O gün koğuşlarda Kenan ve Efe'nin yatağına bayrak serdik.
Koğuşta başta Efe ve Ceyhun olmak üzere bütün şehitlerimize fatiha okuduk.
Kenan'a da dua ettik sağlığına kavuşsun diye.

O olaydan sonra bir kaç kere de taciz ateşi yapıldı üs bölgesine.
Son bir 1 ayım kaldığında beni ve benim gibi şafağı az kalanları tugaya zütürdüler.
Yerimize yeniler de gelmeye başlamıştı.
Bu arada Recep benden 1 hafta erken tugaya aldılar(o izin kullanmadı)

helikopter gelecek bizi tugaya zütürecek;veda vaktimiz gelmiş.
Mahmut uzman ile ilk önce vedalaştım.
Diğer komutanlarımla da vedalaştım.

En son bölük komutanını ile vedalaşmak için
odasına girdim, otur dedi.
Muhabbet ettik, bana işte o kitabı verdi.
"Al lan benden bir hatıra olsun sana,iki tane arkadaşını şehit verdin, kaç kere
ölüm tehlikesi yaşadın bir kere de cesaret örneği gösterdin elimde olsa bunu değil de
madalya verirdim sana ve burada görev yapanlara ama elimizden bu geliyor"
"olur mu komutanım"dedim.

Gitmeye yakın elinden öpmeye çalıştım engel oldu.
Direndim öptüm"hakkınızı helal edin komutanım"dedim.
Sonra koğuş arkadaşları ile ardından da diğer elemanlarla(yapabildiğim kadar)vedalaştım.

Oradan bizi tugaya zütürdüler işte.
Tugaya gittikten 2.haftasında havan attılar ama temas sağlamadık.

La bu arada durun şeyi unuttum.
Annemin dediği gibi yarın oldu aradım Ferit'i konuştuk en son şey dedi
"Senin kızı bulduk kanka, gelince anlatırım"

Bak yemin ediyorum normalde kızı unutmuştum daha doğrusu doğru düzgün
hiç düşünemedim, zaten üst üste yaşadığım acılar ve korkular sebebi ile
pek vakitte ayırmadım.

Son gün tugay komutanı ile birlikte yemek yedik, veda konuşması yaptı.
Yine onlarla da helalleştik bizi görevi layıkıyla yaptığımız için tebrik etti işte.
Gitme gününde normal Hakkari Merkeze oradan Van'a oradan Elazığ'a da bulunan ktm lere gittik. Oradan da ben memlekete gittim.