yanıyor ömrüm. yaşııtlarım bir yerlere geliyor ya hani o bana çok dokunuyor be.boşuna mı yaşıyorum ben diye soruyorum kendime. adamlar çok iyi okullarda okuyor çok iyi yerlere geliyor. ünlü oluyor büyük kitlelere geliyor.ben çabalıyorum fakat tek başarım üni yi kazanmak. başarım yoksa yaşadığımı nasıl kanıtlayacağım ben beyler? söyleyin deyin ki löylle kanıtlarsın yaşadığını. ismimi bilen çok kişi yok beyler.ben yalnızım ve buna alıştım. evlenemem zaten soyumu bile devam ettiremem. meslek hayatı zaten hikaye. mesela ben işadamlarına çok şaşırırım.bir insan nasıl o kadar güçlü olur amk? insan dediğin doğar düşünür ve ölür.ama o kadar güçlü olamaz. çok ilginç amk.

Yaş kaç ki

soruyorum kendime ulan ben çok kötü bir insan mıyım diye. sonra çevremdeki insanları izliyorum hepsi gibici.en ufak bir çıkarlarında hemen adam satarlar. ilginçtir bu adamlar çok sevilir amk.ben aslında anladım beyler nasıl sevileceğimi. fakat öyle biri olamam ki ben.ben benim işte. içime kar yağıyor beyler. kalbim acıyor.

Vay amk aşağı yukarı benim yaşadıklarım fight clubu 40 kere seyretmişimdir lisede bende açılamadım sosyal yönden kötüyüm hayal kurarım bende baya uçuk hayaller ailemle bende ii geçinemem vay mq

Sabah para resimleri atıyordun şimdi fakir ama gururlu genç havalarındasın ?

ben mecnun değildim beyler. yalan söylememeyim o kadar duygusal bir insan olduğumu da düşünmüyorum. fakat ağlamayı severim.her insan bağırır çağırır ben ağlarım gizlice. hüzünlü kış akşamları herkes köpek gibi yatarken ben üşenmem yürürüm sokakta. sanki ben varımdır sanki dünyada.o sokaklar benim kalbimi yansıtır aslında. dolaşım umursamazca o sokaklarda. normalde alkol almam ama almış gibiyimdir dolaşırken. hava karanlık sokaklar soğuk ve boş. yalnızım kendi içimde olduğum gibi. düşünürüm çocukluğumu ağlarım sokak ortasında.kim görecek ki sokak köpeklerinden başka.oh be yalnızım işte. yendim ulan hepinizi sadece ben varım bu sokaklarda. yenildiniz işte kötü adamlar filmlerdeki gibi her şey! gider otururum en güzel dostuma.o bilir ne düşündüğümü. izlerim karanlığı. sigara benim düşmanım değilmiş gibi yakarım sigaramı.o yalnızlık bana her şeyden iyi gelir. sonra gece geç olunca dönerim cehenneme.ne bileyim beyler benim de hayatım böyle işte.ben varım bir de oturduğum bank. evde yaslanıp ağladığım duvarı saymazsak. liseye giderken benimle dalga geçerlerdi serviste. oturduğum yer pek nezih bir semt değil. servisteki binler taşşak geçerdi bizim eve gelince telefonum çekmiyor diye. üzülmezdim zira onlar bana çok salak gelirdi. belki de bu yüzden sevilmem pek.

rez panpa okuruz

panpa okudum hikayeni bende ilkokulda öyleydim lise 2 de bu duyguyu aşabildim. Benim bi yaşam stratejim var "kimseden iyilik beklemem kötülük yapan olursa da zararlı çıkar" bu .Yani kimseye izin verme sana dokunan yansın .O zaman bakalım 2. bi defa dokunuyor mu ?

lisede öğle arasında herkes kantine çıkardı. havalı olacaklardı ya kimse yemekhaneye gitmezdi.ben utanırdım kantine çıkmaya. korkardım kalabalıktan.ya birisi üzerimden espri yaparsa.bir de beyle kolej olduğu için çok dikkat ederdim her şeye. yemek nasıl yenilir filan bunları bilmediğimi düşünürdüm.bu öğle aralarında ya arka sıraya geçip kendi kendime düşünürdüm ya da gidip tuvalete kilitlerdim kendimi. bütün okuldan nasıl kaçacaktım ki başka? kafama göre arkadaş yok beyler sıkılıyorum.

Hacı sana o kadar yardım etmek sana ne bilim seni düzeltmek istesemde sana söyleyecek laf bulamıyorum

üniye hazırlandığım sene ev biraz karışıktı. annemle babamla sürekli kavga halindeydim. babam sürekli polis çağırıyordu eve. polis aklına mı girmiş ne olduysa beni tehdit etmeye başladı. işte seni nezarete attırım veya hastaneye yatırırım diye. zütürdüler beyler. babam sırf bana inat ettiği için ambulans çağırdı ve özel bir hastaneye zütürdüler beni. konuştum doktorla içimi döktüm. böyle dediğime bakmayın pek konuşamam ben ama az konuştum. annem gözünü korkutun filan demiş doktora. beni yatağa bağladılar beyler. çok korkmuştum. ellerim bağlıydı ve çıkamıyordum oradan. odamı özlemiştim beyler dışarıda yağmur yağıyordu. çok severdim dolaşmayı dolaşacaktım fakat annem engel oldu buna. zorla tutup sakinleştirici vurdular bana. ağlamıştım beyler. sırf boyun eğmediğim için deli yerine konulmuştum. gururum incinmişti. iğne vurduktan sonra saldılar beni. gittim dolaştım fakat aynı ben değildim. kalbime bir ağırlık daha çökmüştü.bir anne oğluna bunu yapar mıydı? ben kendi oğluma bunu yapar mıydım beyler? keşke yaşanmasaydı bunlar. artık ailemi tamamen silmiştim.yok artık onlar benim için. sırf inat uğruna bana neler yaşatmışlardı.

Bro şiir yaz. Ben rahatlıyorum tam ifade edemesem d tekrar okuyunca kendimi rahatlamış hissediyorum

Devam et panpa okumaya devam ediyom

yukarıda bi arkadaş hatırlattı bi ara yazarlığa takmıştım. iskender pala yeni yeni patlamıştı o aralar. onun kitaplarını okuyordum. beyler tarihi severim ben. özellikle divan şiirini. çok anlamlı gelir bana.ben yazamazdım fakat yazmak isterdim. hikaye yazmaya başlamıştım kendi kafama göre yazıyordum. hatta yazdığım bir hikayenin başını dil ve anlatım hocama okutmuştum hamileydi ağlamıştı. çocuk düştü filan yazıyordu hikayede. ondan duygulanmıştı kevaşe. hiç de sevmezdim onu. size yazdığım bir şiiri yazayım beyler. tamamen benden çıktı bu mısralar.

Kardeş cesaret kendin ya da sevdiklerin için göze alabildiğin şeydir

Ben mi yalnızım hayatta,
Yoksa hayat yalnızlığın kendisi mi?
Yağmur mu bu kadar beni üzen,
Yoksa ben üzgün olduğum için mi ağlıyor gökyüzü?

Anladım ki ağlamazmış gökyüzü
Meczup olan hayat değil nefsimmiş
Bizim için değilmiş yalnızlık
Meğer bütün hayat birliğin resmiymiş

Sen ey her savaşı kazanacağını sanan nefsim
Asıl zafer her şeyi kaybettiğini anlamakta

Kendisi için savaşan en baştan kaybetmiştir
Zira savaştığı benliğidir
Ama bir fikir uğruna savaşan varlık yok mu
Savaşmasına bile gerek yok o zaten yenmiştir

bunu lisenin 3 teyken yazmıştım beyler.iyi ya da kötü farketmez. yazıyordum ama.

Aile işi de garip bazı aileler iyi bazılarıysa keşke olmasalardı

beyler burada yalan söylemeyeyim zaman zaman trollük yapıyorum. giriyorum saçmalıyorum. yazan arkadaşları takip ediyorum. onlar ifade ediyor beni.ben kendimi ifade edemem beyler. dışarıda susarım evde susarım. yalnız kaldığımda konuşurum ama. boşaltırım içimi. ortaokuldayken simit ve meyve suyu almışım okulun top sahasına doğru yürüyorum. üç kişi üçü de sevdiğim kişilerdi. kendi akıllarınca dalga geçtiler benimle. boğuştum biraz onlarla simitim düştü. öğle arasında tek tesellim simitimi aldılar.ben biraz boğuştum fakat intikamımı alamadım. hala simit takıntım vardır bir yerde görünce alıp yerim.ama o simitten aldığım bir ısırığın tadını bulamadım bir yerde.o ısırık benim masumluğumdu. artık o kadar masum düşünemiyorum.

en çok büyük iskender gibi olmak isterdim ben. öyle güçlü bir karakter olsaydım ki adımı duyanlar bir adım geri atsalardı. namım yüzyıllar boyu devam etseydi. beni öldüren tek şey kendi vücudum olsaydı. olamadım beyler. umudum vardı bu yaşıma kadar fakat artık anladım. bizler kaybedenleriz.bu yaşıma kadar hep ünlü ve başarılı biri olacağımı sanırdım.hep ben konuşulacaktım dünyada. bunun için beynimi geliştirmeye çalıştım. dedim ya tarih severdim. sırf yavuza özendiğim için satranç oynuyordum beyler.ben de onun gibi zekamla düşmanlarımı alt edecektim.bu dünyada koca bir zütün zekadan daha önemli olduğunu şimdi anlıyorum. zeka iyi bir şey değil beyler zeki olmaya çalışmayın. salaksan gündem olursun konuşulursun saygıdeğer biri olursun. zeka sahibi isen oktay sinanoğlu gibi konuşulmadan yok olur gidersin. bunu yeni yeni anlıyorum.

Senin gibi insanların tek dostu kitapdır panpa zaman bu geçicek illaki büyüdüğün zaman bu anları hatırlıcaksın gülüp geçiceksin veya geçmelisin panpa ama en önemlisi atlatmak karamsarlığını bencil olma çaba sarfet.