gibtir git lan

Dert sıççam yakında sen de yaz amk yaz amk yaz

Yaz reyiz yaz

Hiç unutmam bir gün çorba içiyorduk babam sinirli. Yine kavga havaları annem bir durumdan yakınmıştı. Muhtemelen paramız yok napicaz babandan borç iste felandı.

Babam çılgına döndü bir anda. Tabağını dolu bir şekilde attı anneme. O an annem bir gülüş attı sadece. Yazık der gibiydi. Çorba sıcaktı canı çok yanmıştı biliyordum.

Ama bir şey daha biliyorum. Ruhunuz, hisleriniz sizin canınızı fiziksel bir acıdan daha çok yakabilir. Bu durumda hissetmezsiniz hiçbir şeyi. Örneğin biriyle kavga edersiniz ve sinirden duvara yumruk atarsınız ama canınız yanmaz.

Yıllarım kavga ile geçti. Ve babamdan nefret etmeye başladım. Belki suçu yoktu. Pgibolojisi bozulmuştu ama ben bunu akıl edecek yaşta değildim. Tek bakış açım vardı o da ben.

Eğer evde tüm mutsuzlukları yaşarsanız. Bir rüzgar sesi bile sizi mutlu edebilir. Çünkü sizin seviyeniz en alttır. Bana da öyle oluyordu. Okulda çok mutluydum. Çünkü mutsuzluk bana uzaktı.

Zeki olduğumu her zaman hissetmiştim. Belki de değildim ancak bana bir hocam çok destek oldu. Cumhur hocam.

Size şöyle anlatmak istiyorum. 1.5 yıl içerisinde beni 8. Sınıf derslerine kadar çalıştırmıştı. içimde istek olduğunun farkında. Ve eğitiminin bölüneceğini hissetmişti.

Babamla tanışan herkes bunu hissedebilir. Okuluma gelirdi. Oğlunuz çok iyi sınıf birincisi gibi övgüler alırdım. Ve cevabı bak bizim mala hele olurdu.

Çünkü onun amacı bir an önce büyüsün de para 4 e değil 3 e bölünsündü. Biliyordum. Okumamı hiç istemedi. O benim okumamı isterken. Benim başarımada kıyamayacaktı. Bu onu çıldırtıyordu.

4. Sınıfın sonlarında tüm matematik konularını bitirmiştik okulda. Ancak arkadaşım yoktu. Yani vardı da yoktu.

Sebebi ise o zamanlar gerçekten pgibolojik bir rahatsızlığ olmasıydı. Ağla diyerek bile beni ağlatabilirdiniz. Öylesine sürekli ağlayan bir çocuk nasıl dalgaya alınırdı. Tahmin ediyorsunuz diye umuyorum.

Ama çok komik mutluluklarım da vardı beyler. Komşunun bana verdiği bigibletle saat 1 e kadar gezerdim. Evde bir dayak yerdim ama değerdi. Her gün düşerdim. Babam döve döve tentirdiyot( yazımını bilmiyorum) sürerdi. Her gün düşerdim her gün. inat ederdim sürerdim.

Bigiblet 2 tekerli 18 vitesliydi. Yaşıtlarım ise kendi boyutlarında bigibletler kullanıyordu.

Hatırlıyorum da iftar zamanı topun sesini duyar bigibletle eve ışık hızında giderdim. Komikti. Ama çok mutlu olurdum.

Mutluluğun değeri bazen budur be beyler. Hiçbir şey. Ortada eğlenilecek bir durum yokken bile insan nasıl mutlu olabiliyor. Ve mutluluğum eve gelene kadardı.

Her gün mutsuz olduğunuz bir yere döner miydiniz?

Anlat be kardeşim.

Hayat bize ihtiyaç çizelgesi verir. ihtiyaçlar listesi.

Öncelikle karnınızı doyurmanızı ister.
Ardından barınacak bir yer bulmanızı.
Ve gerekli yaşa geldiğinizde üremenizi.

ilk ikisine de sahipseniz mutlu olmak için çaba harcarsınız.

Ama değilseniz işte o zaman mutluluk amacınız yoktur. Tek amacınız bunlara sahip olmaktır.

Sonuncusuna gelirsek. O zamanla değişen bir gelişme işaretidir. Eskiden sadece üremek için eş seçen bireyler. Şimdi bu işe duygularını da katmıştır. Zamanla seçilim bedenin istediği değil duyguların istediğidir.

LGBT boyle aciklanabilir. insanlar cinsel ihtiyaç değil de duygu ihtiyaçlarını ararlar. Ben iyi olanları için konuştum. Aksi de görülebilir.

Bizim ihtiyacımız o an sadece karnımızı doyurmaktı. Bunu bana çok iyi anlatmıştı hayat.

Ve beyler en dipteyseniz zıplarsınız. Ama ortadaysanız zıplamanızın şiddeti azalarak gider etki edemezsiniz.

işte bu anda hayatımın ilk gelişmesi gerçekleşti. Ve bence en önemlisi. Zıplayışımız.

Babam bir fabrikada iş bulmuştu. Ben doğmadan önce de fabrikada çalışan babam atılmış özelleşme ile. Devletin desteği ile yeni bir fabrikada kadrolu olarak başladı işine. Paramız gelmişti.

Şimdi size komik bir şey söyleyeceğim. ismi alışkanlık.

Babam kazandığı parayı harcamak istemiyordu. Cimrilik diye tanımlıyoruz biz. Ben hastalık diyorum.

Sahip olamadığınız bir şeye sahip olsanız onu bırakır mısınız?

Ablam geliyordu yanıma bazen, iyi misin diyordu. Evet diyordum lan evet diyordum.

Desem ablama, abla gittin ve şuan iki kişilik yükü tek taşıyorum. Diyemedimn Aga nasıl diyeyim. Başarsın istedim. Bu da yükümü 3 kişilik yaptı.

Babam bize para vermeyince, ben sinirlendim. Kavga sebepleri çıkmıştı. Babam bana sürekli param yok dedi. Ama biliyordum vardı.

Bu andan sonra babama karşı bir şey yapmak istedim. Gittim ve cebinden 20 lira aldım. O zamanda iyi para 50 60 tane dondurma yersin.

(Magnum değil elbette magnumun varlığını bile bilmezdik ahah. Var mıydi acaba o zaman? )

Paramla, tüm mahallenin çocuklarına çikolata dondurma cips aldım. intikam alındı tamam da eve nasıl döneceğim. Dönemedim korktum.

Gece 2ye kadar bigibletle gezdikten sonra annem sokakta gezerken beni yakaladı. Eve gittik.

Annem kaçtığım için, Babam ise para için sinirliydi.

Şiddet can yakmaz beyler. inanın yakmaz. Hele sevdiklerinizden geliyorsa. Acı kalbinizde oluşur. Acı nefreti oluşturur. Şiddeti uygulayan unutur. Ama uygulanan asla unutmaz.

Annem beni banyoya kitledi babam dövmesin diye. Sonrasında ise geldi kendi dövdü. Sobadan aldığı sıcak suyla banyo yaptırdı. Sonra bıraktı beni banyoya.

Başka bir şeyin desteği olmadan kaç saat ayakta kalabilirsiniz. 12 saat 24 saat? 4 gün?

Peki ya bir ömür?

Eğer olgun bir düşünce seviyesine gelmediyseniz, size karşı yapılacak her şey sizi daha da alevlendirir. Yapılması gereken sizi serbest bırakmak ve hatalarınızdan ders almanızdır.

Olgun bir zeka seviyesinde değildim. Ulan mavi önlükle geziyorum ne olgunluğu be ahah. Bu durumu tekrarladım babam bize para vermedikçe çalıp dağıttım dayak yedim. inanamayacağınız dayaklar.

Komik olan ise dışarda ota taka aağlayan çocuğun dayak yerken ağlamaması. Kafamda kumanda kırdığını hatırlarım. Böyle bir insanın akıl sağlığının bozuk olduğunu anlamak zor değildir.

Daha fazla sıkmak istemem canınızı. Zıpladık sonuçta. Eğer gereken bir şey olursa dönerim gecmişe.

Okulun 5. 6. 7. 8. Sınıflarında sürekli ev değiştiren ben. Okullara uyum sağlayamadım. Cumhur hocam işte burda arkamdaki insan olduğunu hissettirdi bana. Tüm konuları biliyordum.

Bu yillar içerisinde ablam pgiboloji kazandı. Ve beni mutluluğa boğdu. Buna ek olarak evden uzak bir seçim yapması beni şaşırtmadı. Tabi bilmiyor halimi diye düşünerek onu suçlayamadım.

Hayat 8. Sınıfta beni ankaraya sürükledi. Babamın fabrikası özelleşmiş ve devletin olan ankarada bir fabrikaya geçmemiz gerekmişti.

Bir ağaçta bastığınız her dal kırılsa üzerinde durabilir misiniz ?

Hayat insanları seçer mi beyler?
Bir zengin çocuğu ile bir savaş çocuğu arasındaki fark nedir?

Bunu dine yormadan düşünmeye çalışın.

Insanlar adapte olmak için yaratılmıştır. Kişisel fikrim bir insan yavaş yavaş uzay ortdıbına alıştırılsa ona bile uyum sağlayabilir.

Ankaraya uyum sağlamam uzun sürmedi. Güzel bir semtte oturduğumuzu düşünmeyin. Hala çöplükte yaşıyoruz.

Çöplük çöp ev değildir. Çöplük düşüncelerle oluşur. Eğer bir insan fikir üretemiyorsa o insan çöptür. Çöpler birleşerek çöplükleri oluşturur.

Yeni okulumla beraber birinciliğimi korumaya devam ettim. Bu anlarda cumhur hocama çok teşekkür ettim. Ama yüzüne edemedim. Ama eminim ki o hissediyordur. Hissetmiyorsa bile vicdanının çok rahat olduğundan eminim.

Size bahsettiğim bir durum vardı. 3 madde ihtiyaç

Para sayesinde ilk ikisine sahip olmayı başardım. Ardından 3. Evre gelişti.

Üreme. Üreme sadece cinsellik değildir. Ki bu durum şimdiki zamanda böyledir. Ben de ergenlikle beraber sahip olacağım bir kız istedim ya da bana sahip çıkacak bir insan olabilir. Ve bunu erkeklerde bulamadım.

Çünkü ne kadar erkeklerle her şeyinizi paylaşabilseniz de bunun için bir geçmiş gereklidir.

Bunu açıklamak isterim.

Bir genç 3 kişilik bir arkadaş grubuyla arkadaş olur. Bu 3 arkadaş geçmişte de beraber ve bağlılık içindedir. Genç onlarla her şeyini paylaşır.

Onları sever(arkadaşça sevgi). Ancak bu 3lü bir gün kötü duruma düşer ve hırsızlık yapmak zorunda kalır. Soydukları evdeki adam direnince boğuşma arasında adamı öldürürler.

Bu durumdan kurtulmak isteyen gençler tek çözümün birini satmak olduğunu farkederler. Bu durumda kimi satacaklarını tahmin etmişsinizdir. En az bağlı oldukları insan.

3lü grup yeni gelen genci satarak cinayeti üzerine yıkarlar.

işte hayat budur. Bağlanmak için zamana ihtiyaç vardır. Ve her zaman en az bağlı kişi tehlikededir. Bu her zaman cinayet olmayabilir.

Biri sizi öldürsün diye bağlanır mısınız?

Mantığımla erkeklerle arkadaş olsam da fazla bağlanmamam gerektiğini anlamıştım.

Peki ya kızlar?

Evet. Erkek de kız da insan ancak unutlan bir şey var. Kızlara bağlamak üreme içgüdüsünün içinde bulunur.

Tüm o yalnızlığımı tek kişiyle paylaşmak istedim. Aklım arayışta olunca çevremi farketmem uzun sürmedi.

Adı ileyna. O zamanlar ben 170 isem o da 145 felandır diye düşünüyorum. Siyah uzun saçları ve bembeyaz yüzü. ince bir fiziği vardı.

Onun dikkatini derslere olan yeteneğim sayesinde çekmiştim. Bana sürekli baktığını hissediyordum. Bu arada gerçekten tipsizdim beyler. Bıyıklarım terlemişti. Ve kesmemekte inat ediyordum. Komik bir görüntüm vardı.

ileynaya dikkat ettiğimde yan binamızda oturduğunu farkettim. Neden olmasınki diye düşündüm. Al sana sıkı sıkı sarılacak bir insan.

Bakın burda dikkatinizi çok önemli bir şeye çekmek istiyorum. insan önce kendini düşünür. Farkettiniz mi bilmiyorum ama ileynaya sarılmak değil amacım. Amacım yalnız kalmamak. Benim acılarımı paylaşmak.

ileynanın acıları var mı umrumda değil. Peki empati yaparsak o benim acılarımı neden umursasın. Onun da bir amacı olmalı.

ileynayla bir kaç derste konuşarak yakınlaştım. Ve evde olamadığım neşeli ruh hali dışarda yine ortaya çıktı.

Kısa sürede sevgili olduk. Çıkma teklifi bile ettim saçma bularak da olsa.

Peki amacımız neydi. Bizi birleştiren üreme mi yoksa acı paylaşma mıydı.

Duygular mıdır bizi bağlayan yoksa ihtiyaçlar mı ?

Sorularımın cevaplarını bulamasam da ileyna ile beraberken mutlu olmam dışında pek umrumda olan bir durum yoktu.

Ancak bilmelisiniz ki insanın en savunmasız olduğu an şüphe etmediği andır. Ne zaman ki gardınızı indirirsiniz. Suratınıza yumruğu geçirmek için bekleyen biri vardır. Bu hayatın sana cevap verme şeklidir. Düşün ulan aptal demektir. Çöp olma demektir.

Ben düşünmedim. Çünkü bunların farkında olmayacak kadar aptaldım.

ileynayla duygu dolu anlar yaşadık beyler. Benimki delicesine bir aşk olmasa da çocukca bir aşktı.

Ama soru sormam gerekiyordu. Sorular da hazırdı.

Bu tipsizle bu kızın işi ne? Ulan derbeder adam bikere neden baksın? Fakir lan adam kıza hayatını yaşatamaz.

2 aylık bir ilişkimiz varken tam 2. Ayda onlarca kişiden para isteyerek. En büyüğünden bir ayıcık aldım ona. En yakın arkadaşı beni gördü. Ve ona aldığımı farketti. Bende delicesine bir neşe var iken. Onda mutsuzluk olduğunu farkettim.

Bir sorunun mu var seni üzgün gördüm? Dedikten sonra bana tüm gerçekleri anlatmak istemiş olmalı.

Ve sormam gereken soruların cevapları gelmişti. Aslinda ileynanin benimle çıkma sebebi eski sevgilisinden kurtulmakmış. Tabi hevesim kaçtı. Eve ayıyla gidip. Ayıyı bıçakla delik deşik ettiğimi çok iyi hatırlarım.

Ardından aklıma o zamanda gelen en mantıklı fikir. Ileynayla konuşmaktı. Konuşmanın sonunda gerçekten öyle olduğunu ancak sonradan bana aşık olduğunu söyledi. Aşka inanmıyordum.

2 direksiyonlu bir araba düşünün. Sağ tekerler bende sol tekerler ileynada idi. Onca yol boyunca birbirize olan güvenimizle giden araba. Ilk güvensizlikte yoldan çıkacaktı. Ve çıktı da.

Güvenle mi birliktelik oluşur? Yoksa birliktelik mi güveni getirir?

aynı şeyleri bize yapma reis

nasıl kıza derdini anlatıp sana sarılmasını istediysen bize anlatıp bizden bekleme bunları, biz zaten çökmüşüz

Rez rez rez

Üçüncü sınıfta sekizinci sınıf konularını bitirmiş Coşkun hocasiyla. Tecavüzcü coşkun mu lan bu? Hayatın amacını böyle saçma bir hikaye ile uydurmakta güzel.

Akıt geldin hocam kahvaltı yapmadım okucam diye

Rezeeve

Rezervasyon

Rez alak