sabah uyandığım da gözlerim şişmişti ama rahatlamıştım. Artık onu kendimden soyutladım fakat yine de düşünmeden edemiyordum. Onu gördüğümde en son Martın 1'ydi şimdiyse Haziranın 6'sı. iki gün sonra bu şehri 3 aylığına bırakıp gitcektim nerden baksanız gelmem eylülü bulurdu 6 ayda da unuturdum herhalde. Zaten hiç bir şey yaşamamıştık sadece o bana gecenin bir yarısı beni sevdiğini söylemişti hepsi buydu ama bu bile benim gibi sevgiye aç bir insanı kendine bağlamak için yetmişti.

O yada başkası ben bağlanmak istiyordum birine. ama bağlanmak tak gibiymiş sonradan anladım. Hayatta bağlanmayın panpalar.

işsiz kalınca da böyle bu, sevgilisiz kalınca da. evinize gidiş yolunuza bile bir alternatifiniz yoksa bir gün eve gidememe ihtimaliniz var. insanoğlu kendisinden başka bir şeye bağlanmayacak. sevgilisiz mi kaldın? hop, kendi başına sinemaya gitmekten mutlu olabil. işsiz mi kaldın? kendi işini yapabil, karnını doyurabil. kendi ayakların üzerinde dur. zaten bu yüzden bağlanıyorsun ya. zayıf olduğun yöne meylediyorsun...

Bağlanmıştım hem de hiç bilmediğim tanımadığım karakterimin taban tabana zıt olduğu birine. Bu arada kızın bana olan tek ilgisi annem yok deyişimden kaynaklanıyordu. Sürekli onu soruyor, bir şeyler anlatıyordu ben de onun bu konuya ilgisinden dolayı olayı edebiliğim kadar ajite ediyordum.