solumda süleyman'ın ayakta dikildiğini göz ucuyla görebiliyordum. o da benim gibi titriyordu. Filiz ise kanepenin önüne yığılmış bağıra bağıra ağlıyordu. gözüm dış kapıdaydı. kapıya yumruklarla vuruyorlardı. sülayman da gözünü kapıdan ayıramıyordu.
-giremezler değil mi lann! giremezler oradan değil mi?
cevap veremedim. bilmiyordum. hafifçe soluma dönüp ona baktım.
-açık bir yer var mı evde?
süleyman şoku az da olsa attı üstünde. yüzü düşünür bir vaziyet almıştı. sonra baktı bana.
-sadece mutfağın balkon kapısı... hasgibtir amk. demesiyle mutfağa yönelmesi bir oldu ama o salonun kapısından dışarı çıkmadan kapıdan içeri ince uzun siyah dört varlık girdi. kımıldayamadan onları izliyordum.filiz gözlerini bile açamamıştı. varlıklar süleyman'ın kollarından ve ayaklarından tutup yemek masasının üstüne yatırdılar. yavaşça germeye başladılar. birşey yapabilir miydim? bilmiyorum. herhalde yapamazdım. kemik çıtırdısı ve yırtılma sesleri eşliğinde kolları ve bacakları koptu süleyman'ın. hortumdan su çıkar gibi kan fışkırmaya başladı. gölgeler yok olmuştu. süleyman titreyerek birkaç saniye içinde öldü. o anda, adamın söylediği söz beynimde yankılandı. "o ölürse sadece 24 saatin kalır".

edit:
acem büyüsü nedir? cin neye benzer, nasıl insanlara musallat olur (ara ara gerçek alıntılarla birlikte)?
ve hikayeyle ilgili tarık abi kimdir?
http://www.incisozluk.com.tr/w/tabutla-gelen/

edit2: hikayedeki metotlar bir şekilde gerçekliğe dayanır. yapılmaması için uyarımı koyarım. yine de uygulamak isteyen olursa sorumluluk payım yoktur.

içkili dua kabul olur olmaz bilemem ama süleyman öyle davranınca bir anda fatiha'yı okumaya başladım. o kadar inandım ki okuyunca gideceğine. belki de ortadan kaybolacaktı. ne kadar doğru okuduğumu da bilmiyordum. sürekli ama sürekli tekrar ediyordum. süleyman gitmedi. ama garip bir şey oldu. içkisini bıraktı. konuşan akif'e bakmayı da kesti. bağdaş kurup suratıma bakmaya başladı. ekşimsi bir suratla. iki karış mesafe vardı suratlarımızın arasında. hiçbir şey yapmıyordu. o anda akif de birşeyleri anladı. durdu. sordu:
-abi ne yapıyorsunuz? süleyman cevap verdi.
-OKUMA ONU AMK ÇOCUĞU!
buz gibi bir duygu kafamdan aşağı doğru aktı.

---18 YAŞ ALTI SONU---
---HiKAYEYE GÖNÜL RAHATLIĞI iLE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ---

süleyman önde ben arkada ilerliyoruz. tuvalete varınca gözüme hemen tuvalet aynalığı ilişti ama bakmadım. daha doğrusu bakamadım. bizimki girdi tuvalete. benim olduğumu bilmesiyle işini halletmeye başladı. ben de bağdaş kurup bi sigara yaktım. uyku yoksa sigara vardı. bizimki kapıyı açtı.
-ne yaptın lan rahatladın mı?
-rahatladım abi, dedi ellerini yıkamaya başladı.
ben de sırtım dönük sigaramı tüttürüyordum. neredeyse yarılamıştım sigarayı. su sesi hala devam ediyordu. arkamı dönüp;
-bitme...
donup kalmıştım. süleyman aynanın karşısında öylece duruyordu. lavabodaki su akıp gidiyordu. ayna süleyman'a süleyman aynaya bakıyordu. kalbim deli gibi çarpmaya başladı. adam transa geçmiş gibiydi.
-süleyman ne yapıyorsun amk, dedim fısıldarcasına.
-gel abi gel. bakman lazım.
bakmalı mıydım bakmamalı mıydım bilmiyorum ama tuttuğum gibi kolundan antrenin ortasına fırlattım bunu. ışıkları kapattım. aynada gözucuyla, birşeylerin hareket ettiğini gördüm ama net değildi. bakamadım korkudan. gittim süleyman'ın koluna yapıştım.
-lan süleyman ne yapıyorsun derken tuvaletin kapısı açıldı. arkamı dönüp baktım tuvaletin kapısındaki de süleyman. bana cevap verdi.
-ne yapacağım amk sıçıyordum.
elimin altındakinin ne olduğuna dönüp baktığımda 1 saniyeliğine bir görüntü gördüm. yılan gibi gözler. aynı yılan gibi. aynı anda kayboldu. elim ayağım boşalmıştı. yığılıp kaldım yere. süleyman geldi yardımıma. korkudan konuşamıyordum.
şimdi düşününce amaçları belliydi. bir şekilde en kısa sürede bizi aynaya baktırmaya çalışıyorlardı.

"arada bi ses verirseniz hem sohbet etmiş oluruz hem hikaye yazarız. karanlığın ortasında laptopın başında şizofreni gibi hissetmeme sebep oluyor aksi halde * "

bir gün kafeteryada otururken arkadaşlar da var ortamda, akif "haydi bize gidelim takılırız çay kahve falan" dedi. içimden "aklını gibeyim akif" desem de laf ağızdan çıkmıştı. üç arkadaş kalktı bu kadir de peşimize takıldı. akif'i dürtüyorum sen mi çağırdın diye yok, süleyman'a bakıyorum o da habersiz. ulan gelene de git diyemiyorsun. herkes geldi eve. öğrenci milleti normalde pinti olur ama bu çocuk farklıydı. kimse gık demeden gitti markete cips kola ne var ne yok doldurdu. valla yavaş yavaş kanımız ısınmaya başlamıştı çocuğa.

---BiR DiN ALiMiNDEN ALINTI---
bir sohbette üç arkadaştan birisi 3 harflilerle sohbete geçtiğini ve onları çağırabildiğini söyler. dindar olan arkadaşları bunu yapmamasını söylemesine rağmen arkadaşı muziplik olarak çağırır. ruh çağırma gibidir. geldiysen ses ver der, duvarlara vurulur. konuş der, sesler duyarlar. dindar arkadaşları daha fazla dayanamaz ve;
-geldiysen masada ters duran tbardağın içine gir der.
bardağın içi duman dolar. dindar adam bardağın tepesine eliyle bastırır ve sesli şekilde ayet'el kursi'yi okumaya başlar. bardak sallanır. çığlıklar kopar. bir süre sonra bardağın içinde ne duman ne de hareket vardır. arkadaşlarına döner ve der ki:
-ben onu yakmasaydım bir gün muhakkak o seni yakacaktı. şüphesiz ki o gayrimüslimdi.
YER: AFYONKARAHiSAR OLAY: GERÇEKTiR
---

süleyman akif'i dinler gibi yapıyordu. bana sorarsanız bizim konuştuğumuz dili tam anlamıyordu bile. sanki karşımızda yabancı uyruklu biri var gibiydi ama akif bu durumdan habersizdi. yine de onunla konuşuyordu.
-bu kadir, kafasındaki her neyse yaptı bence. adam büyü mü yaptı ne yaptıysa artık amk.
-YAA KADiRRR YAA KADiRR! dedi ve kahkaha attı süleyman.
-ne var amk ilk defa mı duyuyorsun adamın ismini, dedi akif. ulan imkanım olsa akif'in ağzına bastıracaktım elimle ama korkudan öylece duruyordum.
-Kadir helenis leyel! gibi birşeyler döküldü süleyman'ın ağzından. (sonradan tam kelimeyi öğrendiğimde "bizi kadir getirdi" demiş)
-ne diyorsun süleyman, diyebildim zoraki.
süleyman sonunda tekrar zorda olsa türkçe konuştu.
-elbet göreceksiniz.

-lan oğlum boş ver uğraşma, dedi akif. kalbi temizdi çocuğun. süleyman da kafasıyla onayladı ama ben onu biliyordum. kadir'in peşini bırakmazdı.
-ben bi tuvalete gideyim, dedi süleyman. bir iki dakika içinde geri geldi. ışıklar kapalı loş ortamda içkiye devam ediyorduk. o anda akif bir soru daha sordu.
-niye kadir böyle bir şey yaptı ki amk?,dedi. içkisinden azıcık aldı.
süleyman birayı soluksuz içti.
-neden olacak, bi güzel sizi gibtirmek için!
-sizi değil birader bizi diyecektin dedim süleyman'a.hemen karşılık verdi.
-sen nasıl diyorsan?

---18 YAŞ ALTI BU KISMI OKUMADAN GEÇSiN---
---GERÇEKLERE DAYANAN METOT VE DUA iÇERiR. SAKIN DENEMEYiNiZ. HiKAYE OLARAK OKUYUP GEÇiNiZ---

titriyordum ama içimden sürekli okuyordum. artık ayet sırası falan da karışıp gitmişti. neresinden tutsam oradan devam ediyordum. süleyman'ın gözleri ile karşı karşıyaydım. dayanamadım. gözlerimi kapatıp sordum.
-sen kimsin.
ve süleyman(veya her neyse) cevap verdi.
-ENEL HAK! BANA TAPACAKSINIZ!
tüm gücümle, ne kadar nefesim varsa bağırarak besmele çektim. üst kat alt kat komşuları umurumda değildi. o anda süleyman dikine kırık tırnakları ile göğüs kafesime yapıştı. yapışması ile kayboldu. gözümü açtığımda akif ağzı açık bana bakıyordu. o karanlıkta göremedim ama sonradan söyledi. altına da işemişti.

---UĞRAŞAN DOSTUN TAVSiYESi(GERÇEKTiR)---
onlar dumansız ateşten yaratılmışlardır. duman onların yanında kaybolur. bu yüzden evde tütsü yakmamaya özen göster. göz perden açıksa göreceklerin hoşuna gitmez
---

süleyman, akif, ben birbirimize bakıyorduk. korku falan derken adamın baya baya anlattığı cin çağırmaydı. başta da dedim. dindar bir adam değilim ama gecenin bir vakti bir köy evinde kalınca insan her tak olabiliyormuş. şimdi yerde ayna kırıklarını görünce sanki oradaki binlerce göz bizi izliyor gibi geliyordu. dayanamadım başladım sormaya.
-oğlum, kadir, bak halüsinasyon falan gördük diyeceğim, amk, 3 kişi aynı anda görmez bu taku. onu da geçtim. adamlar burada senin çemberinin etrafındaydı. cin mi lan onlar?

ben süleyman'ın bacaklarını kanepenin üzerinde duran battaniye ile söndürmeye çalışırken tarık abi panikle kitabı yere bıraktı. çemberin dışına da çıkamıyordu. hararetle bağırdı:
-SiZE HABER VERENE KADAR DÖNMEYiN DEMEDiM Mi?
ne sorusuna cevap verecek halimiz vardı ne de zamanımız. hızla ateşi söndürdüm. süleyman'ın ayakları biraz yanmış ama pantalondan aşağıya inmemişti.
etrafımızda siyah gölgeler dolaşıyordu. o an bir tanesi kolumdan tutup beni duvara kadar çekti. bu, tarık abinin iki gün önce elinden kurtardığı polisti. ama suratı şimdi eriyik gibiydi.
ayaklarımın yerden kesildiğini farkettim. yaratık beni hızla tavana çekiyordu.
o an tarık abiyi aradım gözlerim korkuyla.
tarık abi çemberin dışına çıkmıştı.
sağ elinde ipe bağlı sarkan bir nesne olduğunu gördüm.
bir çevşene benziyordu.

gececi tayfaya selamlar...
artık başlayalım...

ilker abi çığlık çığlığa yardım istiyordu.
-çevşeni ver çabuk çevşeni ver!
tarık abi çemberin içinde çevşeni ona doğru uzatsa da ilker abi karanlığında etkisiyle göremiyordu. asaflı ona yaklaşmaktaydı.
-çabuk ol, çevşeni at!
tarık abi belinin yarısını çemberin dışına çıkararak çevşeni ilker abi'ye doğru fırlattı. çevşen bir anda nur gibi parıldayarak havada süzüldü. ilker'in avuçları arasına düşecekken ilker çevşeni ya tutmadı. nurla kaplı dua laminant parkenin üstüne düştü.
olanları anlayamıyorduk. daha gerçek olup olmadığını bile bilmiyorduk.
tarık abi
-ne oluyor lan demesiyle çemberin içine girmeye çalıştı ama ilker onu kolundan tuttuğu gibi çemberin dışına çekti ve asaf liderinin önüne attı.
arapça birşeyler söyledi ilker. az önce kapıdan içeri giren karaltı tarık abinin bütün vücudunu kapladı. tarık abi alev alev yanıyordu.

gördüklerimiz gerçek miydi aldatmaca mı?
aldatmacaysa ve biz aynaya sırt çevirirsek bizi diri diri yakabilirlerdi.
eğer gerçekse ilker abi gerçek değildi. asaflılar onun suretine girmişti. ve tarık abi ölüyordu.

aldırış etmedim. tarık abi hala sessizdi. sonra odanın kapısının açıldığını gördüm aynada. içeri ince siyah uzun iki varlık geldi. suratları görünmüyordu. kolları neredeyse yere kadar uzundu. tarık abinin çizdiği çemberin etrafında dolaşmaya başladılar ağır hareketlerle.
bir tanesi süleyman'ın arkasında durdu. eğildi. süleyman tir tir titriyordu. belli ki o da aynı şeyi görüyordu. o sırada tarık abi arapça veya latince birşeyler mırıldanmaya başladı.
söylediklerini anlamıyorduk ama asaflıları kızdırdığını biliyorduk.
varlıkların hareketler dengesizleşmeye başladı.
oturduğumuz yer titriyordu.

sülayman ha bayıldı ha bayılacaktı. varlık tam arkasında ensesine soluyordu. beti benzi atmıştı. yavaşça elimi uzatıp kolunu tuttum. konuşamasam da yaptığım hareketin anlamı netti. korkma, yanındayım.
ama az sonra gördüklerimle kolunu bırakacaktım.
çünkü korku beni de sarmaya başlayacaktı.
kapıdan içeri annemin girdiğini gördüm.

tarık abi sürekli okuyordu. aralıksız. devam ettikçe aradaki boyutun farkının kapandığını hissediyorduk.
kapı gıcırtısıyla gözlerim aynada kapıya yöneldi. annem kapıdaydı. sesini de duyuyordum.
-mustafaaaaa! oğlum!! gel buraya çabuk!!! ne olur!!!
tam kapıdaydı. içeri girmiyordu. annem miydi? loş ışıkta görülmüyordu. dikkatli bakmaya çalıştım. o anda gördüm.
annemin gözleri yoktu. boş iki adet oyuk vardı. bir süre sonra hiçbir şey söylemeden geri döndü. kapıdan çıkarken "kizara reşila" diye bir şeyler mırıldandı. kapı kapandı.
gözlerim tarık abiye kitlendi. hala okuyordu. okudukça iki varlık zoraki çemberin etrafına oturmaya başladı. sanki oraya çekiyordu tarık abi onları. onlar oturduğunda tarık abi de okumayı bitirdi. kafasını kaldırdı.
cinlerle konuşmaya başladı.

mustafa kim amq??