Yarıda kesmek zorunda kaldım anlatacağım çok şey vardı aslında be

çok yavaş yazıyon bekardeşim bu ne az hızlı

bu burda dursun sonra okurum

Devam panpa

O günden sonra sınıftakiler beni 96'cı diye çağırmaya başlamış, milletin bana bakışı değişmişti görmeniz lazımdı o giblenmeyen ben birden giblenmeye başlamıştım. Hatta durum o kadar ileri gitmişti ki her derste yanımda oturuyordu muallakler. Abarttınız amk bi inkılap'ta iyiyiz desemde olun belli olmaz sana diyip yanımda oturmak için sıraya giriyorlardı.Her ne kadar çıkar için olsa da o benim hakkımda çevrilen dalga muhabbetleri dinmişti.Ama bu durum çok sürmedi en fazla 1 hafta sürmüştür. Sonra eski günlere devam.
Acı çekmeye resmen bağımlı olmuştum. Bazen benimle dalga geçilmediğinde şaşırıyordum ve o günleri kendime bayram ilan ediyordum resmen amk.
Bilmiyorum bu tek benim ortamımda mı vardı ama okuldaki binler sürekli değişiyordu.Ama dediğim gibi bazı değişmeyenler vardı okuldan. Tüm bunların yanında güzel bir mahalle kadromda vardı.
işte böyle geçip giden zamanların geri dönüşü olsa da dönsem her şeyi değiştirsem dediğimiz anlar vardır ya.
Şimdi bunları anlatırken o durumdayım be beyler.
Keşke zamanı geri alabilsem de bu aklımla o günlere dönebilsem.
Belki başka bir hayatta...

Hocanın yüzündeki şaşkınlığı görüyordum. Sonunda 96 dedi. Beyler o an öyle bi gururlandımki görmeniz lazım sanki atomu parçaladım amk. itiraz edenler, bu nasıl bu notu aldı diyenler, sınavın iptal edilmesini isteyen binler bile olmuştu.Ben şoku atlatamadan yanımdaki tüm piiçler saydırıyor bana. Vay amk nasıl aldın kopyamı çektin filan.Ama en çok yanımdaki bin şaşırdı ve züt oldu. Çünkü yanında oturuyordum istese söylemezdim evet ama o bilmiyordu benim yaptığımı. Hoca senden beklemiyordum filan diyor. Hocam ben de bu kadarını beklemiyordum filan dedim. Sonra 1-2 kişinin daha sınavını okudu onlarda düşük ve sıra Burçin'e geldi. Burçin 32 dedi hoca.Çok şaşırmıştım daha iyi bekliyordum çünkü Burçin'in çoğu dersi iyiydi. Sonra hocanın söylediği "herkes zor" demişti demesi aklıma geldi. Harbiden çok mu zordu acaba dedim içimden.Çünkü tüm çalışkanlar düşük almıştı. Burçin hayal kırıklığına uğramıştı. Kafasını sıraya gömmüştü hocanın notunu açıklmasından sonra ve hiç kalkmamıştı yaklaşık 5 dakikadır. inanın 96 almamı unutmuştum bile onun için o kadar çok üzülmüştüm ki.Tüm gün onun o üzgün hali aklıma gelmişti. Onu genelde hep neşeli gördüğümden bir tuhaf olmuştu içim. Yanına gidip sıkı sıkı sarılıp bir daha hiç bırakmamak istedim.Ve sonra eve geldiğimde yine o bitmek bilmeyen ve imkansız hayallere daldım imkansız olmasının tek nedeni belkide bendim. Bu cesaretsizliğim...

Hemen sınavdan sonraki haftaya geçeyim. Sabah küfür ede ede kalktım her zamanki gibi.
Bizim hemen arka sokakta oturan inkılapçı da hemen önümden okula gidiyordu. Birazda yağmur atışıyordu hafiften. Hemen hızlandım ve hocanın yanına gittim Günaydın hocam dedim. Günaydın dedi. Hocam sınav çok kolaydı dedim yüzük baktı dalga geçer gibi sırıttı.
Öyle mi herke çok zordu diyor bana bir sen kolay dedin dedi.Ben de hocam bugün dersimiz var okur musunuz dedim. Bakarız dedi. Tamam hocam dedim. Neyse okula geldik.1-2 ders uyuyup enerjimi aldım. 4.derse geldiğimizde hoca geldi sınavları okumaya başladı sessizce istediğiniz yapın dedi. Bizde konuşuyoruz bizimkilerle arkada. Ayar olduğum kaşar kızlar hemen önümde ağlıyor yok düşük gelecek filan. Bizimkilerde kalcaz oğlum ya filan diyo babam gibecek beni filan diyor. Ben de içimden kıs kıs gülüyorum.Ama bir an aklımdan düşük alır mıyım diye düşünmedim değil. Herneyse hoca sınavları okuyor millet döküylor görmeniz lazım 25 soru test sormuştu hoca.20 alan mı dersin 14 alanmı 8 alanmı. Sınıfın en çalışkanları bile 40-44 gibi bir şey almıştı neyse sıra bana geldi.Bir sessizlik oldu çünkü herkes merak ediyordu her ne kadar dalga geçseler de acaba alırmı bu muallak diye düşünüyorlar.

Beyler günler taktan geçe durdu derken ilk sınavların başlamasına 1 hafta filan var
Benim de çok önceden beri Tarihe ilgim var. Sürekli internetten kitaplardan araştırır okumak çok zevkli gelirdi. inkılap Tarihi ve Atatürkçülük dersi bize yeni gelmişti ve ilk defa sınav olacaktık. Okulda genelde ders ayırt etmeden uyuduğumdan dolayı tarihe ilgim olmasına rağmen hiç dinlememiştim. Beyler hiç abartmıyorum sadece 15-20 dakikada 30-40 sayfalık kitabı sular seller gibi ezberledim. Kitaptaki tüm soruları çözdüm ve ilk defa hiç yapmadığım bir şey yaptım. Kırtasiyeye gidip 2 tane inkılap testi aldım. Hatta alırken ben ne yapıyorum filan diye içimden geçirdim hiç kendimden beklemeyeceğim hareketlerdi bunlar. Sonra eve geldim ve testleri çözmeye başladım. Tüm konuları bitirip kafam karışmasın diye sadece işlediğimiz yerleri okudum ve testini çözdüm. Gel zaman git zaman sınav vakti geldi çattı ben yine arka sıradayım tabi bir arkadaş var yanımda yine tabi binin teki. Yanımda binler ekgib olmaz hiç. Hoca kağıtları dağıttı. Ben kafamı bir gömdüm bir yapıyorum öyle böyle değil arkadan da aradan hocam çok kolay filan diyorum bizim sınıftakiler de gülüyor dalga geçiyorum sanıyorlar bilmiyor ama muallakler hepsini yaptığımı.
Yanımdaki bin de bir kere bile bana bakmadı. Hep başkalarından kopya istiyor. Bilse geri zekalı hepsini yaptığımı susmaz kanka hadi ver ver diye ama bilmiyordu neyse ki. Benimde söylemeye hiç niyetim yoktu. Neyse sınav bitti herkes ağlıyor çok kötü geçti diye filan ben de benim iyi filan dedim he he deyip gülüp geçtiler.

kaç kez izin almaya gittin panpa , adam takmış *

Ay biliyor musun en çok senin esprilerini özledim.
Ay bilmiyorum dıbına koduğum huursu demek istedim ama demedim.
Açıkcası bu huur'nun tavrı beni şaşırtmıştı. Ya dalga geçiyordu ya da benim yanımdaki çocuklara yavşamak için beni kullanarak sohbet başlatacaktı vs diye düşündüm.
Neyse bizimkiler güldü yavşak yavşak yine bana baka baka Dakika 1 gol 1 dıbınakoyim
Yine başlayacaktı binlerin mal mal konuştuğu şeyler bana bakıp gib gib gülmeleri.Bu binler kızla konuştu biraz işte sonra gibtirip gitti. Neyse derslere filan girdik. Daha 2.dersin sonunda müdür yardımcısı bizim sınıfa gelmişti bile.Çünkü millet birbirine yazın yaptığı şeyleri filan anlatıyor hocayı kimse dinlemiyor diye hoca'da bizim çalışkan kızlardan birini göndermiş(ne ara gönderdiyse onu bile görmedik) müdür yardımcısının yanına. Sinirli bir şekilde konuşmaya başladı:
-Daha ilk günden olur mu böyle terbiyesizlikler vs filan sıralıyor rahat bir 15-20 dakkika konuşmuştur. Neyse sonunda sustu tam kapıdan çıkacakken beni dikkati çekti heralde dıbınakoduğum en arkadayım birde beni ayağa kaldırdı:
-Bu sene fazla izin almak yok.Her gün gelip izin alıyorsun olmaz böyle bir rahatsızlığın varsa rapor al.
dıbınakoduğum başka lafta bilmiyor hep rapor al rapor al he he tamam hocam deyip geçtim sonra gitti sonunda derken zil çaldı.

Neyse beyler 7.sınıfı çok anlattım daha hikaye uzun yavaştan 8.sınıfa geçeyim
Acısıyla tatlısıyla 7.sınıf bitmiş son seneye gelmiştik.
Tüm yazı evde pinekleyerek geçirmiş ara sıra mahalledeki arkadaşlarla denize gitmiştim o kadar.
Derken okullar açıldı 8.sınıf olmamızın verdiği öz güven vardı hepimizde tabi.
Ama bazı mallar çok abartmış okulun liderini seçmeye kadar gitmiş her gün kavgalar yapılmıştı çocukluk aklı işte. Benimde böyle bir gayem olmadığından gibimde olmamıştı bu durum. Okulun ilk günü erken gelmiştik. Kantinin orada doluşanlar direk sınıfa gidenler hocalarla konuşanlar falan filan. Gözlerim ilk dakikadan beri Burçin'i aradı bahçede yoktu. Sonra bizimkilere sınıfa gidelim hadi hava sıcak filan dedim. Neyse gittik sınıfa Burçin sınıfın en çalışkan 2 kızıyla sohbet ediyordu. Gittik işte bizim binler kaşar kızlara selam verdi ben hiç oralı bile olmadım. Derken bu mal kızlardan biri yanıma geldi ve şöyle dedi

hepsini okudum devam panpa

rezerved

rezerve

reserved
uygun olunca okurum panpa verdim şukunu

Birazda Evdeki yaşamımdan bahsedeyim
O zamanlar abimin ve ablamgilin devam eden okulu nedeniyle abim çeşitli yerlerden burs alarak okudu. Çünkü babam haliyle 4 çocuğa okutup eve para getirmekte zorlanıyordu. Bazen konuşmalara şahit olurdum hatta her zaman evimizdeki eksilmeyen kavgalar maddi imkansızlık yüzünden çıkardı. Annem senelerdir çektiği bu hayattan o kadar çok bezmiştiki evden hiç çıkmazdı. Sadece o bitmek bilmeyen komşu ziyaretleri olurdu kendi aralarında. Babam'ın ise söylediği tek bir şey vardı
"Okuyun oğlum okuyun kimse'ye muhtaç olmayın bak halimize derdi. Kendim için bir şey istemiyorum siz okuyun yeter derdi. Başta da belirttiğim gibi Sülalenin çoğu okumuş belli bir yerlere gelmişti.
Benim en çok korktuğum şeyde bu oldu
"BAŞARISIZLIK"
Evet başarısızlıktan çok korktum. Annemin babamın benimle gurur duymamasından çok korktum
Hani bir hikaye var ya kısaca anlatayım.
Çoban bir babaya sorarlar:
-Kaç çocuğunuz var?
-4
Meslekleri nedir ?
Baba gururla söyler:
- 1 oğlum mühendis hem çalıştı hem okudu çok azimlidir
-1.kızım doktor hem bize baktı hem çalıştı
-2. kızım öğretmen hem borçlarımızı ödedi hem okudu.
Sonra çoban susar.
Babaya bu seferde:
-Ee 4 çocuğunuz yok muydu diye sorarlar
-Baba'da diğer oğlumda çoban oldu benim gibi der yüzünü ekşiterek ve başka hiç bir şey demez.
işte bende bundan korkuyorum Hiç bi gibime yaramamaktan çok korkuyorum

Bittimi amin feryadi

Kanka beni anlattın maddi durumuz kötü olmamasına rağmen utancımdan anneme bile bişey söyleyemezdim

Amacım onunla başka şeylerden sohbet edip kafamı dağıtmaktı ama yapamadım.
Yine müdür yardımcısının yanına gittim. Ama bu sefer izin vermedi.Her gün izin alıyon yeter rapor al o zaman dedi.
içimden yine saydırıp sınıfa gittim
Sanki hapisteydim ve gün sayar gibi dakika sayıyordum
Kimseyle konuşmadan uyuyarak geçirdim tüm zamanı sonra eve gittim
Evde yemeğimi yiyip limana doğru yola koyuldum tek başına kendimi düşündüm ve Burçin'i düşündüm sanki aramızda kocaman bir duvar vardı o duvarda bendim benim düşüncelerim insanların ön yargıları ve cesaretsizliğim aramıza kocaman bi duvar koymuştu sanırım bu aşkı içimde hep platonik olarak yaşayacak ve okulda karşılaştığımızda bir merhaba bile demeyecek kadar çekimser kalacaktım.

Ertesi gün olmuş yine maçtan muhabbet açılmıştı. Kimi gidip karşı takımı dövek diyo mal mal kimi birbirini suçlamaya devam ediyor kimi de hiç konuşmuyordu bile.
Ben de dün yaşadığım o taktan olay sonrasında bazı kararlar almıştım. Kimseyle samimi olmayacaktım onlar yanıma gelmezse ben onların yanına gitmeyecektim. Gerçi çoğu zaman onlar benim yanıma gelirdi ama bazı istisnalarda ben giderdim. Herneyse ben deftere bir şeyler karalıyorum ders başlamamış daha yine geldiler neyin var filan soruyorlar. Bir şeyim yok dedim. Yenildik diye mi üzüldün? dedi içlerinden biri.
Hiç gülesim yoktu o laftan sonra bi kahkaha atıp he ondan üzüldüm dedim ve yine defteri karalamaya devam ettim. Sen iyi oynadın yinede tarzından şeyler söylemeye başladılar ben cevap bile vermiyordum. Yine konu ayakkabıya geldi derken filan Burçin geldi sırf orada konuşmamak için yürüyün derse girmeyek tarzında bir şeyler söyledim ama hiç biri gelmedi. Neyse boş verin kapatın konuyu dedim. Onlarda hiç üstelemeden gittiler. Ders başladıktan yaklaşık 10 dakika sonra Burçin geldi geç kaldığı her halinden belliydi. Çantasının bir bölümü açıktı. Hocadan özür dileyip yerine oturdu. Tüm bu olaylardan sonra Burçin'i görmek o kadar iyi gelmişti ki anlatamam beyler. Tenefüste içimden yürü lan amk git yanına konuş filan desemde cesaret edemedim bir türlü. Ve yine her zamanki gibi ona bakmaya devam ettim usulca.