Sabahı tabi ki bekleyemedim. içeri girmesem de gidip güneşin doğmasını orada bekleyecek hem de evi saatlerce uzun uzun izleyecektim. Belki de bi sakini bi gireni çıkanı vardı. Anlamanın tek yolu biran önce gitmekti. Aynı otobüse değil de başkasına bindim. Gecenin bi saatinde azalmıştı seferler. Yakın bi yerde indim yürüdüm. Sokaklar caddeler gündüze göre nispeten sakindi. O eski ahşap evin önüne kadar gittim. Gündüz dikkatimi çekmemişti köşede bi kahve vardı. Oturdum çay söyledim ve bekledim. Düşünecek ve izleyecek çok vaktim vardı. Her hakarda artık uyumam imkansızdı.