evli bir kadınla ilişim var

devam ediyorum. eleştirileriniz çok da önemli değil beyler. isteyen dinlemez. kötü yakıştırmalara gerek yok.
~
bu son yaşananlardan sonra bir iki gün kadar ikimizde çok yaklaşmadık birbirimize. hani ota taka birbirine küsen aşıklar olur ya biz de o şekilde davranıyorduk konuşuyoruz ama ciddiyiz. Galiba ikimizde yaşananları sindirmeye çalışıyorduk. benim açımdan çok bir problem olmadı kafamda aşk yönünden hiç bir soru işareti yoktu. sevmek nasıl bir duyguymuş arabadaki 10 dakikamızda yaşamıştım. sadece bize ait olan 10 dakika.. tabi histeri krizleri gibi ara sıra gelen bir soru da vardı aklımda. acaba merve ne yapıyor o ne düşünüyor.. ve sordum tabi. onun nöbetinin olduğu bir esnada güya oradan geçiyormuş havası vererek "nasılsın" dedim. bu tam olarak nasıl olduğundan çok ne hissettiğini öğrenmeye yönelik bir soruydu. o da anlamış olacak ki beni rahatlatan cevabı verdi: "iyiyim, çok iyiyim". "ama" dedi "konuşmalıyız." "önemli.."

zihnimdeki karıncalar yine çalışmaya başlamıştı. birisi "kesin kocasına itiraf etti sonra pişman oldu" diyordu, bir diğeri "ayrılmak isteyecek işlerin bu kadar büyüyeceğini tahmin etmemişti". zihnim karıncalanırken son duyduğum "ben sana haber vereceğim" sözü oldu.