ışık evleri

ben daha önce lisede ve ortaokulda bunların dershanesine gittim. sadece dershane olarak bunlarla ilişkiliydim. ünide bir ara bunların yurtta kaldım. neyse hikayeye ortaokuldan başlıyim.

ortaokuldan beri anafene giderdim. hem eğitimi iyi hemde ortam falan. tabi arkadaş ortamı iyi olunca bunlar bizi 3 ayda bir falan yurda zütürürdü. o da 1 gün olurdu. öyle zorlamada olmazdı. sadece bizim ildeki şubeyemi özgü bilmiyorum. neyse bunlar çağırırdı. bende arkadaş ortamı iyi diye giderdim. oldukça eğlenceli geçerdi. ortam yemekler falan... zaten 1 gün sıkılma şansıda olmuyor insanın. gece uyumayıp yurttan kaçar sahile inerdik. güzel günlerdi. tabi o zamanlar ergen değiliz cenabette değiliz. namaz konusunda sıkıntıda çekmezdik. farzı kılar kaçardık.
neyse ben liseye geçtim. 9. sınıfta dersaneye gitmedim. 10.sınıfta özellikle fizik yazılıları girmeye başlayınca gitmeye karar verdim. aklımda final vardı ama çoğu arkadaş feme gittiği ve bizim evin karşısında yani yakın olduğu için feme gittim. tabi bu gibkolar bizi abilere çağırdı. yurt falan değil abiler. bildiğin ev amk. ev leş gibi ter kokuyor. terle karışık ayak kokusu işte. neyse eve geçtik. tabi hafta sonu zaten 2 gün olduğu için bir gün kalıp ertesi gün dönecektik. 2 günlük tatilimin bir gününü burda geçirdiğim için benim salaklığım var. neyse ev bildiğin 3+1. her yer sıradan. yalnız bunlarda alafranga tuvalet yok ve mutfak SS subaylarının ambarı gibi. savaş çıksa kafadan 6 ay evin içinde yemek sıkıntısı çekmeden yaşarlar. özellikle sucuk müthiş fazla. evde bir tane laptop var. şimdikilerden öğrendiğim kadarıyla ps3 gelmiş. bizim dönemde ne arar ps3. playstation bile yoktu. ilk başta biraz oturduk. abi sorular sordu. sonra yataklara filan baktık. yemek saati geldi. yer sofrasına oturduk yemek bekliyoz. sonra pilav ve bezelye geldi. tabi ben nasıl sövüyom içimden. ulan gavadlar bir günümüzü aldınız. nasıl yemek lan bu! yemeği yedik. abi dedi akşam vazifeyi eda edelim. bende cenabetim. rol olsun diye abdest aldım. hayatımdaki ilk rol namazını bu evde kıldım. namazdan sonra 1 saat etüt yaptık. sonra sohbet oldu. sonra yarım saat daha etüt. etüt bitince yatsı namazını kıldılar. bende kılıyormuş gibi yaptım. namazdan sonra 1 saatlik kitap okuma. tabiki ağlak hıyarın kitaplarından. risale i nur olsa o da kabul ama illa o herifin kitaplarında okuyacakmışız. neyse kitabı okuduk. sonra laptoptan biraz oyun oynadık. yanlış hatırlamıyorsam pes 6'ydı. yada pes 5 te olabilir. yeni çıkmıştı. yıl da 2005'in son dönemleri gibiydi. neyse oynadık. sonra zaten yatma vakti geldi. yattık uyuduk. neyse pazar günü evlere dağıldık. lise bitene dek feme gittim yalnız bir daha yatılı programlarına gittiğimi hatırlamıyorum.
lise bitti. kıytırıktanda olsa üniversite kazandım. şehir dışına çıkmam gerekti. kykda çıkmadı ak. ben özel yurt aramaya başladım. hepsi mi kazık olur am goyam. neyse ben kampüse döndüm. dolaşırken gavadın teki geldi. kalıcak yerin varmı diye sordu. ben tipten anladım bu herifin nasıl gibko biri olduğunu ve cemaatten olduğunu. yok dedim. neyse gittik baktık eve. lisede gittiğim even hemen hemen aynısı. yalnız laptop daha kaliteli ve ps2 var. neyse kalcak yer yok hem ücrette uygun. kabul ettim. okullar açılınca ilk gün tabiki devamsızlık yaptım. sabah evden otobüse bittim. üninin olduğu şehre geldiğimde saat 12 gibiydi zaten. şehirde dolaştım bütün gün. akşam 5 gibi eve gittim. eşyaları yerleştirdim. adamlar daha ilk günden namaz dayatması yaptı. bizde üniye geçtik. liseli yıllarındaki gibi azgın ergen değiliz. ergenliğin son dönemlerini yaşıyoruz. 7/24 cenabet gezmediğim için kıldım. sanırım üniversite olduğu için çok fazla katı kural yok(din konusunda değil mesela istediğin saatte eve girip çıkabiliyorsun). namazda baskı yapıyolar. bende okulu giblemediğimden eve zaten geç gelip 10 kiloluk dumbelllarımla çalışır. yemek yer. uykum varsa uyurdum. yoksa çıkar dolaşır veya ps2 atardım. okula çoğu zaman gitmezdim bile. neyse bu ibineler bulaşığı sırayla yıkatırdı. sıra bana gelince yarım yamalak yıkardım. zaten yurtta ağır abiyi takıldığım için(geneldede hep öyleyimdir zaten) saygı duyar ve korkarlardı. ayrıca ortadan biraz daha uzun ve yapılı birisi olmamında bunda etkisi vardı. yurtta birisiyle kavga etmiştik. ayırmasalar gibiyordum gibkoyu. o kavgadan sonrada o artislik yapan gibko bile benim yanımda fazla konuşmuyordu. cenabet olduğum zamanlar abiye kılmıycam diyordum. birşey diyemiyordu. zaten bana fazla namaz şeyi yapmamaya başladı. diğerleriyle daha çok ilgileniyordu. kitap okuma programı olduğu zamanda ben evde olsam bile beni çağırmamaya başladı. neyse okul yarak gibi. evdede işler iyi gitmiyor. tek eğlencem iddiaaydı. para ihtiyacından çok heyecan olsun diye 2 lira atıp oynuyordum. ilk dönemin bitmesine 1 hafta kalmıştı. bütten son anda yırttım. bu gibkolar yurtta büte kalmayanlara kamp dediklerinden yatılı programı yapacaklardı. hemde 1 hafta yuh anasının amı aq. ben dedim gelmiycem. abi biraz şey yaptıysada sonunda kabul etti. o gün cenabet değildim. yatsı namazına gittim. abi namazdan sonra kısa bir konuşma yaptı. ağlak hıyarın erdoğan yaptığı bedduanın birebir aynısı resmen. abiler sizi evlerinde ağırlıyorlar. sizden çok az miktar para alarak sizi hem maddi hem manevi olarak besliyorlar. buna rağmen 1 haftayı feda edip kampa gelmeyenlere bütün abilerin hakkı haram olsun dedi. bende içimden diyom üzerimde hakkınmı var üzerinde yaprak. neyse yarıyıl tatilinden 2-3 gün önce kavga ettiğim gavad kampa gel çok güzel olacak dedi. nasıl bir zayıf yanıma gelmişse artık normalde hiç kolay inanan birisi değilim. özellikle cemaat konusunda ama zayıf yanıma gelmiş kabul ettim. bu ipinede abiye demiş. yağmurda ölen militan geliyor diye. abi banada yer ayırmış kalacağımız müstakil evlerden. normalde ben gelmesem 1 ev ekgib olacakmış. 2 kişiyi diğer evlere dağıtıcaklarmış. neyse 1 gün kala kafama dank etti. ulan naptım ben aq. şimdi 1 hafta orda napıcam am goyam. sıkıntıdan gibiljem. baktım iptalda edemem. kaçmaya karar verdim. o gün kampa gitmemize 2 saat var. otobüs daha gelmemiş ama yolda. ben bavulları hazırlıyom. o evde ne var ne yok hepsini tıktım bavula. yurtta normalde abiler ve o gavad tarafından sevilmem ama diğer elemanlar beni severlerdi. uykumuz olmayınca birlikte dolaşırdık. yurttaykende sohbetlerden ekerdik filan. çok anımız oldu. hatta baya çok aşırı çok. şimdi anlatsam baya uzar. onlarda benim gibi cemaati pek sevmeyen. zorunlu oldukları için burda kalan kişilerdi. neyse hepsiyle teker teker sarıldım helalleştim vedalaştım. bavulu alıp abi mutfaktayken firar ettim. abi beni daha sonra aradı cevap vermeyince aramayıda kesti. bir dahada uğramadım o eve. whatsapptan arkadaşla mesajlaşıyoz. abi normalde müstakil ev kirası için kişi başına 350'ymiş öğrencilerden hayır(!) olsun diye 50 lira alıyorlarmış. adamlarda para tak tabi. neyse ben bunlara kazık attıktan sonra o eve hiç uğramadım. okullar açılmadan 1 gün önce de üninin kampüse gittim. orda eve çıkcak birisi arıyordum. 3 kişi kalcaktık. birini whatsapptan konuştuğumla anlaştım. oda ışık evinde kalıyordu. kampüsten bir kişide eve çıkcakmış zaten. onuda bulduk eve çıktık. ikinci dönemde ilk dönemden farklı olmadı. son zamanlarda biraz daha ders çalışarak zar zor geçtim. uzama filan olmadı. ondan sonrada üni hayatım normal olarak devam etti.

özet geççiler için evlerine hatta mümkünse dershanelerine bile gitmeyin. bir kere içlerine katıldınız mı ayrılmak çok zor oluyor. yatılı programlarına kesinlikle gitmeyin. bir sürü gibko tip var

çocukken bu konu hakkında tek bildiğim, mahallede bikaç çocuğun bi eve ders çalışmaya gittikleriydi. anneleri yolluyordu resmen fakir mahallesinde.. ama size şimdi anlatacağım hikaye yurtdışında, britanyada cereyan etti. hayretler içerisinde kalmıştım. eşek kadar adamken bide.

her şey erasmusla britanyaya gitmemle başladı. bizim okuldan tek türk bendim. bir kişi de irlandaya gitmişti. okulda çok sayıda fransız ve ispanyol vardı, onlarla takılıyordum pek çok ortak yanımız vardı, ben içen, hatun giben, gezen bir adamım, kulübe gidiyoruz, ev partileri vs. bir gün ispanyol bir kız geldi dedi ki, burada bir türk daha var tanıştın mı? tanımıyordum ki... bir kaç hafta böyle geçti, tabi domuz eti, alkol gırla gidiyor bende. fotoğraflar deseniz kızlarla sarmaş dolaş, neyse baboliler bir akşam facebook dan bir ekleme talebi geldi. o öbür türktü. selamın aleyküm kardeş diye lafa girdi. konuştuk, ertesi gün buluştuk. matematik bölümündeymiş aynı erasmus modu. konuşması şiveliydi, fotoğraflardan görmüş beni. bir türk daha varmış ondan bahsetti, akademisyenmiş bizim okulda. eleman cahildi ama dürüsttü direk nurcuyum dedi, konuyu atatürk e dine getirdi, ama gaza getiremedi. michael gibkofield okuyup adam olmuş gavat.

2 gün sonra telefon geldi. abiye yemeğe gidicem sende katıl. tamam ulan dedim. türkçe konuşmayı özlemişim. geleli de 2-3 ay olmuştu. gittik, kapıda karşılandık. orası bir ışık eviydi. 5 dakika sonra havuç rendelerken buldum kendimi. iş bölümü vardı. arada özel sorular soruyorlardı, genel cevaplar veriyordum. arkadaş tabi haftada en az 2 uğruyormuş bu eve. ben bi iş bitirdiğim zaman bana aferin filan demeye başlayınca bi kafa atasım gelmişti ama sakinleştim. yemekte pilav, tavuk, salata vardı. ışık evlerinde bu üçünün bir araya geldiği yemeğe maklube deniyormuş. herkes elinde bir kaşık yere oturarak yiyormuş. biz masada yedik. risale-i nur ve akp yanlısı muhabbetler oldu, arada namaz kılmaya gidip geliyorlardı, beni hiç zorlamadılar. ama ateistlere tahammülleri yoktu. adam vatan millet sakarya muhabbetleri yapıyordu, arkadaşım ise abinin karşısında iyice bi zütverene dönüşmüştü, adam ne diyorsa papağan gibi tekrar eden, her espriye gülen adam modu.

konu döndü dolaştı benim buradaki yaşam biçimime geldi. et, alkol tüketimi faslı. ben de dürüsttüm amk, önceden arkadaşa domuz eti yediğimi söylemiştim. bana alttan alttan cehennemde yanmalar, ahiret inancı muhabbeti döndü. ben inandığımı söyledim konu kapandı.

bu arada arkadaşı türkiyede okuduğu üniversitede de besliyorlarmış, eve her gün yemek yollamalar, abilerin kontrolü, temizlik bulaşık da iş bölümü. maklube yemeklerine kaşıkları alıp yallah bismillah dalıyoruz demişti.

özet: türkiyeye has olan bu fasıla türkiye dışında ücra bir noktada denk geldim. teşkilat sağlam hacılar. ama beni de ele geçiremediler.