https://www.youtube.com/watch?v=JvgThaKmkk8
beyler dinleyin bunu da, çok fazla duygusala bağlamayalım. Onu beklerken oturduğum beton yüzünden ishal oldum panpalar. Bizim hayatımız böyle işte, tatlı tatlı bir şey yemesek bile hep acı acı çıkar, yaşadıklarımız.
O gün ne olduğunu bilmiyorum eve gidip yorganın altına girdim. Uyumak için yorganın altın a girdim ama uyumak ne mümkün. Ben belki çitten zıplayan koyunları sayarken o başka binlerin kucağında zıplıyordu. içimden keşke bekleseydim diyorum sonra da iyi ki beklemedim diyorum. Bu ne lan bizim hayatımız hep beklemekle mi geçecek, yeter diyorum ama aklım hep onLARda.
O gece kaç kere kabus gördüm, kaç kere ter içinde uyandım hatırlamıyorum. bin Furkan bile acımıştı bana, çocuk gece boyu başımda bekledi; zehirlendim zannetmiş; haklıda.
Zehirlenmiştim ama yediğim içtiğimden değil,hissettiklerimden zehirlenmiştim.
insan sadece yediğinden içtiğinden zehirlenmez ki. Bazen duygularınız, ruhunuz, yüreğiniz bile zehirlenebilir. En kötüsü de budur. Mideden zehirlenseniz bir hortum atar yıkatırsınız ama siz hiç ruhuna hortum attıran duydunuz mu? duyamazsınız. öyle olsa hangimiz acı çekerdik ki. Gider yıkatırdık ruhumuzu, gıcır gıcır olurduk. Tüm kötülükler, mutsuzluklar tüm sancılar akar giderdi...