Aslında yapabileceğim pek bir şey de yoktu zira bu herifleri gibtiğim son seferden dolayı tahmini 20 kişi beni döveceklerdi. O an yapabileceğim en mantıklı şeyi yaptım 'fuşiiit' diyen kekonun ağzının ortasına bir tane çakıp koşmaya başladım. dıbına kodumun sırtlanları bana yetişemiyordu zaten 'fuşiitçi' kekonun dengesi bozulmuştu. Hızlı olmamı her gün aksatmadan yaptığım koşuya borçlu olduğumu farkedip pgibopat adama minnet duydum. Dur durak bilmeden koşuyorduk, zaten biraz sonra pes edip bırakırlar diye rahattım, sadece koşuyordum. Run forrest run, neyse. Biraz sonra bırakmışlardır herhalde diye arkama baktığımda ikinci hasgibtirimi çekip hızlanmaya çalıştım. Amk kekoları mitoz bölünmüş sanki o iki davar 5 kişi olmuştu ve bırakmaya da niyetleri yok gibi görünüyorlardı. Hafiften yorulmaya başlamıştım ama biraz daha devam edebilirdim. Gerçi bu huur çocuklarının başka arkadaşları ilerde bana pusu kuruyor da olabilirdi. Tam bir kriz ortamıydı, yine kendime danıştım.