Neden bilmiyorum, içimden koşarak ilk gördüğüm ağaca kafa atmak geldi. Yolun başına doğru hızlıca koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki toprak ve taşlar, hızla geride kalıyordu. Gözlerim önünde sadece karanlık ve belirsizlik vardı. Kalbim hızla atarken, ormanın içindeki her ses beni daha da hızlandırıyordu.

Koşarken, karşıma büyük bir ağaç çıktı. Hızla üzerine doğru ilerlerken, son bir çaba ile kafamı ağaca doğru uzattım. Çarpmanın şiddetiyle, dünyanın etrafımda döndüğünü hissettim ve sonra her şey karardı. Son nefesimi verirken, ormanda yalnız başıma ölümün soğuk yüzüyle karşı karşıya kaldım. Son düşüncem, neden böyle bir mallık yaptığım oldu. Ancak, artık çok geçti…

Başa dön
(#213676338)