ederken, içimde bir kararsızlık dalgası hissettim.

Arabadaki adam, "Nereden geliyorsun?" diye sordu, sesindeki tını beni rahatsız etti. Cevap vermeden önce bir an tereddüt ettim. Sonunda, "Ormandan, kayboldum," dedim, sesimdeki titreme hissedilir bir şekilde artmıştı.

Adam, "Hmm, öyle mi?" dedi, gözleri bana tuhaf bir şekilde baktı. Ardından, "istersen sana yardım edebilirim. Arabaya bin ve seni otele zütüreyim," teklifinde bulundu.

Tutarsızlık içinde, karar vermem gerekiyordu. Arabaya binip binmemem gerektiği konusunda hala tereddüt ediyordum. Bir yandan, yardım teklifi hoşuma gitmişti ama diğer yandan adamın tuhaf davranışı beni tedirgin ediyordu.

[[Arabaya bin.]] (#213676724)

[[Teklifi reddet.]] (#213676743)

Neden bilmiyorum, içimden koşarak ilk gördüğüm ağaca kafa atmak geldi. Yolun başına doğru hızlıca koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki toprak ve taşlar, hızla geride kalıyordu. Gözlerim önünde sadece karanlık ve belirsizlik vardı. Kalbim hızla atarken, ormanın içindeki her ses beni daha da hızlandırıyordu.

Koşarken, karşıma büyük bir ağaç çıktı. Hızla üzerine doğru ilerlerken, son bir çaba ile kafamı ağaca doğru uzattım. Çarpmanın şiddetiyle, dünyanın etrafımda döndüğünü hissettim ve sonra her şey karardı. Son nefesimi verirken, ormanda yalnız başıma ölümün soğuk yüzüyle karşı karşıya kaldım. Son düşüncem, neden böyle bir mallık yaptığım oldu. Ancak, artık çok geçti…

Başa dön
(#213676338)

Bir an için durdum, sonra derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Baltayı sıkıca tutarak, adama doğru döndüm. Gözlerindeki öfke, beni korkutmak yerine, içimde bir cesaret ateşi yaktı. “Bana zarar verme,” dedim sert bir tonla. “Sadece yardım arıyorum.”

Adam, bana doğru saldırdı, ancak bu sefer hazırlıklıydım. Baltayı yukarı kaldırdım ve adamın üzerine salladım. Bıçak, havada bir ışık huzmesi çizdi ve adamın göğsüne saplandı. Adam, acı içinde yere düştü ve bir an sonra hareketsiz kaldı.

Kalbim hızla atıyordu ve nefes nefese kalmıştım. Ancak, sonunda güvendeydim. Ormanda karşılaştığım bu tehdit, artık geçmişte kalmıştı. Baltayı yere bıraktım ve derin bir nefes alarak, ormanın karanlığına doğru yürümeye devam ettim. Kendi hayatımı korumak için ne yapmam gerektiğini biliyordum artık. Kendi kaderimi belirlemek için, karanlık ormanda yalnız başıma ilerlemeye devam ettim.

______________________

Tebrikler !! Onlarca farklı ölüm senaryosundan kurtuldun. ilk bölüm 3 farklı sonla bityor. Ve burası da bu 3 sondan birisi. Merak etme hikaye kısa süre içersinde burdan devam edecek pampa.

---burası yapım aşamasındadır---

Korkuyla geri çekildim, ancak bir an için durdum. Belki de bu adamla konuşabilirdim. Belki de ona zarar vermek istemediğimi anlarsa, bana yardımcı olabilirdi. Derin bir nefes alıp, “Merhaba,” dedim titrek bir sesle. “Ben sadece kayboldum ve yardıma ihtiyacım var. Sana zarar vermek istemiyorum.”

Adam bir an için durdu ve gözlerindeki öfke biraz hafifledi. Ancak, hala elindeki bıçağı sıkıca tutuyordu. “Nereden geldin?” diye sordu sert bir tonla.

“Ormanın diğer tarafından,” dedim hızla. “Bir yürüyüşe çıkmıştım ve yolumu kaybettim.”

Adamın gözleri daraldı ve bir an için düşündü. Ancak, birdenbire, yüzünde bir öfke patlaması oldu ve bana doğru saldırdı. Bıçağı, göğsüme saplandı ve acı içinde yere düştüm. Son nefesimi verirken, adamın karanlıkta kaybolduğunu gördüm. Son düşüncem, belki de bu ateşi hiç takip etmemem gerektiği oldu. Ancak, artık çok geçti…

Başa dön
(#213676338)

Son bir çaba ile ayağa kalktım ve ormanın derinliklerine doğru koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki toprak ve yapraklar, hızla geride kalıyordu. Gözlermini önünde sadece karanlık ve belirsizlik vardı, ancak kaçmak için başka bir seçeneğim yoktu. Soluk soluğa, kalbi küt küt atarken, ormanın içindeki her ses onu daha da hızlandırıyordu.

Uzun süre koştuktan sonra, yorgunluktan bitap düşmüş halde yürümeye başladım. Üşümüş ve titriyordum; üzerimdeki ince giysiler, soğuk havaya karşı hiçbir koruma sağlamıyordu. Yürüdükçe, uzaktaki bir ışık belirdi. Yaklaştıkça, ışığın bir otelden geldiğini gördüm.

Otelin aydınlık ve sıcak görüntüsü, bana bir umut verdi. Ancak, içeri girip girmemekte kararsızdım. Ormanda yaşadığım korkutucu deneyimler, beni tedirgin etmişti. Ancak, soğuk ve yorgunluk karşısında, otelin sıcak yatağına direnemeyeceğimi de biliyordum.

[[Otele gir]] (#213676772)

[[Dışarda bekle]] (#213676760)

[[Yürümeye devam et]] (#213676792)

içimdeki tereddütlerle mücadele ederken, soğuğun etkisiyle titreyen ellerimi zorla kaldırıp arabanın kapısını açtım ve içeri girdim. Araba hareket etmeye başladığında, adam bana dönüp, “Ben Serkan evim arabayla 15 dk ileride. Otele zütürebilirim seni, ya da istersen benim evimde de kalabilirsin. Tek yaşıyorum. ” dedi. Sesindeki samimiyetsiz ton, içimdeki şüpheleri daha da artırdı. Yine de, ormanda donmaktansa bu teklifi kabul etmek daha mantıklı geldi.

Araba, karanlık yollarda ilerlerken, adam konuşmaya devam etti. “Buralarda yabancı mısın? Endişelenme, sana iyi bakarım. Oteller çok pahalı.” dedi. Sözlerinin altında yatan anlamı çözmeye çalışırken, gözlerim yorgunluktan ağırlaşmaya başladı. Üzerimde para falan da yoktu. Ne yapacağım konusunda çok kararsızdım.

[[Otele git]] (#213676796)

[[Serkanın evine git]] (#213676799)

Adamın teklifini reddettim. içimdeki ses, ona güvenmememi söylüyordu. “Hayır, teşekkür ederim,” dedim, sesimde kararlılıkla. “Biraz daha bekleyeceğim.” Adam bir an bana şaşkın bir bakış attı ve ardından omuz silkip arabasına geri döndü. Motorun sesi yavaşça uzaklaştı ve ben yine karanlıkta, yalnız kalmıştım.

Soğuk, artık dayanılmaz bir hal almıştı. Vücudum titremeye başladı ve dişlerim takırdamaya. Her nefesimde, soğuk havanın ciğerlerimi doldurduğunu hissedebiliyordum. Uzun süre bekledikten sonra, artık ayakta durmakta bile zorlanıyordum. Gözlerim ağırlaştı ve bilincim bulanıklaştı. Soğuğun etkisiyle, yavaş yavaş yerde oturmaya karar verdim. Karanlık orman, sessiz ve umursamazdı. Yıldızlar, soğuk ve uzaktı. Ve ben, yavaşça, sessizce, soğuğun kollarına teslim oldum. Son düşüncem, belki de ateşe dönseydim, farklı olur muydu sorusuydu. Ama artık çok geçti. Ormanın karanlığı, beni sonsuza dek sarıp sarmaladı.

Başa dön
(#213676338)

Üzerimde incecik kıyafetler olmasına rağmen nedense ?? dışarıda beklemeye karar verdim... Otelin ışıkları, soğuk ve karanlık gecede bir umut ışığı gibi parlıyordu. Ancak, içeri girmek yerine, otelin dışında, bir ağacın altında oturmayı tercih ettim!!!. Giysilerim, soğuk havaya karşı hiçbir koruma sağlamıyordu ve titriyordum. Ancak, içerideki belirsizlikten daha çok korkuyordum.

Bir süre sonra, otelin dışında beklerken, uzaktan gelen hafif bir ses duydum. Ses giderek yaklaşıyordu. Korkuyla etrafıma bakındım, ancak karanlıkta hiçbir şey göremiyordum. Sonra, birdenbire, bir el omzuma dokundu. Korkuyla geriye döndüm ve karşımda, karanlıkta bana dikilmiş bir çift gözle karşılaştım. Bu, ormanda karşılaştığım adamdı.

Adam, gözlerindeki öfkeyle bana bakıyordu. Elinde bir bıçak vardı ve bana doğru sallıyordu. Korkuyla geri çekildim, ancak çok geçti. Bıçak, göğsüme saplandı ve acı içinde yere düştüm. Son nefesimi verirken, adamın karanlıkta kaybolduğunu gördüm. Son düşüncem, otelin sıcak yatağına girebileceğim bir şansı kaçırdığım oldu. Ancak, artık çok geçti…

Başa dön
(#213676338)

Tebrikler !! Onlarca farklı ölüm senaryosundan kurtuldun. ilk bölüm 3 farklı sonla bityor. Ve burası da bu 3 sondan birisi. Merak etme hikaye kısa süre içersinde burdan devam edecek pampa.

---burası yapım aşamasındadır---

Yürümeye devam ettim, her adımda daha da yoruluyordum. Ancak, içimdeki umut, beni ileriye doğru itiyordu. Ormanın derinliklerinde, belirsiz bir hedefe doğru ilerliyordum. Sonunda, uzaktaki bir ışık belirdi. Yaklaştıkça, ışığın bir evden geldiğini gördüm.

Evin önünde, bir köpek havlıyordu. Köpeğin sesi, ormanın sessizliğinde yankılanıyordu. Evin önünde durdum ve köpeğe doğru baktım. Köpek, beni görünce havlamayı kesti ve kuyruğunu sallamaya başladı.

O sırada, evin kapısı açıldı ve bir adam çıktı. Adam, beni görünce şaşırdı. “Merhaba,” dedi, “Ben Serkan. Burada ne yapıyorsun?”

“Merhaba,” dedim, “Ben… kayboldum. Yardımınıza ihtiyacım var.”

Serkan, bir an durdu ve sonra gülümsedi. “Tabii, yardımcı olabilirim. istersen içeri gel, sana bir şeyler ikram ederim.”

Serkan’ın teklifini kabul ettim ve evine girdim. Evin içi sıcak ve rahattı. Serkan, bana yatacak bir yer gösterdi ve beni misafir etti. O gece, ormanda geçirdiğim korkutucu deneyimlerden sonra, güvenli bir yerde uyumak gerçekten çok iyi geldi.

[[Serkanın evinde uyan]] (#213676807)

Otele gitmek istediğimi belirttim. Serkan, \\\"Pekala öyle olsun.\\\" dedi. Ve yol boyunca daha da konuşmadı. Serkanın evine gitseydim daha mı iyi olurdu acaba diye de düşünmeden de edemedim. Beni otelin önüne bıraktı. Kararsızlıkla dolu bir sessizlik içinde, Serkan’ın arabasından indim. Soğuk hava, üzerimdeki ince giysilerin altına sızıyordu ve titriyordum. Serkan, bir an bana baktı ve sonra arabayı hareket ettirerek karanlıkta kayboldu.

[[Otele gir]] (#213676822)

[[Serkanın arkasından söv]] (#213676818)

“Tamam,” dedim, sesimde belirgin bir tereddüt olmasına rağmen. “Evinde kalabilirim. Teşekkür ederim.”

Araba, karanlık yollarda ilerlerken, Serkan sessizleşti. Araba, bir süre sonra küçük bir evin önünde durdu. Evin önünde, bir köpek havlıyordu. Serkan, arabayı park ettikten sonra bana döndü ve gülümsedi. “işte burası benim evim,” dedi.

Evi küçük ama rahat görünüyordu. Bahçede, bir köpek havlıyordu ve Serkan ona doğru el salladı. “O da benim köpeğim,” dedi ve gülümsedi. “Onunla tanışacaksın.”

Eve girdiğimizde, Serkan bana yatacak bir yer gösterdi. Oda küçük ama temizdi ve yatak rahat görünüyordu. “Umarım burası hoşuna gider,” dedi Serkan. “Eğer bir şeye ihtiyacın olursa, bana söyle.”

Yatağa oturdum ve etrafıma baktım. Oda, bir misafir odası gibi görünüyordu ve her şey düzenliydi. Yorgunluktan bitkin düşmüştüm ve yatağın üzerine uzandım. Gözlerim yavaşça kapandı ve sonunda, derin bir uykuya daldım. Gece yarısı bi ara uyanır gibi oldum.

[[Serkanın evinde uyan]] (#213676807)

Tebrikler !! Onlarca farklı ölüm senaryosundan kurtuldun. ilk bölüm 3 farklı sonla bityor. Ve burası da bu 3 sondan birisi. Merak etme hikaye kısa süre içersinde burdan devam edecek pampa.

---burası yapım aşamasındadır---