evli bir kadınla ilişim var

-"yapamam"

ne kadar kısa, net ve keskin bir kelime. zihninde farklı cümleler beni kırmayacak belki yıkılmamı engelleyemeyecek ama en azından daha az acıtan
ifadeler bulabilirdi. eminim bulmuştu ama belli ki o da son kertede hepsini silip attı ve geriye kalan son taş parçasını sapladı bana.

aslında nedenini çok merak etmiyordum. çünkü bir aylık süreçte istemesemde olası olumsuz cevaplarının nedenlerini de düşünmüştüm. ve muhtemelen
benim zaten düşündüklerimden birini söyleyecekti. toplum baskısı, kocasına daha fazla ihanet edemeyeceği vs vs.

-"bir şey demeyecek misin?" diye devam etti az sonra.

+"benim sorum hayatımızın akış yönünü değiştirecek bir soruydu ve sende olumsuz bir cevap verdiğine göre artık bu yolda devam edemeyeceğimiz anldıbına gelir"
belki de söylemek istediklerinin hepsini ben demiştim ona bir şey kalmamamıştı diyecek.

-"nedenini de mi merak etmiyorsun?"

+"hayır"

derin bir nefes aldı toparlandı ve "pekala" dedi. sonundaydık artık yolun. güzel gitmiştik ama son engelde duvara çarpmıştık.
-"ama şunu unutma.." diye cümleye başlamıştı ki elimi kaldırıp dur şeklinde bir işaret yaptım.

+"lütfen" anlamıştı. bana söyleyeceği sözün ne olduğunu anladığımı anlamıştı. ben sana hep aşıktım diyecekti biliyorum.
çünkü bütün vücudunuzu yalanlarınıza alet etsenizde bir bakışınız aslında ne demek istediğinizi söyler.
o kalkınca bi süre sonra bende kalktım. dışarı çıktım. salt oksijen alabileceğim bir yere gitmeliydim zira nefes almakta zorlanmaya başladığımı hissettim..

şehrin biraz dışında merveyle son gittiğimiz yere gittim. derin derin soludum. kahretsin sanki hala mervenin kokusunu duyuyorum..
üzülmüştüm.ama bir daha ağlamadım. onunda kendince nedenleri vardı. zihnim hem olumlu hemde olumsuz sonuçlara göre belli bir yol çizmiş gibiydi.
sanki otomatik davranıyordu vücudum. ve bende kabullendim..