Yağmur, çamur, su... Kime, neye kızayım bilmiyorum. Köye yaklaştık. Ortalık, evlerin ışıklarıyla biraz aydınlandı. Yanından geçtiğimiz eski bir evin kapısı, aniden açıldı. içerden çıkan karaltının üzerine silahı doğrulttum. Elinde su bidonu, esmer genç bir kadın. Korkmuştu, konuşamıyordu. 3-5 saniye o kocaman gözleriyle bana baktı. Kadının zararsız olduğunu anlayınca, namluyu ondan başka tarafa doğrulttum, çıktığı kapıdan hızla içeri girdi. Meğer benimle birlikte bizim çocuklar da arkamdan kadına namluları doğrultmuş. Arkamı döndüğümde, çocuklar bana bakarak "hadi" dediler "devam." Arkayı ikilemişiz. Can dostum Yusuf, tek gelmeme dayanamamış, o da ardımda...

Katil Köy Korucusunun olduğu sanılan 2 evin etrafı sarılmış, çök'te bekliyorduk. Önden beni çağırdıklarını söyle­diler. "Niye ben?" diye şaşkınlıkla, eğilerek bölük komutanının yanına doğru ilerledim.

- Emredin komutanım...
- Çavuş, yanına üç kişi al, sürünerek evin arkasına git! Dikkatli ol adamlar silahlı...
- Biri çıkarsa 'dur de' durmazsa gerekeni yap. Benden hiçbir cevap alamayınca sordu:
- Yapabilir misin?
- Emredersiniz komutanım...
Evin arkasına doğru ilerlerken ne dur demesi çıkanın beynine indiririm bunlara yaşamak haramdır diyordum kendi kendime...