O zamanlar bir de şimdi ki gibi işin binliğini düşünmüyoruz. Bir de balık burcuyuz sevince kendimizi tam kaptırıyoruz. Ulan tam bir denize yelken açmışız ilk rüzgar bizi bilmediğimiz kıyılara vurmuş. Limansız gemi gibi kalmışız her bir yanımız dört bir yana savrulmuş. Ama sonradan öğrendim beyler; savrulmak iyiymiş, savruldukça kendini bulursun, her yeni mekan sana yeni bir sen gösterir. ayakların yerden kesilir, uçarsın. uçarken sığınaklarda konaklarsın, çöllerde kururken vahalarda kana kana suya doyarsın. gerçekten savrulmak için gerekirse kendi bilincine kıymak ve kendine yaban olmak gerekir. yabansan doymayı öğrenirsin. savrulunca içinde yeni dehlizler bulursun ve her savruluşta gökkuşağının altından bir daha geçersin, eğer uçabilirsen.

ilk savruluşumdu beyler bu ve bu savrulumda çaresizliği öğrendim. Çaresizdim; elimden hiç bir şey gelmiyordu. Güçsüzdüm kendime ve dünyanın benden istediklerine karşı. Gittiğim yol, aslında itildiğim yoldu. Buna karşı koyamıyordum. Görerek bir kör olmaya gönüllüydüm.