zeyneple buluştuğumuzda bacaklarım tir tir titriyordu. nasıl açılacaktım bilmiyordum. yine her zamanki yerde buluşmuştuk
yine çok güzeldi yanında da çirkin olarak ben vardım.
sanki evlilik teklifi edecektim amk. nasıl diyecektim? nerden baslayacaktım?

en sonunda bi cafeye kurulduk.

biliyor musun? geçen sene okulun ilk başlarında hülya hoca beni senin yanına oturtmuştu da yüzüme bile bakmamıştın.

vay amk şaşırmıştım..

vay beee dedim.

artık zamanı gelmişti..

biliyor musun zeynep?

neyi?

ben seni seviyorum. çok seviyorum hemde. her şeyden çok. bunu bana yaşatan tek kişisin. şuan nasıl böyle utanmadan konuşuyorum bilmiyorum ama sen her şeysin. her şeyimsin. seni çok seviyorum zeynep..

zeynep şaşırmıştı.
gitmem gerek geç oldu dedi.

yaz tatili girmişti araya. tam okula alışmışken ve birine tutulmuşken koca bi tatil girmişti araya. zaten kızı gördüğümde utanıyordum
unutmaya çalışacaktım. okulu büyük bi başarıyla bitirdim. karne iyiydi. babamın gibinde olmamıştı tabi. ama annem tebrik etmişti.
tatilde odama kitliyordum kendimi. ama düşüncelerden kurtulamıyordum lan. bu kızla bu düşüncelerle napacaktım bilmiyordum.
elimde hiçbir şeyi yoktu. bi muhabbetim bile yoktu. belki sevgilisi vardı lan yakışır mıydı bu bana?
unutmam lazımdı beyler

erdem binininde icabına bakılırdı elbet. her şeyin bi zamanı vardı. tenefüslerde sigara içmeye gidiyordum. gizli mekanlar edinmiştim.
12lerden bi abiyle o zaman tanışmıştık. hala da sohbet ederim bi abimizle. kendisi okulun en sayılı abilerindendi. sınav zamanıymış.
onla birlikte sigara içiyordum. bi takılan olursa yanıma gel diyordu. çok şükür şimdilik bi şey yoktu.
bizim sınıfta yunus diye bi çocuk vardı. bunla ender ve tayfası uğraşıp dururdu beyler. sebebini hiçbir zaman anlayamadım.
bu yunus yakışıklı bi kardeşimizdi. yunusla takılmaya başlamıştım. berke okuldan kaydını aldırmıştı. kendisi asker çocuguydu ve babasının tayini çıkmıştı. o gittikten sonra tek dostum yunus olmuştu.
okulun bahçesine volta atmaya çıkmıştık. ender gavatı her çıktıgımda omuz atmaya falan çalışırdı.
yine denedi bu sefer yunus nasıl sinirlendiyse enderin yanındaki bi bini yere yatırdığı gibi yumrugu çakması bir oldu.
olaylar o gün başlıyordu beyler

Ulan zeynep harcadın delikanli cocuğu adam cekmis zaten bi de sen cektir tam olsun . Kınıyorum seni zeynep ..

ama gaza gelmiştim beyler. zehradan tüm taktikleri aldım. zeynebin yanına gittim

şey zeynep geçen ki gibi buluşalım mı yine? yani hafta sonu?

- olur tabi ahmet. çok iyi olur

evet bu işi bitirecektim. ne olacaksa olacaktı. zeynep benimdi amk. gül kokulu yarim.
hazırlıklara provalara 5 gün öncesinden basladım. ayna karşısında zeyneple konusur gibi yapıyordum
film yaşıyordum kendi kendime.

vay amk nolmustu bana böyle? ben lan ben asosyal olan ben.
bi kız mahvetmişti beyler. ama ne kızdı.

evet hocam zeynep
-ee niye canın sıkılıyor buna?
hocam zeynep e onu sevdiğimi söyleyince çekip gitti. o günden beri bana hiçbir şey demedi.
-belki zamana ihtiyacı vardır ahmet. belki seni incelemek, emin olmak istiyordur.

haklıydı amk. olabilirdi. yani zeynep ince bi kızdı. benim gibi hırbonun düşünmediğini düşünürdü.

şey ben napayım hocam şimdi?
-içine kapanma yeter. sende zamana bırak (:
teşekkür ederim hocam. şey hocam bide bunlar aramızda kalsa?
-tabi ki ahmet. merak etme sen. hadi derse git (:

rahatlamıştım lan. hülya hocayla ilk kez bu kadar yakın konusmustuk. ve dediklerinde haklıydı.

bu dişiler çok ince düşünüyordu amk yemin ederim

şaşırmıştım beyler. tamam söylemiştim de ben bu şeyi ya aramız bozulursa, ya bir daha konuşamazsak? bu gibi şeyler beni tedirgin ediyordu. her bi şeyi mahvetmiş vay amk. cafede öylece kalakalmıştım. şimdi ben okulda zeynep in yüzüne nasıl bakacaktım diye düşünüyordum. eve düşüne düşüne gittim beyler. tek dostum sigaramdı. bilmiyorum kaç tane içtim o gün
eve gittiğimde kitledim odamın kapısı, vurdum kafayı yattım. düşünüyordum sadece.
bu kız beni mahvetmişti amk. milletin gazına gelip kıza açılmıştım. kızsa kaçmıştı benden. sıra ondaydı onun bana gelmesi lazımdı lan.
birazda onun anlayış göstermesi lazımd. sevmiyosa da bian önce bana bunu söylemesi lazımdı.

sabah olduğunda kalkar kalkmaz okula gittim. kimseye selam vermedim. geçtim sınıfa vurdum kafayı.
hülya hocanın dersi varmış. bu sefer yanıma gelmedi. merak da etmemişti herhalde.
zeynep neredeydi onu da bilmiyordum. sessizlik vardı sadece

hülya hocanın yanına gittiğimde bahçedeydi. öğrencilerinden biriyle özel bi şey konuşuyorlar gibiydi sanki.
rahatsız etmek istemedim sonra gelirim dedim ama bu arada hülya hoca bana seslendi. ahmet bi gelebilir misin?

her öğrenciye ayrı ayrı vakti vardı bu kadının. helal olsun diyordum. belki de kendinden çok bizleri düşünüyordu
sizler bu ülkenin geleceğisiniz saçma sorunlarla kendinizi mahvedemezsiniz der duyurdu.
yemin ederim hababam sınıfındaki mahmut hoca neyse, hayat bilgisindeki afet hoca neyse bizim içinde hülya hoca oydu.

yanına gittiğimde direk sorgulamaya başlamadı tabii.

-ahmet nasılsın?
iyiyim hocam siz?
-iyi de sen yalan söylüyorsun sanki?
yo hocam yok yani öyle bi şey
-yine içine kapanmaya başladın. neler oluyor ahmet?
hocam ben şey yani bi kızdan hoşlanıyorum. ilk kez böyle bi şey yaşıyorum. ve biraz durgunum bu yüzden

bunu nasıl demiştim bi anda amk. hiç utanmadan söylemiştim. hemde bi hocaya.
gülümsedi..

-bunlar normal ahmet. yani bunların olması lazım. kimmiş bu kız zeynep mi? (:

aha oda anlamış amk. bi zeynep anlayamadı ya bunu. ben ne tak yiyim. nerelere gidiyim

sınıfa gittiğimde zeynep ağlamayı kesmişti. ders boştu
zeynep diye seslendim. arkasına dönmüştü nihayet

zeynep o itin senle sorunu ne? niye bağırdı sana?

elinde çay vardı. üzerime hayvan gibi geldi sonra döktü yere. suçu bende buldu. konusmuslugum bile yok

sevdiğim benim yüzümden ağlamıştı lan. o endere bi yumruk daha çaksaydım keşke..

(beyler bu arada ilk başlarda erdem diyodum kusura bakmayın hikayede yalan olmasını istemiyorum gerçek adı ender bundan sonra ender diyeceğim)

konuşamaya başladı billur seslim

seninde başın belaya girdi benim yüzümden zaten

saçmalama zeynep.

girerse girsin amk nolacak sanki. zaten uyduruk sebeblerden babamdan dayak yiyordum. bide bunun için yerdim şanım olurdu

artık zeynep e bi şekilde açılmanın vakti gelmişti. zehra devamlı söyleniyordu

ya oda seviyorsa? ya seni bekliyorsa? ya kaçırırsan kızı?

haklıydı amk. ama ben ilk kez birini seviyordum. hemde bi kızı. nasıl söylenirdi ki lan bu. konusurken bile pancar gibi oluyordum.
zehra akıl verip duruyordu. yunus gazlıyordu. bense ne tak yiyeceğimi bilmiyordum

tamam zeynepleydim her zaman ama. onu da bekletmemek gerekiyordu. yani zehranın dediğine göre zeynep sabırsız birisiymiş.

benim hakkımda ne düşündüğünü öğrenmek için zehraya görev verdim. öğrendiğine göre

çok içime kapanıkmışım.
hala her şeyi anlatmamışım.
çok iyi muhabbetim varmış.
çoğu kız bana baksa da ben kimseye bakmıyormuşum
bide yakısıklıymısım

hadi canım ordan. dalga mı geçiyor bu kızlar benle

neyse amk dedim. görmezden gelsin bakalım dedim. hayır nazlanıyor muydu? utanıyor muydu? onu bi çözebilsem gidip konuşacaktım amk.
bende bundan sonra hayatıma bakarım dedim. zaten ender bini yine sinirime gitmeye başlamıştı.
onun da sülalesinde bir gün dıbına koyacaktım. her okulda böyle binler çıkar mıydı amk?
hayır çıkardı da niye bizi bulurdu anlam veremiyordum.

zeynep benim hakkımda ne düşünüyordu acaba? bekleyecektim beyler. onu bekleyecektim. yani her gün yüz yüzeydik.
gelip de o günden sonra bi şey dememesi beni çok üzmüştü. zehra sorup duruyordu...

eee ne oldu o gün?

hangi gün zehra?

işte zeyneple olan gün?

bi şey olmadı

nasıl bi şey olmadı?

bi şey olmadı işte zehra bi şey demedi çekti gitti

tamam ya niye kızıyorsun?

kızmıyorum.

evet biraz dengesizleşmiştim beyler. hülya hocayla konuşmaya karar vermiştim

yani nasıl desem. küçüklükten beri huzurlu bi ortamım yoktu. babamdan yediğim dayaklara alışmıştım. ve kimin için değerliydim bilmiyordum. insan bazen bunu bilmek ister. kimin için varım? kimin için yaşıyorum? niye yaşıyorum? gayem ne?

zeynep için iyi ki vardım. ve hep olacaktım. o istediği sürece her zaman yanında olacaktım

zeynep çok farklı biriydi beyler. sessiz sakin. güzel. her şey vardı. belki sevdiğim için böyle diyorum ama gerçekten öyleydi.

tüm kızların gıpta etmesi gereken bi kişiliği vardı. imreniyordum..

çok gizli saklıydı. hayatını hiçbir zaman çözemeyecektim ama yine de ağzından bi şeyler almaya çalışıyordum.

hülya hoca da herkes gibi bizi sevgili zannediyormuş. hocam benim benim mutluluğumu gördükçe mutlu oluyormuş..

bu kadının yeri her zaman ayrı oldu beyler. akıl hocam oldu

Beyler bilgi vereyim. okul bir anadolu lisesi. yaşadığım şehrin en iyi anadolu liselerinden. bu arada olaylar ankara de geçiyor...

ben şuan 187 boyunda 78 kilo hafif sarışın kirli sakallı birisiyim.
zeynebi ileride uzun uzun anlatacağım

fatih hoca beden hocamızdı aynı zamanda basketbol takımımızı çalıştırıyordu. öğrendiğime göre hülya hocayla fatih hoca yavukluymuş.
erdem gavatı bi gün geldi kantine. ben oturuyordum. takıma nasıl girdiğin belli oldu. hülya hocanın peşinden ayrıldığın yok fatih hoca da torpil geçmiş sana. dedi.
lan o gün kimin nasıl oynadıgını gördük. hırslanmış iyice gavat. yine sustum beyler. içtim çayımı gittim sınıfa.
fatih hoca kimlik fotoğraf isteyip duruyordu. lisans çıkaracakmış bana.
hülya hocamsa arkamdaydı her zaman. bu arada sınıfımdan zehra diye bi kızla samimi olmaya başlamıştım.
aşk falan yoktu beyler. olmayacaktı da hiçbir zaman. çok hakiki kızdı. o anlatıyordu ben dinliyordum.
okul güzelleşmeye başlamıştı

sınıfa girdiğimde millet bana farklı bi şekilde bakıyordu amk. saçları falan yapmıştım tamam ama sanki her bi taku biliyorlardı. yunusla her zamanki sıramıza gittik. bi önümüzde zeynep oturuyordu lan. lüle lüle saçları masama değiyordu.
hülya hoca girmişti derse. ve bize tatilimizi sordu. bende bi tak yoktu.

zeynepse anneannesinin yanındaymış 3 ay boyunca. vay amk bende kıza asosyal diyordum.
hastaymış. anlatırken çok üzgün gözüküyordu. tekrar sınıf oturma düzeni oluşturuldu. yine yunuslaydım ve hülya hoca zeynebimin de yerini değiştirmemişti. ders dinlemekten çok saçlarını izliyordum yarimin

o gün çok değişik geçmişti. erdem gavatı geldi yanıma
kimden dayak yedin lan diyip dalga geçmeye çalıştı.
ses çıkarmıyordum beyler her şeyin bi zamanı vardı. zehrayla konusuyorduk yüzümün halini sordu hülya hocaya söylediğim yalanı ona da söyledim. zaten berke zehra ve hoca ablamızdan baska bu konuyu merak eden yoktu. merak edipte sormaya gelen yoktu.
eve gittiğimde odama çekildim. açtım babalardan birini. ardından duman geldi. olmayan aşkın acısını çekiyordum sanki amk.
karamsardım. asosyaldim. ve kimsenin umrunda değildim. bi beni konuşturmaya çalışan hocam vardı o kadar.
antramanlar da kendimi gösteremiyordum. ders falan çalışıyordum. lise 1 dim ama çalışıyordum. zaten yapacak başka bi şey yoktu.
millet birbiriyle kaynaşmıştı. ender gavatı bizim dönemden bi kızla çıkıyormuş. bunu berkeden öğrenmiştim. gibimde değildi aslında
bir gün kantinde kıza bağırıp çağırıyor. kahramanlık yapmaya hiç niyetim yoktu. ama kız gariban amk babası böyle bağırmamıştır allah bilir. kahramanlık falan yapmadım. kendimi tutmam gerekiyordu. hem bi şey yapsam hülya hocayı üzmek istemiyordum

bide tenefüslerde millet oynarken izlerdim. iyi oynayan çok bin vardı. ayağa kalktım erdem bini küçümseyici bi gülüş yaptı.
yazalım bakalım dedi. gibtir oldu gitti. bende birden kendimi belli edince sınıfta utanmıştım beyler. ya geçemezsem seçmeleri diye yusufluyordum aslında. neyse zaten sınıfta da destek veren kimse yoktu. sınıf hala alışmamıştı birbirne. hülya hoca benim katılacağımı duymuş. geldi yanıma başarılar falan dedi. gururumuzsun falan dedi. gaza getirecek güya. boyum o zamanlar 178 cm falan.
okulda hayvan gibi öğrenciler var. öğleden önceki saat hülya hocayaydı. ders matematikti. işte ahmete destek çıkın falan diyordu.
bende gaza geliyorum tai bu arada. alkışlattı beni. dua ediyordum bende rezil olmayım diye

susacaktım beyler. en iyi yaptığım şeye devam edecektim. kimseye bir şey açıklamak zorunda değildim. milletin bakışları da umrumda değildi. kız işi tak iş derlerdi. haklılarmış. zeynep yüzüme bile bakmıyordu. zehraysa ne oldu diyip duruyordu.
yine aynıydık işte yunusla derste tenefüste birlikteydik. bize fazlalık yaramıyordu.
insanlar gidiyordu işte. bu hep böyle olmuştur. derslere asılmıştım tekrardan.
yapacak başka bi şey yoktu. evde de çalışıyordum. yine hocaların gözüne girmem lazımdı
boş dersler de fatih hocadan rica edip basketbol çalışmaya gidiyordum. en azından okulun takıma bi faydam olsaydı amk.

ama gerçekten bunu çok düşündüm. lan niye yaşıyordum ki?
kime ne faydam vardı? amacım neydi?
yani bitkinin bile bi faydası vardı beyler.
gibtiğimin sineğinin bile bi faydası varmış şu okulda.

ben neydim şimdi?
babamın sinek gibi yere yapıştırdığı yaratık mıydım?
zeynepin görmezden geldiği biriydim işte.
ama niye lan niye?

değişik bi okuldu beyler. kavga gürültü çok çıkıyordu üst dönemlerde. kızlar falan ayrı bi havalıydı zaten. kendini bi tak zanneden çoktu. çöm diye uğraşan laf atanda çoktu. ilk başlarda sesimi çıkarmıyordum. ama birinin bi şey demesi çok ağırıma gider beyler.
zaten babamdan yediğim dayaklar yüzünden de sinirli birisiydim. kendimi birilerinin yıpratmasına izin vermezdim asla.
bi gün sınıftayken 10. sınıflardan erdem diye bi bin geldi. basketbol takımına birilerini çağırıyor. seçmeler falan olacakmış
ben iyi oynardım beyler. yani kulüplerde oynamışlığım vardı. asosyaldim ama idmanlara falan katılırdım bu tip şeylerde görev alırdım.
neyse bu gavat demez mi burdan bi şey çıkmaz diye. bende kalktım ayağa. yaz beni dedim. öğle arası yapılacakmış seçmeler.
eşofman falan bi takum yoktu yanımda. ayağımda da adam gibi ayakkabı yoktu. ne tak yiyecektim bilmiyordum

öğle arasında okulun çoğu bahçedeydi amk. bi rezil olsam taku yiyecektim. belki tüm lise hayatım mahvolacaktı. neyse bu berke gavatı geldi başarılar falan dedi. erdem de okulun takımının oyun kurucusuymuş. neyse verdiler topu elime turnike falan bi şeyler yaptırdılar. erdem gavatı karşıma geçti. top bende onu geçip basketi atmam gerekiyor. şerefsiz alaycı tavırlarla gülüp duruyor.
ulan dedim kimsin lan sen dedim. aldım topu beyler öyle bi geçmişim ki sonradan berkenin ve sınıftakilerin anlattığına göre...
basketi atmıştım. erdem züt olmuştu tabi. fatih hoca (bedenci) seçilenleri yarın bildireceğim falan demiş. korktugum başıma gelmemişti