annem zuhali içeri almıştı.
büyük ihtimalle direkt benim odama yönelicekti. çalışmamız vardı çünkü. kadın başarmak istiyordu.
tahmin ettiğim gibi, kapıyı tıklattı.
ben tepki vermedim. tavana gözlerimi dikmiş, peteği düşünüyordum.
bir daha tıklattı.
ben yine tepki vermedim.
en son anneme sordu,
"bcd uyuyor mu semra abla?"
"bilmiyorum ki kızım bakiyim bi"
annem açtı kapıyı, geldi yanıma.
"oğlum iyi misin sen, hayırdır? bak zuhal ablan kaç kere çalmış kapıyı. ayıp değil mi?"
ben biraz daha tavanı izledikten sonra cevap vericekken ,
"bugün böyle bu zuhal ablası. bütün gün gezinip durdu evde elinle telefonla. ama sorunca da anlatmadı bir şey bana. yoruyor valla beni" hafif güldü.
"yok anne bir şeyim ya, dalmışım öyle biraz."
devam ettim zuhal ablaya dönerek, kapının orda bekliyordu beni.
"zuhal abla kusura bakma beklettim seni de. ama içim geçmiş. çalışalım istersen?"
"ya bcd iyi değilsen gerek yok ama.."
"yok abla ya çalışalım,bir şeyim yok benim."
tabii bunları söylerken yanaklar kıpkırmızı, ses hafif titrek.
"e iyi madem. hadi hazırlanda çıkalım."
gittim rahat bir şeyler giyindim üzerime. zuhal abla da hafiften gülmüştü bugün bana, beni öyle görünce üzülmüştü belki de bilmiyorum.
evden çıktık parka gidiyoruz yine.
"ee bcd anlatmıycak mısın bugün ne olduğunu?"
tahmin ettiğim gibi. merak ediyordu.
"ya abla bir şey olmadı yani öyle ne biliyim."
"kız meselesi mi yoksa?"
yavaştan tekrar samimi olmaya başlıyorduk.
fakat o an bu gibimde değildi beyler. zuhal abla böyle sorunca içimi dökmem gerekiyordu birine. baştan sona anlattım olayları.
"olsun be bcd. üniversitede... "
ahaha tabiiki de o kadar değildik daha.
"olsun be bcd. kız sınavlarını düşünmüştür üzülme sen. ileriki zamanlarda bir daha konuşursunuz. istersen bugün çalışmayalım bak."
"olur mu abla geldik buraya kadar."
"olsun bak moralin bozuk senin."
"dönelim mi madem?"
"ya tabi sen bilirsin de ben oturup konuşalım diycektim. biraz sen, biraz ben anlatıyım. dertleşiriz hem."
dediği gibi de oldu beyler. o gün hiç çalışmadık. ama çok güzel sohbet ettik zuhalle.
salih hala aynı şekilde devam ediyormuş bunu öğrendim.ama artık dövmüyor, çünkü bulaşmıyorum ne yaparsa yapsın dedi. tek amacı kpss'yi kazanıp boşamak salih abiyi.
biz konuşurken, o olayın bahsi de hiç geçmedi beyler. öyle bir şey yaşanmamış gibi devam ediyorduk resmen.
eski hayatımız aynı, fakat öyle bir olay olmamış gibi takılıyorduk.
en sonunda evlere dağılırken, biraz daha samimi bir şekilde
"bugün bana da çok iyi geldi bcd. sıklaştıralım böyle araları."
"tamam abla, özlemişim seninle sohbet etmeyi bende."
pot kırmıştım.
aldırış etmedi. vedalaşarak eve çıktım bende.
zuhalin muhabbeti gerçekten bir çok şeyi unutmamı sağlamıştı. peteğe elbette yine üzülüyordum. fakat acım çok hafiflemişti.