*
artık şaşırmıyordum amk.
ekşına alışmıştım.
"yine dönmüştür bi dolaplar, dur bakalım ömer." dedim yanlarına giderken.
gamze mutluluktan parlayan gözlerle bana bakıyordu.
beni gören emrah selam vermek için ayağa kalktı,
cemil usta ise tebessüm ederek bakıyordu bana.
yine ben hariç herkes çok mutluydu amk.
kıskanmamış ama özenmiştim.
emrah sarılarak karşıladı beni, bunu sadece çok mutlu olduğu anda yapardı.
ve o an, bu anlardan biriydi işte.
-hoş geldin evlat. dedi cemil usta.
-hoş bulduk usta. dedim mutluluklarına katılmak için gülmeye çalışarak.
emrah içerden 4. tabureyi getirdi.
boncuk gibi dizilmiştik dükkanın önüne.
saadet zincirini bozan tek çürük halka bendim amk.
belli etmemeye çalışıyordum sıkıntılarımı.
ama yıllardır sıçtığım taku bilen insanların bunu anlaması zor olmayacaktı tabi
cemil usta da farketmişti ama önce emrah atıldı.
-keyfin niye yok? dedi
anlatmak için hiç mecalim yoktu ama kendimi naza çekmeden başladım anlatmaya.
gamze sanırım rahatsız olacağımı düşünerek içeri geçti.
aslında rahatsız olmamıştım, yanında da anlatırdım ama bi şey demedim.
cemil usta zaten bir kısmını biliyordu ama ablamın olaylarını anlattım tekrar, baştan sonra.
doktorun söylediklerini,
ablamın ilaçları başından beri almadığını, sadece bizi kandırdığını,
her şeyi anlattım onlara.
anlattıklarıma bir cevap bir teselli beklemiyordum ama
anlattıklarımı bitirmeme rağmen ikisi de hiç bir şey söylememişti.
ve bu, durumun çaresizliğini özetliyordu aslında.
-öyle işte usta. dedim en sonunda.
-yukardakine sığınıcaz evlat, yüzümüze bakması için dua edicez. dedi cemil usta.
-başka çare mi var usta. dedim ümitsizce.
-sıkma canını. dedi
-denerim usta. dedim
konuşma bittikten kısa süre sonra kafamla içerdeki gamze'yi işaret ederek,
"ne iş" dercesine baktım cemil ustaya.
"kaybol" diyen bakışlarla emrah'a baktı cemil usta.
-ben çayları tazeliyim. diyerekten kalktı emrah.
-evlat senden bi şey isticem. dedi
-iste usta. dedim
-gamze'yi bırakır mısın. dedi
"hoba amk" dedim içimden, yine aynı döngüye mi giriyorduk.
cemil usta gayet ciddi bakıyordu.
-otogara mı. diye sordum korka korka
-hayır, eve. dedi
-hangi eve. diye sordum.
-geçen gün gittiğiniz çukurbağ mahallesindeki eve. dedi gözleri gülerek
bu sefer ben de sevinmiştim lan amk.
gözlerim parlamıştı.
-bunu becerebilirsin inş. diyip laf çarptı cemil usta.
ama mutlu olduğum için gibime takmamış, "hallederiz usta" diyerek ayağa kalkmıştım.
-gamze. diye seslendi içeriye. gamze geldi içerden.
-ömer seni eve bırakıcak, ben de 6 gibi gelirim. dedi