Seda kırgınlığını saklamaya çalışan ufak bir tebessümle:

-Hayvan. Nerden baksan 20 sene olmuş, ne gereği var yani, dedi.

Olayı çözmüştüm. Bu gavat hala seviyordu ilk eşini. Seday’sa nedenini daha tam anlayamadığım bir şekilde bu durumdan rahatsızlık duyuyordu. Yanında ilk eşini kederli kederli anlatan bir adamla beraberdi, ancak onun eski eşinden bahsetmesine değil, kendisini anlatırken dalga geçmesine kızıyordu. Ne enteresan bir kafaydı ya bu? Fiziki görünüşüyle beni dumur etmesi yetmezmiş gibi bir de zihninde kayboluverdim. Çok mu aptaldı? Hayır, fazlasıyla zeki olduğunu hissedebiliyordum. ilk bakışında beni fiziğiyle etkilediğini düşündüğüm kadının aslında derinliğinden etkilendiğimi farkettim. Nefesimi kesen o ağırlık bu kadının yaşadığı karmaşaydı. Ona sahip olmalıydım, zihnine ulaşmak zorundaydım. Ah ulan yirmi dakika geriye gidebilseydim ilk “Neden ayrıldınız abi?” diye sorardım. Biliyordum, bu soruya verilecek ciddi bir cevap o ortamı ele geçirmenin tek anahtarıydı. Sanki her kelimede Tanju’nun eski karısının varlığı hissediliyordu. Ve o varlığı çıkarıp masaya koyduğumda Seda’yı alıp gidecektim. Ne diyordum lan ben? He. Seda... Yalarım.

Sinsi bir sırıtışla devam etti Tanju:

-Babası çok güvenirdi bana. Gerçi güvenmeyecek de ne yapacak dıbına koyim, liseden birine kitliyivereyim gitsin diye düşünüyordu adam. Evde kalacak yani öbür türlü... Anlatabiliyor muyum?

Anlatamıyosun abim. Anlayamıyorum dıbına koyim. Kafa oldu züt gibi. gibmişim karını da, kızını da. Oğlum, oğlum diye diye anamızı gibtin, bak şurada yarım saatte ellilik rakıyı içtik. Şu saatten sonra yannan da kalkmaz zaten. Bitir şu muhabbeti de numaraları alıp ufak ufak kaçayım.