Ben artık bu bilinmezlik içerisinde hocanın ayakçılığını yaparak günlerimi geçiriyordum. Açıkcası içine girdiğim durumda pgibolojim o kadar pamuk ipliğine bağliydi ki anlatamam. Kafayı tırlatmama ramak kalmıştı. Bölüm içindeki entrikilar arkadan konuşmalar kuyu kazmalara şahit oldukça insanlığımdan utanıyordum. Birlikte can ciğer insanların koca koca pröfesörlerin birbirlerinin arkalarından yaptıklarını gördükçe midem bulanıyordu. iyice kendimi bölümdeki iç savaşın içerisinde bulmuştum. Asistanların hal ve hareketleri gerçekten mide bulandırıyordu. Ayaklarında yaz kış botlarla gezip lisans öğrencisi kızlara yürümeleri gayet olağandi kendi aralarında. Ben Kadro bulamadığım için bir tık bu Megaloman asistanların kıdemsızı olduğum için gözlerinin uçlarııyla yeriyorlardı beni. Akademide iyi insanlar yokmuydu elbette vardı ama genelde yüzde 90ı lağımdı. Bu hayata hazır mıydım bilmiyordum. Bu düşüncelerle okul kapanmış yaz mevsimi başlamış ama ben hala fakültede timur hocanın işlerini yapıyordum. Birgün gelip Kazı 4 temmuz'da başlıyor diyerek topuklarını zütüne vurmaya başladı. Ama bir sorunumuz vardi biz gelecek insanlara kalacak yer ayarlamak için ortamın koşullarını iyileştirmek için 25 haziranda oraya gidecekmişiz. Normalde benım planım Kazıdan önce istanbula giderim ailemi görürüm çocukluk arkadaşlarımı görürüm ordan temmuz başı Eda'yı alır Mardine gitmekti. Ama hepsini yalan etti timur hoca, o gün sigara içe içe cebeciden kızılaya yürümüştüm. Kısa mesafeydi aslında ama sanki zaman bükülmüş ve aylarca yürümüş gibi hissediyordum. Bu durumu edaya anlattıktan oda kübrayla erken gelmek istedi. Her ne hikmetse herşeyden kübra çıkıyordu. Bende koşulları bilmiyoruz, Mardınde temmuzda bir köyde hemde boşaltılmış bir köyde sizin hiç birşey hazır olmadan gelmeniz sıkıntı doğurur diyerek ikna ettim. iyiki de etmişim gittiğimizde ilçede bir pansiyon tarzı biryerde kalırken duvarda akrep görmem bütün gecelerimi zehir etmişti... Timur hoca firdevs hoca ve ben mardin'e giden öncü ekiptik. 25 haziranda mardin o kadar sıcaktı ki beynim fokurduyordu şehri gezerken. Herkes kalın giyinmiş kafalarında bezler bize uzaylı görmüşcesine bakıyorlardı. Ben yine tedbirli gitmiştim ama Timur ve firdevs hocanın elbiseleri tam fiyaskoydu. Gözlerinde güneş gözlüğü kafalarında şapka kargo pantolonları falan çok komikti uzaktan bakınca. Bu duruma yöre insanlarıda kendi arasında kürtçe konuşup gülüyorlardı.

Mardin mükemmel bir yerdi. Sokaklarında gezerken hangi yüzyılda oldugumu bir esnaf lokantasının önündeki radyodan anlıyordum. Bazı oryantalist avrupalıların imgelendirdiği masalımsı doğulu kadın figürlerini dar sokakların başlarında görebiliyordum. Gözleri kalemli simsiyah zeytin iriliğindeki kadınları gördükçe kadim mezopotamya'nın sırlarının sırlarına ereceğimi düşünüyordum. Gezerken havanın sıcaklıgının farkına varıp beynimin buharlaşıp uçtuğunu hissediyordum. Bir dükkana girip poşu ve yöresel gömlek alıp şehre karışmam gerekiyordu. Çok az Türkçe konuşan bir amcada poşu aldım. Yüzündeki çizgileri içtiği sigara dumanı dolduruyordu. Ankara'dan istanbuldan bu bölge hakkında konuşmanın hüküm vermenin çok kolay olduğunu daha yeni idrak etmiştim. Daha sonra Hocamlarla buluşup kazı alanına en yakın 1 saat olan ilçeye gitmek için harekete geçtik. ilçeye gittiğimizde o gün bir pansiyonda kaldık. Ertesi gün bir minibüsle üçgözler köyüne gittik. Kazı alanın köyün yaklaşık 250 metre uzağında bir noktadaydı. Köy öğrendiğimiz kadarıyla 1989'da Terör sebebiyle boşaltılmış hiç kimse yaşamıyordu. Yaklaşık 20-30 hanesi olan bomboş bir köydü. üçgözler köyünün sakinleri zamanında ya en yakın ilçeye ya da batı illerine göçmüşler. Köyün Doğusunda bir tepede yıkık türbemsi bir yapı ve bir ağaç bulunuyordu. Sonraları öğrendim ki bu alan çevre halkı tarafından kutsal sayılan yılın belli dönemleri gelinip kurbanlar kesilip adaklar adanan bir inanç merkeziymiş. Timur hocayla nasıl kalacağimizi neler yapacağimizi araziyi gezerken konuşuyorduk. Alan o kadar çıplaktı ki yıkık türbenin yanındaki ağaçtan başka hiç bir ağaç yoktu.

- Hocam, bizim burda kalmamız şuan imkansız. Altyapı su elektirk yok, en mantıklı görünen ilçede bir pansiyon tutup hergün gidip gelmemiz.

+ iyi hoşta burda kalmazsak hergün 1 saat gidiş 1 saat geliş yol bizi çok yorar ayrıca buluntuları hergün zütürmemiz gerekecek depomuzda ilçede olursa işler sürekli karışabilir. Ankarayla görüşüp köyün yanına ya da cıvarına konteynır kent kurmalarını isteyeceğim. Almanya'dan iki hititolog da gelecek ilçede olmamız verimli çalışmamız için dezavantaj. Sen gittiğinde kahvelere uğra 15 tane işçi aradığımızı söyle.

- Bende istemeyerekte olsa kabul ettim. içimden inşallah bu yerde kalmayız inşallah bakanlık konteynır yollamaz diyordum. Her terkedilmiş yerde olduğu gibi burasıda insani ürpertiyordu.

ilçeye döndüğümüzde hemen bir telefon bulup edayı aradım ve durumdan bahsettim. Hala şansın var bak aileni bahane ederek gelmeyebilirsin burda hiç bir düzen yok dedim. Eda önce kabul eder gibi olsa da ertesi gün konuştugumuzda yine eski inadına dönmüştü. Kübrayla birlikte 5 hazıranda ordayız dedi. Bu arada ben ilçedeki kahveleri gezip kazı için işçi aradğımıza dair haberler yayıyordum. ilçede işşiz insan çoktu ama bir kişi bile çalışmak istemiyordu. Hatta orada kazı yapılacagını duyan bir kaç kişi üzerime bile yürümüştü. Bende güvenliğimiz askeriyeden sorumlu bir ankaradan geliyoruz diyerek korkutmaya çalışmıştım.