karaltı tepeme geldiğinde gözlerimi yumdum. o anda yanımdan bir rüzgar estiğini hissettim. bu süleyman'dı. müthiş bir çığlık koptu. arkamı döndüğümde süleyman'ın eli asaflının göğsünün içindeydi. süleyman'ın eli yumruk şeklindeydi ve nur gibi parlıyordu.

avucunun içinde kadir'in elinden aldığı çevşen vardı.

asaflı yaktıkları gibi yanarak yokoluyordu.

Cok heyecanli degilmi lan

---SON HER ZAMAN YENi BiR BAŞLANGIÇTIR---
olaydan 3 gün sonra...
yakalanacağımızı biliyordum. eninde sonunda polis bizi yakalaycaktı. süleyman'a gidip kendini kurtarmasını tembihledim. öyle de yaptı. beni yakaladıklarında hapishaneye değil tımarhaneye atacaklardı. galiba bunu da haketmiştim. ama ben oraya gideceksem, kadir de delirmeliydi. hem babası ile de uzun süredir görüşmemişlerdi. hasret giderirlerdi ne de olsa...
kadir ile ben ilgilenecektim. omzuna yerleştirdiğim çivilerle onu layık olduğu yere yerleştirdim. orası kimsenin aklına gelmezdi. babası da onu yalnız bırakmazdı. ama acem büyüsü illa ki bir vakit sonra yaşayanı delirtirdi. delirmese de kan kaybından ölürdü. en azından delirerek ölmesi için dua edip onu oraya yerleştirdim.
sonra tarık abi'nin evinde polis'e kendimi ihbar ettim.
dediğim gibi bana inanmadılar. anlattıklarıma da. tımarhaneye kapattılar.
peki siz?

inanıyor musunuz?

efsaneydi panpa.. bitti mi?

reserved

reserved