Mila ile gece 2 civarında meyhaneden çıktık. Baya hesap girmişti. Hesabı da bizim Hüseyin abi soktu.

Hüseyin abi kim mi? Zamanında; ben ve bir arkadaşım iki tane kızla içmek için anlaştık. Bir mekana gittik içtik. Tabi 100 200 lira tutar diye düşünüyoruz. 100ünü biz öderiz; 100ünü kızlar öder diye düşünürken, hesap geldi 300 lira. Kızlar ellerini ceplerine bile atmadılar.

züt gibi kaldık. Aklıma o an tek çare olarak, "kızlar siz gidin bizi babam alacak" demek geldi.

Ardından mekan sahibine gidip abicim böyle böyle diye anlattım. istersen çalışırız 1 2 gün dedim. Ne içtiniz diye sordu yarım şişe şarap, bir şişe 100lük rakı dedim. Hee sıkıntı değilmiş delikanlı çocuklara benziyorsunuz. Affettim ben sizi dedi. Cezanız mekan kapanana kadar beni beklemek dedi.

Bekledik korka korka. Sonuç mu? Hüseyin abi oturdu. Bir şişe de o açtı. Gece boyu gençlik anılarını anlattı. Ahahah. Bu durumdan sonra hep indirim yaptı bize.

Mila'ya ne yapacaksın burdan sonra diye sordum. Otele geçicem dedi. Ben istersen az duralım dışarısı çok güzelmiş dedim.  Kabul etti.

Tunalı içme mekanlarından kızılaya kadar yürüdük. Güvenparka oturduk. Biraz daha sohbetin ardından ben tam sigaramı bitirmişken dudağımdan öptü. Ben tabiri caizse put gibi kaldım. Sonrasında özür dilerim mallığım tuttu gibi bir şey demişti.

Aklımla ise sadece o güzel gözler vardı. Hani başka biri unutturuyordu?

Ben aklımda yüzlerce soruyla boğuşurken, Mila suçluluk hissedip. Ben gideyim dedi. Bana da yarım paket sigara bıraktı.

Ben o durumu "belanı gibtim bu da ilacın" olarak anladım.