yalnız hayatımı film yapsalar gişe rekorlarının dıbına koyar gidip salak salak yaşar kemalin bilmem kimin hayatını film yapıyorlar dıbına kodum malları. Bu film yapımcılarını anlamıyorum dıbına koyim.

öyle ya da böyle huzura ermiştim.en azından gece daha rahat uyuyordum amk. okul da yaklaşıyordu. kafaya koymuştum bir şekilde okumayı. sonra memurluğa kapağı atarım falan gibi namuslu hayaller kuruyordum ama açık konuşayım bu namuslu hayalleri sadece çok gerçekçi olduğum için kuruyordum, melaike olduğumdan değil. belki biraz vicdanım da vardı ne bileyim şeytan aracılığıyla toz moz işine girebilirdim ama belki de cesaretsizdim belki de yorgundum hala daha bilmem.

yazı orda burda amelelik yaparak geçirdim, yalnız kazandığım boğazıma anca yetiyordu. çersi yok, hacıya yalvaracktık yine. zaten önceden ayarlamıştım,eh pek çekingen de değildim ya.çaldım kapılarını, adam ölmüş evi de satmış. suadiyede bi yer tarif ettiler (bir sürü evi vardı demiştim)oraya gittim. önceden konuştuğum orta yaşlı kızının eviydi burası. neyse kadın beni tanıdı aldı içeriye. ayrıntılı konuştuk durumu. babasının vasiyetiymiş kimi kimsesi parası olmayan birkaç çocuğa yılda bilmemnekadar bütçe ayrılıp okutulacakmış. adam öbür taraftaki yerini garanti etmişti anlayacağınız bu yolla, tam tüccar kafası amk. pazar günü yine gel dedi(pazartesi okul açılıyordu),harçlığını vereyim.

çıktım evden.tam suadiyede yürürken aklıma o kız geldi. ulan dedim anında uyandım duruma, şeytanın bana verdiği kağıtta yakınlarda bir adres yazıyordu. heyecanlandım ama elimden bir şey gelmezdi, kağıdı evde unutmuştum.eve gidince kağıdı sakladığım yerden çıkardım, anında ezberledim adresi. hala aklımdadır amk.

hiç umudum yoktu ama sadece görmek istiyordum. bakmak yasak değildi ya.o hakkı kendimde gördüm panpalar ne yalan söyleyeyim o kadarını kendimden esirgememe kararı aldım. pazar günü aynen karının evindeydim. aytüldü kadının adı. neyse, bana ilk başlardaki okul ihtiyaçları için ve bir haftalık yemek yol parası verdi.her hafta gelecksin dedi. eyvallah dedim çıktım. aynen kızın adrese yollandım, yaklaştıkça vazgeçer gibi oldum ama meraktan kendimi kapının önünde bulmuştum. tabiiki gelen giden yoktu.bir iki dakika bekledim sonra napıyorum lan ben falan kafasıyla aynen geri döndüm.

neyse okula başladık.son senemdi zaten liseye geçecektim, bu sınav mınav hikayeleri vardı o zaman da. umutlu değildim ama denerim amk falan diyordum içimden. hocalar tabi ağzıma sıçtı ne tak yemeye kaldın falan dediler. abim öldü zart zurt acındırdım kendimi tatava çekmemek için.iyi gidiyordu, her hafta paramı alıyordum aytül karısı bana yemek falan da veriyordu. sosyete huursuydu karı (baba hacıydı gerçi ya, ne perhiz ne lahana turşusu amk).acayip şeyler zıkkımlanıyordum orda tiki yemekleri olurdu ilk defa karides falan yemiştim mesela hayvan gibi şaşırmıştım, tam bir öküzdüm anlayacağınız hiç bir taktan haberim yoktu. bunları zıkkımlanırken düşünürdüm her gün o kız da bunları yiyor ben neyim falan derdim içimden.lan kendi kendime düşünürken bile 'o kız' derdim içimden oysa isminin ipek olduğunu biliyordum. aynı seviyede değildik hayalimde bile anlayacağınız...

ben böyle her hafta para almaya giderken hatunun eve de uğruyordum.bir yandan da tırsıyordum biri miri görür sapık zanneder hepten yarraa yerim bir daha nah görürüm diye ordan geçiyor ayağına yatıyordum.ama hiç görmedim beyler,her gittiğimde in cin top oynuyordu.tam dört ay bu böyle devam etti.bir pazar yine parayı aldım,eve dönecem (kızın evinin önünden sabah geçmiştim, yine kimse yoktu)dedim lan bizim de canımız var amk bir sahile ineyim sigara falan aldım, keyif yapıcam kendimce. indim caddebostan sahile, bilenler bilir orda deniz kıyısında tam üstüne oturmalık beton duvar gibi bir şey vardır. işte orda oturacak en güzel köşeyi arıyorum, en kral eğlence yapıcam kendime deniz, cigara ooh mis. yürürken birden onu görmez miyim beyler.az daha yere yapışacaktım heycandan. elim ayağım kesildi oturdum az ilerisine kesiyorum çaktırmadan.

daha önce anlatmıştım tipini beyler.bir daha anlatayım ama. saçları beline kadar uzundu dalga dalga, ama bakımsızdı. salaş giyinmişti böyle olur ya hafif asi kızlar? anlatamadım ama.. gözlerini siyah boyamıştı. koskocaman gözleri vardı kahverengi. burnu azıcık uzundu ama bence süperdi. küçücük de bir ağzı vardı, dudakları boyasızdı. hani doktorlarda bir ela var ya onu andırıyordu gözleri falan, ama onun yüzü daha inceydi. kendi de incecikti zaten, boyu kısa sayılırdı. belki çoğu kişinin sokakta yürürken farketmeyeceği bir kızdı ama bana göre dünyanın en güzel kızıydı. kırmızı bir hırka, siyah yırtık bir kot giymişti ve sigara içiyordu. daha doğrusu içmeye çalışıyordu. çok tatlıydı, içine bile çekemiyordu sigarayı amk

yanında bir kız daha vardı, acayip şişman ve iri bir kızdı. metalci gibi giyinmişti o da.ikisi de özensiz ve salaş görünmelerine rağmen ayakkabılarından kendilerini ele veriyorlardı. fiyaka ayakkabılar giyiyorlardı. içimden güldüm kendimi düşünüp.lan dedim bunlar böyle asi görünmek için yırtık kot falan giyiyorlar ama beni yanlarında istemezler. asi bir görünüş için ben uygun değildim. eminim o an hayallerinde beğendikleri film yıldızlarına benzettikleri 'okuldaki yakışıklı çocuk' lar vardı. giblemedim. benim keyfim böyle uzaktan bakarak iyiydi. Tek gözümlede olsa ikisini gayet iyi süzebiliyordum. Asıl önemli olan şey baktığımı farketmemesiydi. onlar kalkana kadar gizli gizli seyrettim

nasıl bir muhabbet dönuyor mk

kızı bir kere gördüm diye sefil hayatım değişecek değildi tabii. aynen devam ettim. okulda iyi sayılırdım. yuvarlanıp gidiyordum yani. aytülle de resmen kanka olmuştum amk. kadın sosyete falandı ama dobra bir tarafı da vardı. yemekten sonra benimle kahve içerdi ve konuşurdu. muhabbeti de baya iyiydi, insanı küçük görmezdi.bir gün yine kahve içerken bir şey anlatıyordum(hatırlamıyorum ne olduğunu)'amaaan gibtiret' deyiverdi.ben dumura uğradım. sonra pardon mardon dedi ama pek de takmışa benzemiyordu. çok ilginç gelmişti karının küfretmesi.bir gün garip bir olay oldu. öncelikle söyleyeyim:ben her gittiğmde kadının evinden ufak tefek bir şeyler aşırırdım. işte gümüş küllük, peçetelik çatal falan. Her ne kadar okusakta eski mesleğide yürütüyorduk bir yandan Xd.

eroin deil kokoindi. evet abisi benim.

ben işte yine ufak bir çay kaşığı atmıştım cebe. aytül de harçlığımı falan verdi tam yardımcı kadın beni kapıdan postalarken bu da geldi 'dur nurhayat hanım kapatma hemen dedi' beni çağırdı eliyle. gittim yanına, elime bir kaşık daha tutuşturdu,al bakalım bir sene sonra takımı tamamlarsın dedi, kapıyı kapattı.tek kelimeyle züt olmuştum beyler.

ertesi hafta gitmedim tabi aytüle falan.o kadar yüzsüzlük beni bile aşardı. evde yatıp ne tak yiyeceğimi düşünürken kapı çaldı. aytül kendisi gelmişti(söylemeyi unuttum, kadın ilk günden itibaren 'aytül' dedirtiyordu kendine daha doğrusu herkes ona ismiyle seslenirdi dedim ya garip bir kadındı).o kadar şaşırdım ki ne tak diyeceğimi bilemedim.'nerdesin çocuk, al harçlığını' dedi parayı uzattı. yok almam falan dedim 'al dedim ulan kendi dilinden konuşturma beni serseri' falan dedi. aldım mecbur. buyur geç içeri ama bir şey yok evde dedim. geçmedi 'bak rahatına, bir dahaki hafta da beni uğraştırma kendin gel' dedi gitti.

eskisi gibi gidip harçlık almaya devam ettim ama artık bir şey aşırmıyordum. böyle böyle yıl sonu geldi panpalar. oraları uzatmanın alemi yok. anadolu lisesini kazandım. öyle pek matah bir yer değildi ama bana göre harvard dı tabii. aytülün eve de yakındı, yani kızın eve de yakındı.o günden sonra kızı bir daha görmemiştim, daha doğrusu evinin önünden de pek geçmemiştim. kafamı çok meşgul ediyordu yoksa, tipime falan takar olmuştum onun yüzünden. liseye başlıyordum artık gerek yok falan dememe rağmen yine evinin oraya takılmaya başladım sınavı kazandıktan sonra.

bu sıralarda 16 yaşındaydım merak eden olursa.bir sene kaybetmiştim falan ya o hikaye. kart başlıyordum yani liseye. yaşım da büyük gösteriyordu. dikkat çekmekten korkuyordum ama elden ne gelir amk. yeni bir ortam hepten faciaydı. neyse, ilk ayları bir şekilde atlattım, artık daha rahat ediyordum.bir panpam bile vardı lan. adı erdiydi. sonradan bozuştuk pekekentle ama o aralar iyiydik. erdinin de durum pek iyi sayılmazdı ama onun iyi kötü anası babası vardı.ben zaten aytül olmasa bir hiçtim,ya da öbür dünyayı boylayan hacı olmasa bir hiçtim mi demeliyim? orasını bilemiyorum.

bir gün yine okul çıkışı aytüle gidiyorum (kadın artık ziyarete de çağırıyordu beni, dertleşiyorduk amk)nihatı gördüm.nam-ı diğer şeytan yani. başımı çevireyim dedim ama 'lan bana numara yapma tekiyle de olsa gördün pekekent' diye seslendi. mecbur durdum. façayı iyice düzeltmişti. işler iyi gidiyordu anlaşılan. zorla beni bir kafeye oturtturdu.'ee arada sırada işiyor musun onurun mezarına?' dedi. dann diye lafa girerdi zaten hep. nerde gömüldüğünü bile bilmediğimi söyledim.o gidiyormuş arada.ben bir anlam veremedim. kendisi söyledi 'bakma lan ben çok sevdim onu' dedi. benim yine midem bulandı. bilmiyordum aralarındaki mevzuyu.o da bizimkini bilmiyor olacak 'neydi lan onunla derdi o kadar' diye sordu. cevap vermedim ama tahmin etmiş olabilir mi bilmiyorum. sonra kendisi anlattı. abimle ikisi evvel eski tanırmış birbirlerini, sonra işte ergenlikte falan aşık olmuşlar(nası oluyosa amk),baya sevgili takılmışlar. sonra bizimki aldatmış bunu.bu böyle anlatırken bir başladı karı gibi ağlamaya. sağa sola bakıyorum sus falan diyorum rezil oldum. resmen kız-erkek sevgililerdi sanki. millet durmadan bize bakıyordu zaten.bir muallakyle bir yarı-kör garip tiplerdik. devam etti hikayeye:onur bunu aldattıktan sonra ayrılmışlar bir süre, sonra onur damara başlamış iyice şaftı kaymış dellenmiş. tekrar bir araya gelmişler ama taktan bir ilişki olmuş. şeytan zaten torbacıymış ama iyice pro olmuş vs vs.durmadan da ağlıyordu anlatırken.ama pekekentin ölümü hakkında bir şey söylemedi. işin içinde öyle ya da böyle bir rolü olduğu kesindi ama ben açıkçası malı kendi eliyle verdiğine falan inanmadım. tahminimce bizimki zaten sona yaklaşmıştı, bir süre aradan sonra şeytan bunu farklı satıcıya gönderince(bir şekilde) alışkın olmadığı tozdan gitti. benim tahminim bu.neyse lan ben kurtuldum ya abimin amk

şeytan bir süre sonra sakinleşti.bir iki sigara içti falan. sonra birden arkamda birine el salladı. ayağa kalktı birileriyle öpüştü.bir grup kızdı ve bir tanesi de oydu! beynime balyoz inmişti sanki. kız beni farketmeden aynen ikiledim. şeytan arkamdan seslendi, bakmadan işim çıktı falan dedim.on dakka sonra aytülün kapıdaydım. beni görür görmez bir şeylerin döndüğünü anladı.

aytül ilk önce bir şey sormadı. yemek falan yedim.her zamanki gibi kahve hazırlattı. sonra dedi bir derdin var ne oldu ne bitti. aytül hayat hikayemin bir kısmını biliyordu. annemle babamın olmadığını, abimin yeni öldüğünü ve pek sevişmediğimizi vs.ama ayrıntılardan haberi yoktu.bir an her şeyi anlatmak istedim. çok dolmuş hissediyordum ama yapamadım. onun yerine 'gözümü saklamanın bir yolu var mı?' diye sordum.

Çalinti mk

http://www.incisozluk.com...mı-anlatıyorum/sahibi/1

Rezerve

söylediği tek şey 'daha önce neden aklıma gelmedi' oldu.bu konuşmadan bir hafta sonra göz doktorunun yolundaydık beyler.

tabiiki olmayan gözümü tedavi etmenin bir yolu yoktu, ama protez takılabilirdi. kulaklarıma inanamıyordum daha önce duymamıştım bile böyle bir şeyi. meğer çok yaygınmış. aytül ne gerekiyorsa hemen yapılacağını söyledi. beyler, piyango çıksa o kadar çılgınca sevinemezdim heralde.

üç haftaya kalmadan benim protez göz mükemmel biçimde hazırlanmıştı. yerine takmak zaten yarım saatlik bir işti.eve gelene kadar aytül aynaya bakmama izin vermedi.ama eve gelince baktım, baktım.. hava kararana kadar, saatler boyu aynaya baktım. tamamen normal görünüyordum. sadece protez olan gözümün çevresi biraz deformeydi ama dikkatli bakmayınca anlaşılmıyordu. anlatılmaz bir duyguydu. yeniden doğmuştum amk

bu muhteşem olaydan sonra okulda falan başka biriydim sanki. utanç duygum biraz törpülenmişti (ama ne yazık ki hala utandığım şeyler vardı -hatırlarsanız- ve bu hiç geçmeyecek) ve daha normal hissediyordum. sanki daha bir insandım, bir bireydim. aytül iyi kötü üst baş falan da ayarlamıştı bana ve saçımı uzatmıştım birazcık. şekil yapmıştım lan. aytül veli toplantılarına da geliyordu. sahipsiz hissetmiyordum.

bir gün evde uslu bir çocuk gibi ders çalışırken kapı çaldı. şeytandı. beni bişeyler içmeye çağırıyordu. ulan ne zaman kanka olduk biz bu yumoşla falan diye düşünürken kendimi yolda buldum. yine caddedeydik. iyice tiki olmuştum beyler. şaka bir yana, şeytanın kaynağıydı cadde. parayı ordan kırıyordu. barlar sokağında bir yere oturduk.bir yandan da tedirgindim beni şeytanın dalgası sanacaklar diye. neyse bu benle havadan sudan laflıyor böyle.

derken bu yine ayağa kalktı biriyle selamlaşmaya. tabiiki de kızı çağırmıştı. tezgahtı resmen. çaktırmadan göz kırptı bana. kaçmadım.iki kişiydiler. yine o şişman hatun ve bu.şeytan biiz tanıştırdı. garip garip bakmadılar. normal bir şekilde selamlaştılar. anlaşılan ne tak olduğum dışardan görünmüyordu.

havadan sudan konuşuyorlardı. şeytanın bunlarla ne işi olduğunu hala anlamamıştım ve anlamak da istemiyordum doğrusu.bir ara ipek(artık ismiyle devam edebiliriz)lavaboya gitti ve adı alara olan şişman kızla şeytan direk fiyat konuşmaya giriştiler. şimdi çakmıştım. ipeğin dolaplardan haberi yoktu ama şimdilik tabii. anında ortama kuruldum bana noluyosa amk sanki bir alakam vardı kızla ama kendi kendime gelin güvey oluyordum işte. moralim bozuldu. ipek lavabodan döndü ve beni, resmen beni kastederek 'ay arkadaşın muhabbetten sıkıldı galiba nihat' dedi.ben oturuyorum ya trip içinde.ben hemen yok falan dedim. sonra o bana, bizzat bana hangi okula gittiğimi sordu.

tırt bir sesle söyledim.o ve 'kankisi' alara da *** vakfında okuyorlarmış. nedense hiç şaşırmadım kolejli olduklarına. yalnız bir ara konuşurken gözü benim proteze kaydı. protez haliyle hareketsiz olduğu için dikkat çekiyordu. öyle baktı ama tabi bişey demedi, ben de iplemedim açıkçası. buna milyon kere şükürdü.

neyse, şeytan bunlara bizim kalkmamız gerektiğini falan söyledi. kalktık. dedim neden böyle bir şey yaptın? açıkçası bir pislik bekliyordum ama beyler bu tuhaf herif resmen çöpçatanlık yapmak istiyordu, çünkü bir tarafı gerçek bir karı gibiydi ve aşk meşk hoşlaşma olunca şeytan minik bir civcive dönüyordu.