Arada bir kafamı kitaptan kaldırıp baktığımda hayatımda çok büyük bir etkeni olacak çifti sarmaş dolaş, kulaktan kulağa bir şeyler konuşurken görüyordum. Birbirlerine kısacık öpücükler konduruyor, o kalabalığın içinde kıkır kıkır gülüyorlardı. Çok ilgimi çekti yahu otuzlu yaşlarında olan bu çiftin böylesine doğal olması. Özellikle adam tüm dikkatimi üzerine çekiyordu. Toplum içinde olmasına rağmen bu rahat tavrı gerçekten sahip olmak istediğim bir özellikti. Artık kitabı kapatmış, her fırsatta kadınla adamı seyrediyordum ki müthiş bir özgüvenle “kaptaaan sigara yakabilir miyim ya?” diyiverdi abim. Sadece ben değil, bütün minibüs kaptırmıştı kendini adamın samimiyetine. Kaptan da hiç beklemediğim bir tavırla “yak be usta” demesinmi. Haydaaa. Sigara yakıldı. Artık en arka sağ köşede oturan benim, bir önümdeki koltuklarda oturan üç kişilik yirmi, yirmibeş yaş aralığındakı kız grubunun da bir haylı hoşuna gitmiş olacak ki içlerinden biri çıkardı telefonunu ve video kaydı almaya başladı. Videoya çekildiğini farkeden kahramanımızın özgüveni artık son noktaya ulaştı ve gönüllü muavinlik yapması kaptanla tanışıklığı olduğunu belli eden kel bir adamla yüksek sesle gerçekleştirdiği “Hangi takımlısın hocam sen?” muhabbeti:

Karanlık Bir Gecede,
Beşiktaş aşkı kalplerde,
Umutlar tükense bile,
Vazgeçilmeyen bir yerde...

Mahşerde sorulacak bizlere !
Bu günahın sebebi ne diye ?
Dil susacak kalp konuşacak..
Sebebi Beşiktaş diye ..!

Marşıyla bitti.