Sonunda evimize varmıştım. Yavaşça apartmanın ziline doğru batım, bizim zildeki isim değişmişti, üst komşumuza bastım bu açtı kapıyı. Beni görünce bir şok oldu, sen nerdeydin falan diye, bizimkiler nerde dedim taşındılar dedi. Nereye dedim tokata gittiler akrabalarınızın yanına...

Gel yemek ye falan diye ısrar etti ama girmedim, kapının önünde oturdum ve o gece o kapının önünde uyudum. Tek varlığım sırtımdaki sırt çantamdı.

Sabah uyandım ama sizin düşündüğünüz gibi heryerim tutulmamıştı çünkü vücudumun acı sınırı yükselmişti. Bir de çalıştığım yere gideyim dedim, yakındı zaten bindim otobüse 1 saate vardım. Orda herşey yerli yerindeydi. Beni görünce bi şaşırdılar biz sana bir şey oldu haber alamayınca zannettik dediler, ailene de ulaşamadık dediler falan ben geçiştirdim hastalandım yoğun bakımdaydım falan diye...

Bunlarla konuşurken çalışır mısın tekrar dediler, tamam dedim. O gün orda kaldım, ertesi gün küçük bir ev buldum kendime ve 3 aydır çalışıyorum. Kafam allak bullak, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ve bundan 5 gün önce intihar etmeye karar verdim

işte beyler bu benim hikayem.
Ve o hikayenin türküsüyle bitiriyorum;

https://www.youtube.com/watch?v=7YZ2JmMUUg8