3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

kız tuhaf olmasına tuhaftı ama. çok da yaralıydı. annesi babası küçükken boşanmış. babası başkasıyla evlenmiş. annesi işsiz. çocukluğundan beri anannesiyle yaşamış ve ondan nefret etmesine rağmen içindeki borçluluk duygusu yüzünden annesi hakkında ettiği kendisi hakkında ettiği hakaretlere rağmen ondan kopamamış. bir kardeşi olmamış mesela. odasına kapanıp 18 yıl boyunca neden diye düşünüp durmuş yalnız birisi

benim onun hakkında söylediğim şey her zaman şu olmuştur beyler: " o hayatım boyunca gördüğüm mutluluğu en çok hak eden ve bir o kadar da ihtiyaç duyan açlık çeken tek insandır"

o kadar yalnız, içine tıkılıp kalmış birinin hayattaki tek dayanağı olmak bana daha evvel tatmadığım derecede yüksek duygular yaşatırdı. öyle ki kendimi bir kurtarıcı gibi görürdüm. onun mutluğu benim hayattaki misyonum ve en yüksek en büyük mutluluk kaynağımdı

geceleri rüyalarında ağlardı. yanına uzanıp onu izlerken ben de ağlardım. göğsünü yarıp bütün sıkıntılarını içime sokmak ve orda hapsetmek isterdim onları. ejderi çukura hapseden bir zeus gibi ya da insanlara hastalıklarını emerek şifa dağıtan yeşil yolun john coffey'si gibi. bazen dayanamaz çıkardığı seslere uyandırırdım onu. sarılırdım sımsıkı kalkıp su getirirdim. yüzünün terini ellerimle siler dizime yatırıp uyuyana kadar saçlarını okşardım. nini söylediğim zamanlar bile oldu aslında

güzel yazıyorsun lan. devam

ne güzel tarif etmiş sevdiği kadını amın oğlu şukuladım lan seni bin

sigara içcem içim daraldı

geçmiş zaman ekini farkettim ayrılık ölüm ile geldiyse ağlatırsın bak gece gece

ne kadar da güzel anlatıyosun panpa

en çok böyle gecelerin içinde ve o gecelerin sabahlarında kendimi erkek gibi hissederdim ben. ondan önce uyanırdım. çayın suyunu koyardım yiyeceğimiz iki zeytini azıcık peyniri domatesi hazırlardım. sonra da gider odamıza izlerdim onu uyanana kadar. dinmiş bir fırtına nasıl ardında yıkıntılar bırakırsa onun ağlama sesleriyle geçen bir gecenin sabahı da öyle viran olurdu. o yıkıntı gibi yıkılmış bir ağaç gibi olurdu. gözlerini açınca gülümserdim ona. dişlerimi göstermeden sadece dudaklarımla. gülümsediğimi dudaklarımdan anlamazdı ama gözlerime bakardı. yanında olduğumu ve olacağımı bilirdi.

erkek olmak böyle bi şeydi. erkek demek o düşünce kaldıran, ağlayınca bütün bedeniyle dayanılacak yüce bir dağ olabilmek demekti

aşık adamız amk ağlattın gece gece başlığa bakılırsa bu güzellikler sona erdi ama panpa seviyorsan sevgin bitmez gerçek sevgiyse o beslediğin sevgi aynı şekilde devam edecek.

erkek olmak böyle bi şeydi. erkek demek o düşünce kaldıran, ağlayınca bütün bedeniyle dayanılacak yüce bir dağ olabilmek demekti

bu erkek tanımın kız için de geçerli. sen de tek dayanağın o olduğunu bilerek hareket edersen mutlu olursun. ilişkilerde her şey çift taraflı olmalı

o ben gülerken sadece bakardı. ben hiç anlayamadım onun da gülüp gülmediğini. donuktu. etini kessem sesi çıkmayacak gibi bakardı. dakikalarca. tek kelime etmeden. sonra gidip yanına uzanırdım. konuşmak çok güçtü onun için böyle sabahlarda. bunu bilir ve uygun davranırdım. tavanı izlerdik konuşmadan. sabır anahtarıydı işin. ilk önce o konuşmalıydı. bu yüzden çayın suyunu hep fazla fazla koyardım. öyle garip olurdu ki bu anlar. dakikalarca içten içe verilen mücadeleler sonunda kazandığımda yüzünü bana çevirip bu defa bana bakardı yine konuşmadan. ben tavanın girintilerini çıkıntılarını o da yüzümün kusurlarını hayranlıkla izlerdi. ve bütün kasvet dudaklarıma kondurulan öpücüklerle sona ererdi

var mı okuyan takip eden? gecemi de kendimi de boş yere gibmenin alemi yok

http://www.youtube.com/watch?v=MPXhcpr-5dM

devam panpa ilgiyle okuyorum

bir kişi mi okuyo lan. ben gidiyom beyler. bakarım yarın istek olursa reservedcilerden falan devam ederim o zaman. iyi geceler

beni adamdan mı sanmıyon panpa ruhuma dokunuyon devam lütfen yahu

yazsana lan okuyoz amk

@37 nerden çıktın geldin olm sen. işin yoksa yaz şimdi tek kişiye. tamam devam etcem amk gönlünü kırmayayım şimdi

devam et panpa