ben yazları hiç sevmem. insanlar hep mutlu amk. arkadaşlarıyla tatildeki fotosunu atan mı dersin yaz boyu yurtdışını gezen mi herkes böyle. bense bir odanın içinde yaşıyorum. bakmayın böyle dediğime mutluyum burada. ağlıyorum gülüyorum düşünüyorum. beni ben yapan nedir diye.ben başaralı bir insandım beyler. çalışırdım çabalardım istediğimi alabilmek için. çaycılık yapmıştım yaz aylarında. sırf para kazanıp babamın eline bakmayayım diye. hiç bir şeyim yoktu fakat özgürlüğüm olacaktı. özgür olacaktım. belki çalıştığım parayla sahil boyu gezecektim akdenizi egeyi. hani insanlar karavanla gezer ya çok özenirdim onlara.ama çok koyuyordu beyler elli kuruş için millete abi çekmek. elli kuruş için yemediğim fırça kalmadı.

uzanıyorum yatağımda öldüğü hayal ediyorum. ölmüşüm yatıyorum mezarımda. kimse yok hava karanlık. kafamı dinliyorum.o etrafımdaki yamyamlar yok. offff ne kadar rahat. peki ya yoksa diğer taraf. yoksa yok be.buradaki durumdan her türlü iyidir orası. bilmiyorum hiçbir şey bilmiyorum. üniversite senesi zaten beynim gibildi. biliyorum ki üni kazanamazsam özgür olamam. çalıştım beyler. gece uyumadım çalıştım. köpekler gibi ders dinledim. sınıftakiler çalışmıyor geziyordu.ben üniyi kazandım. fena üni değildi. fakat tahmin edin ne oldu.o hiç çalışmayan tipler baba parası ile benden güzel ünilere gittiler. işte adalet bu kadar.ben yırtınırım onlar kazanır.

vücudum iflas etmiş bi durumda. sonbaharları seviyorum. dışarda yağmur yağarken ben kahvemi alıp burada takılıyorum. samimi bir ortam.ne yalan söyleyeyim seviyorum burayı. fakat bi dilim ekmek yiyemiyorum beyler. zaten sevdiğim kıza da açılamamıştım. gitmişti okuldan. tiyatroda oyuncuydu. sırf onun için film izlemeye başlamııştım. bana çok sıkıcı gelirdi film izlemek.kim bir koltukta 2 saat oturmak ister amk? bilmiyorum yoruldum.

insan kalbiyle mi düşünürdü yoksa aklıyla mı? yani insan kalbi iflas edince mi deli olurdu yoksa beyni gidince mi? ben cevabı bulmuştum beyler. lisede bi bin vardı. hani kızlarla takınlan yavşak tipler olur ya öyle bir tip. korkak o da her şeyden korkar. biraz ona anlatmıştım derdimi. kalbim sıkışıyordu. yorgundum hiç hareket etmememe rağmen. insan kalbiyle düşünür demiştim. kalbi bir insanın her şeyidir. hayır sanılanın aksine insan beyniyle düşünmez. yüreğidir bir insanı insan yapan. söyledim bunları o bine. içim doluydu dertleşecek insan arıyordum. beni deli yerine koydu beyler. güldü sadece.

herkes karılı kızlı hikayeler anlatıyordu.yok kanka bunu şöyle gibtim bununla şöyle yiyiştim. benim yoktu öyle bir hikayem. yaşamım evle sınırlıydı. hangi kız benimle çıkardı allah aşkına? benim kaderim buydu beyler kabullenmiştim. yalnız yaşayıp yalnız ölecektim.ahh odam ah.nelere şahit oldum şu hayatta.

Bi kitapta sanki kendimi okuyorum amk

geçtim oturdum aynanın karşısına.o zamanlar bi filme takılmıştım. fight club. ergendim işte.her şey zordu ve ben savaştığımı hissediyordum beyler. savaşan bir insanın kim dostu olmak ister ki? üniversiteye hazırlandığım sene babamla çok kavga ettim. polis filan çağırdılar. aldılar beni karakola. dedim ya dostum yoktu.ben olsam kendimle dost olmazdım. babam bile bana bunu yapmıştı. kaç kez polis çağırdığını hatırlamıyorum beyler. yanlış anlamayın babama bir kez vurmadım.o stresli yıl da bile bana bunu yaptılar. kimse düşünmedi bu adamın da duyguları var diye.

Birader çok uzun özet geçç

dardayım beyler kalbim sıkışıyor. insanlar sanıyor ki ben gerizekalıyım. hayır belki korkağım ama gerizekalı değilim. baskın yiyordum sürekli. sanki bi odaya koymuşlar beni duvar üstüme geliyor. insan kalbiyle düşünüyor beyler. kalbin kilitliyse sen yoksun.ben insanlara nasıl davranacağımı bilmem beyler. küçüklüğümden beri böyle bu.konuşurken kilitlenir kalırım. okulda belki arkadaşım olur diye çok darlardım insanları. onlar bana gibtir çekerdi. ortaokulda turnuva yapacaklardı. futbol turnuvası. beni takıma almamışlardı. iyyi oynardım aslında. dedim beni niye takıma almadınız.on kişi ekgib olsak seni yine almayız dediler.bu olay size küçük gelebilir beyler fakat beni yaralıyor böyle şeyler. kılıç darbesi yiyorum ölsem bari diyorum yaşıyorum. acı çekiyorum

Saçma gelebilir veya belki gulebilirsin ama namaza başlamayı Allaha dua etmeye duşundun mu hiç ?

ilkokulda bir kız vardı sınıfta beyler adı ezgi. ezgi gibi bir kızdı. böyle televizyonda görürdüm barbie bebekler vardı. aynı onun gibi çok güzeldi be.ama öyle gibiş sokuş bilmezdim ben sadece yanında olmak isterdim. kışın saçlarında hafif karla sınıfa girerdi.off ne kadar güzeldi allahım. anneme söylemiştim.o zamanlar dost sanardım ya herkesi. dalga geçmişti beyler bildiğiniz taşşak geçmişti.o gün kırılmıştı hevesim.bu dalga geçilecek bir konu muydu yani? ben önemsiz miydim? çocuktum daha beyler fakat bunları düşünüyordum.ben hala çocuklarla o şekilde konuşmam. bilirim ki onlar ilerde hatırlayacak söylediklerimin hepsini. annemin bu tavrı nasıl koyduysa bana aşık olmaktan korkmuştum beyler. ezgiye de kötü davranmaya başladım bilerek. aşk ne kötü bir şeydi be?iğrenç bir şey. hala öyleyim beyler. hala bir kızın elini tutmaktan korkarım. bilinçaltımda iğrenç bir şey olarak kaldı çünkü o.belki lisedeki kıza da o yüzden açılamadım.ben sinmiştim beyler. kışın kibrit satan kıza dönmüştüm. çaresizim köşede ateş başında oturuyorum.off

panpa duygulandım lan benımde lıse yıllarım cok zor gectı her sene bır okulda okudum 1 yıl sınıfta kaldım dogru durust arkadasım olmadı tam alıstım derken baska bı okula gecıyodum gectıgım okulda herkes kaynasmıstı bı ben ortada kalıyodum

küçükken beni yazın kursa yazdırıyorlardı.bir gün yaz günü annemle terziye gitmiştik dönüyoruz yolsa o çocukklarla karşılaştım denize gidiyorlardı. üç kişilerdi ikisi akrabam birisi yıkamacı çocuk o kadar özenmiştim ki.beni davet etmemişlerdi beyler.ben onlarla takılırdım fakat beni çağırmamışlardı. şort giymiştii hepsi üstlerinde bir thirtle denize gidiyorlardı.o zamanki en büyük hayalimdi onlarla denize gitmek. arkadaşlarımın olmasını onlarla takılıp gülmek.ama ben gülemiyordum beyler. ağlıyordum gizli gizli o yaşımda. şimdi size küçükmüş gibi gelebilir fakat öyle değildi. kuran kursuna gidiyordum yazın yanlış anlamayın camii değildi. babam muhafakar bir adamdı.o yüzden yazdırdığını sanmıştım meğer beni başlarından savamak içinmiş. servisle gidiyordum kuran kursuna. korkutmuşlardı beni orada da dalga konusu olmuştum. boyun eğmezsen cehenneme gidersin diye. korkmuştum beyler.

olum bende aynıydım lan gerçi şuana kadar bişey değiştimi dersen insan.. insanın ne oldugunu çözdüm sanırım bu yüzden biraz daha temkinli ve çakalım

zaten insan fobim vardı bir de allahtan korkmaya başlamıştım. bize boyun eğmeyi aşılıyorlardı. kursta çocuklar grupça takılırdı ben genelde ayrı olurdum gruptan. saç fazla uzatamazdım çocukken o da içimde ukte olarak kalmıştı benim. saçımı kestirmemi söyledi babam. gittim berbere bin berber üçe vurdu saçımı. çok çirkin olmuştum bana göre. yalvardım dedim baba gitmiyim yarın kursa diye bin üsteledi gideceksin diye. annem rahatsız olurmuş. ulan çocuğum daha ben bırak bir gün beniöm istediğim olsun olmaz mı? hayır gideceksin kursa. gittim beyler o gün de taşşak konusu oldum.ben ortamda pek ağlayan bir tip değilim beyler. insanlar beni güçsüzken görsün istemem gülerim o yüzden. hatta anneannem benimle aptal diye dalga geçer.ona göre duygularımı açığa çıkarmadığım için aptalmışım. evet doğru belki anneanne ama ben çocuktum. benimle öyle konuşma ki bu yaşıma geldiğimde biraz özgüvenim olsun be anneanne.ne istedin ki benden?

dedim ya küçükken memlekete giderdim. beni orada tutan bir şey yoktu.iki kuzenim vardı biri benimle yaşıt diğer küçük onlarla takılırdım. anneannemin yanında oturan bir çocuk vardı. mahallede çok çocuk vardı gerçi. beni çağırmışlardı. genelde çağırmazlardı fakat o akşam çağırmışlardı.ben sevinçliydim ne yalan söyleyeyim.ne dedilerse yaptım.o bin beni ter tutmayı teklif etti. beni havaya kaldıracaktı. ters çevirdi beni kafamı duvara vurdu. ağladım.o gün de benim insanlara güvenim azalmıştı. benden ne istedin be çocuk? ne yaptım ben sana?

Kardeş inşallah en sonunda seri katil olmazsın

beyler ezgiyi hatırladım yine.ne güzel kızdı o be.evlenirdim onunla kalbim kırılmasaydı. sonradan öğrendim o da güzel bir ünide okudu.ben anlamıyorum insanları beyler.bi cafeye gidip saatlerce konuşuyorlar.bir insan bu kadar ne anlatabilir beyler? nasıl bu kadar sosyalsin amk? onlar güçlüydü beyler. hayatı doğarken kavramışlardı. lisedeyken bi gofretim olurdu ya ben arkadaşlarımın yanında yiyemezdim onu. utanırdım.sanki o çocuk eve gidip üzülecekti o gofretten alamadı diye. belki bütün hayatı boyunca o içinde kalacaktı. hani demiştim ya lisede yanımda bi bin oturuyordu diye.o bin her gün getirip sandviç yedi beyler.bir gün bile sen yemiyor musun diye sormadı. salağım ben beyler. anlamadım hayatı.

dedim ulan bir daha biri canımı sıkarsa kavga edeceğim.o an geldi elim ayağım titredi beyler. hareket edemedim. vuruyorlardı bana ben korkuyordum. hala da korkarım kavgadan. belki fight cluba olan ilgim o yüzdendir. onlar da sonradan alışmıtı kavgaya. kafam karıştı beyler. düşündüm belki ben de şizofrenimdir diye.ben de şizofren olacak zeka yoktu. bunu biliyordum. yoruldum beyler. insanların çok güçlü olmasından yoruldum. dışarıda kendim gibi olamamaktan yoruldum. hakkımı bağırarak alamamaktan yoruldum.

Çok mikmek istemiyorum hikayeni ama ben eskiden kendimi çok engellerdim kendi kişiliğimi insanlar rahatsız olacak diye şimdi olduğum kişi gibiyim gerçi o kadar alışmışım ki zor oluyor. Belki de savaşman gereken diğer insanlar değildir kendindir