ne kadar zor hayat.hep sonradan geliyor aklıma bunlar işte. bazen silah alsam elime gidip doğuda savaşsam diyorum.en azından boş yere ölmem amk.onu yapacak cesaretim bile yok. kilitlenirim ben beyler savaşamam. normalde bu saatlerde gidip sahilde oturumum. fakat dedim ya yaz aylarını sevmem ben.rus olarak doğsam iyiydi ya.hep kış hep soğuk tam bana göre. üniye hazırlandığım yıl dayım öldü beyler. gittik memlekete morga kaldırmışlar dayımı.iyi adamdı. bize gelirdi bazı seneler. gece balkona çıkıp sigarasını tüttürüp dururdu. bazen gündüzleri onunla giderdim. sahilde bi kafede oturur çay içerdi saatlerce ve düşünürdü. kansere yakalandı 3 sene önce. kanser bu yapıştımı bırakmaz. öldü beyler. öldü iyi insanlar fazla yaşamıyor beyler. durumu iyiydi yanlış anlamayın. morgta öyle yatarken son kez görmüştüm onu.bir an kendimi onun yerine koydum. üzülmedim beyler. rahatlamıştı.o sahilde sigara ve çay içen adam sonunda huzura kavuşmuştu. içimde tek bir ukte kalmıştı.o sene gidememiştim hastanesine. biliyordum öleceğini fakat salak kafam gitmemiştim yanına.ah dayı beni affet. affet beni be dayı.ben de senin gibiyim senin annenin benim anneannemin tabiriyle aptalım. yürüyen ruhuz ikimizde uyuşuğuz dayı. affet beni.