Aradaki günleri klagib geçirdim. Dışarı çıktım bir ara Deniz ile Peste yendim iddaa olarak bir şeyler alacaktı o sırada geçtiğimiz kolye falan satan dükkandan, bana bir bileklik aldı. Üzerinde baykuş simgesi vardı bilekliğin. Hoşuma gittiği için bir tane de kız modeli olanından aldım. Öykü'ye hediye edecektim.

Pazartesi günü sabahtan okulda kendi sınıfımın sırası yerine onların sırasına geçtim, istiklal marşı okunurken. istiklal marşını okuduktan sonra onun sınıfına kadar birlikte gittik. Daha sonra ertesi tenefüs Deniz, Öykü ile aynı sınıfta olan sevgilisinin yanına giderken ben de Deniz'in yanındaymış gibi Öykü'nün sınıfına gittim. Deniz Ben ve Ayça(sevgilisi) muhabbet ederken, birden arka sıradan Öykü adımı seslendi. Kafamı çevirip ona baktım, üstünde sabahki kalın hırkanın yerinde daha ince siyah bir hırka vardı, ayağında ise mor ayakkabısı, etek boyu dizinin biraz üstünde idi ve siyah bir çorap giymişti. Beyaz tenli olduğu için siyah bir şey giyince çok yakışıyordu. Gidip yanına oturdum. Biraz öyle normal konuştuk muhabbet sohbet ettik. Bana Nazım Hikmet'in memleketimden insan manzaraları adlı kitabını verdi, ardından bir kitap daha çıkardı. Bak bunu aldım dedi. Onunla konuşurken bahsettiğim kitaptı. Ernst Mayr'ın Evrim Nedir kitabı. Beni dinlediğini görmek hoşuma gitmişti. Teşekkür edip aldım ve ona sarıldım ama arkadaşça bir sarılmaydı. Kitaptan bir kaç şiiri ona okuduktan sonra tekrardan teşekkür ettim. Ve onu kızdırmak için Atsız veya Yahya Kemal daha iyidir bilesin dedim. Ulan bu kıza gittikçe tutuluyordum. Başka kim sevdiği kız ile, kafiyenin gerekliliği ve önemi üzerinde konuşabilirdi ki. Dersleri öyle geçirdim. Öğle arasında bu sefer kitap okumak yerine yanına geldim. Kitaptan 1-2 tane daha şiir seçip birlikte okuduk ve konuştuk onunla iken her şey daha eğlenceli geliyordu.

Sonraki tenefüslerde yanına uğramadım. Çıkışta biraz gözlerim onu aradı. Üstünde ince hırkası vardı. Koşarak diğer insanların arasıdan onun yanına gittim. Birlikte biraz yürüdük ve günlük konuşmalar yaptık. Seninle iken zamanın nasıl geçtiğini farkedemiyorum dedi. Ben de dedim. Bir sessizlik oldu. Sessizliği içimden gelen anlık bir cesaret ile "Öykü" diyerek böldüm. "Efendim" dedi. "Sana bir şey vermek istiyorum" dedim ve çantamdan bilekliği çıkardım ve ona uzattım. "Bu ne" diye sordu. "Baykuş dedim. Bilgelik Tanrıçası Athena'nın simgesidir. Sana seninle bu kadar güzel zaman geçirdiğim için bir hediye almak istedim ancak senin kadar güzel bir şey bulamadım" Tabii ki yalan söylüyordum. Ama devam ettim "Daha sonra sana seni temsil eden bir şey almak geldi aklıma ve ben de bunu buldum." Kolumu sıyırıp bilekliği gösterdim, "Bunu da seni kendime hatırlatmak için aldım." dedim. Gülümseyip elimden bilekliği aldı ve bana sarıldı. Biraz daha yürüdükten sonra üşüdüğünü farkettim. Hemen ardından çantasını kontrol etti ve kafasını kaldırıp "Bulldoser ya hırkamı unutmuşum" dedi. Hemen hırkamı çıkarıp verdim. Hırkasını alana kadar onda durmasını söyledim. Daha sonra evine bırakıp, zütüm dona dona eve döndüm.

Yanına gittim. Otur bakayım bulldoser dedi. Karşısına oturdum. "O şiirlerin not edildiği meşhur kızı görmüş olduk. Güzel kızmış.Biz de annenle lisede iken tanışmıştık" dedi. Babam da mı defteri görmüştü. Defteri saklamak konusunda artık emin olmuştum. O bu değil demek istedim, ama babamın annemi anlattığı bir hikayeyi dinlemek, gerçeği söylemek karşısında daha ağır basıyordu. Hem bir hikayeyi bölmek hiç huyum olmayan bir şeydi. Babam hep derdi, "herkesin güzel bir hikayesi vardır. Sadece dinlemesini bil yeter" ben de öyle yapacaktım. Kucağıma koltuğun üstündeki yastığı alıp babama odaklandım.

"Bir eylül akşamı, annen benim sınıfımda o zamanlar. Annene bakarak şiirler yazıyorum derslerde. Ortalama bir öğrenciyim o zaman. Anneni düşünüyorum her gece. Ama utangaçım tabii o zamanlar. Bir hata yaptık işte" dedi gülerek. "Annene gidip seni seviyorum dedim. Beni tanımıyor tabii doğru düzgün. Reddetti. Daha sonra farklı sınıflara düştük. Onu görmediğim anlarda daha da güzel geliyordu hayallerimde annen. Tüm lise boyunca anneni sevdim. Bir daha söyleyemedim ona hep sevdim onu. Daha sonra üniversiteye gittik. O sınıf öğretmenliği, ben maliye. Onun gittiği üniversiteyi seçtim. Üniversitede hep annenin yanına gittim. Tekrardan arkadaş olduk.Bir gün üniversite işte arkadaşlarla zilzurna sarhoş olmuşuz gittim bunların yatakhanesine. Girdim içeri verdim yazdığım bütün şiirleri. Bir ton dayak yedim güvenliğinden. Ama umurumda mı ? içimdeki her şeyi. Yıllarca uykusuz geçen o geceleri tek geceye sığdırmışım. Daha sonra beni yurdumdan atacaklardı. Annen geldi. Benim suçumdur dedi. Beni o gün kurtardı.Bir daha aşık oldum ona, artık sadece ela gözlerine, gece saçlarına değil, yufka yüreğine de aşık olmuştum. Ertesi gün verdi bütün şiirleri geri bana. Düşünmem lazım dedi. Tamam dedim, bir ay boyunca her gün gittim fakültesinin önüne. Cevap vermedi. Telefon falan da yok ki öyle sizin gibi. Bir gün yine bekliyorum orada. Geldi yanıma ilk defa. Bir şey demeden elimden tuttu. Yürüdük birlikte. Kabul ediyorum dedi. En mutlu günümdü." Bir iç çekti, gözlüğünü çıkarıp, gözündeki nemi sildi. Gözlerim dolmuştu. ilk defa annemi bana bu kadar uzun anlatmıştı. Sonra ayağa kalktı "Amaan işte öyle hadi sen git dersini çalış" dedi bana odasına giderken. Oturdum orada kaldım. Ne yapacaktım.

Babam bana resmen Almina'yı anlatıyordu, ama aklımda Öykü vardı.