Otele Öğretmenden at arabasına rağmen erken vardım. Sonuçta beni kontrol etmesi gerekti. ilk iyilik yaptığı kişi ben değildim ve sonuncusu da değildim. Yani sanırım. O akşam iyi misin diye baktıktan sonra ertesi sabaha büyük bir olay patlak verecekti. Tabii ben bütün bunları bilmiyordum ama hazır mıydım? Evet. Şehir burası sonuçta.
Sabah aşağıya indim. Biraz yemek yedim. Bekleme salonunda bir çocuk geldi yanıma.
Çocuk:Ç
Ç:Sana da mı Öğretmen bakıyor?
I:O da nereden çıktı?
Ç:Öğretmenle gördüm seni geçen. Bana da o bakıyor. Benim annem yok. Senin olayın ne?
I:Babam yok annem hasta.
Ç:Ölümcül olsa gerek.
I:ilaç çalıyorum her seferinde.
Ç:Hırsızlık bir suç değildir!
Şaşkınlıkla suratına baktım.
I:Seni Öğretmenin okuttuğuna emin misin?
Ç:Gayet eminim.
Dışarıda bir patlama oldu. Ardından taşlar, sopalar havada uçuyordu. Dışarı çıktık çocukla. Eliyle Öğretmeni işaret etti.
Ç:Öğretmen orada!
Bu o son görüşümüzdü. Bir grup maskeli insan sivillere saldırıyordu. Öğretmen oracıkta ölmüştü ve ben dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım.