Esiri olmuştum uyuşturucunun. Artık içilmeyen günler bir kabus oluyordu. Gece yatağa girdiğimde o gün hiç içmemişsem ve içme sansım da yoksa o çaresizlik hayatımın en kötü gecesini yaşatıyordu. Öyle kötü anlar oluyordu ki 'ölsem de kurtulsam' diye düşünüyordum. Lise öğrencisiydim ve okulda bile uyuşturucu almaya başlamıştım. Hatta bir keresinde dersten izin alıp tuvalette uyuşturucu kullandım. Okuldaki arkadaşlarım da uyuşturucu bağımlısı olduğumu öğrenmişlerdi. Nihayetinde okuldan atıldım. Ailem ise öğrendiğinde yıkıldı."

Dramatik ve bilinçlendirici bir hikayem var panpalarım.

Uyuşturucu kullanım yaşının 12'ye düştüğü bir ülkedeyiz beyler.
Belki senin kardeşin veya benim kardeşim değil kullanıpta hayatını kaybeden.
Ben direk kendimi anlatıyım siz kendinizi istediğiniz sıfata koyun.

Hikayem gerçektir. Bitene kadar burdayım.

Rezerved.

Hayatımın baştan sona nasıl bir ölüm takvimine döndüğünü 3. sayfadan takip edebilirsiniz.

Belkide beni en iyi bu şarkı anlatıyordur :
(bkz: https://www.youtube.com/watch?v=IK8j9RqP9RE)

Moderatör arkadaşlar başlığı ısrarla aşağı çekmekten vazgeçerseniz çok sevinirim biraz saygı gösterin...

Sonra kafamı kaldırdığımda torbacının yanına gelenleri gördüm.

Gördüğüm, eroin kullanan bir çocuk abartısız 10 yaşındaydı. Okula gitmiyorlar, sadece uyuşturucu peşindeler. Bana birisi geldi, 'Abi krizdeyim' deyince çok kötü oldum. ''Buraya nasıl düştü' diye o gün oturup ağlamaya başladım. Daha on yaşındaydı.

Bu dram değilde nedir beyler ?

Ölenlerin kurtulduğunu düşünüyorum ama diğerlerini görüyorum, hastane parklarında yatıyorlar, aileleri reddetmiş. Kullanmadan önceki hallerini de biliyordum o kişilerin. Böyle parlak, işlerinde güçlerinde çocuklardı. Geçenlerde yolda bir arkadaşımı gördüm, kokusundan yanına yaklaşılmıyordu. Sokaklarda yaşadığını söyledi, ailesi reddetmiş, aç susuz... O çocuk diş teknisyeniydi, o halini görünce çok kötü oldum. Bağımlılık, ırk, cins, yaş, kariyer hiçbir şey tanımıyor. Herkesin başına gelebilir. Benimle kullananlar arasında avukatın da, doktorun da işsiz güçsüz ailelerin çocukları da vardı, çok iyi işi olan kimseler de vardı.

...

insanlar yabancılaşmış. Sanki herkes beni eleştiriyordu, eski özgüvenli karakterimden eser kalmamış ufak bir çocuk gelip bağırsa ağlayacak durumdaydım.Bu gidişe daha fazla dayanamayıp yine eroine başlamak için hazırlıklara başladım.Çalışmıyordum ailem utancından beni terk edip bilmediğim farklı bir şehire taşınmıştı. Çok yanlızdım beyler anlıyor musunuz çok yanlız ? Sistemin dışına itilmiş asalak bir canlı gibiydim. Gece ev soymak ve eroin almak için kolları sıvadım.

...

Çarşıya çıktığımda asosyal bir ruh halinde insan olmayan yolları kullanıp işlerimi halletmeye çalışıyordum.
Bu süreçte ilk olarak beraber kullanmaya başladığım 7 arkadaşımdan benim gibi 1 kişi daha kurtulmaya çalışma aşamasındaydı.
Diğerlerinden 1 tanesi torba tutmaya başlamış, 2.inci'si Aydın B Tipi Kapalı Ceza Evine girmiş, 3'sü gasp ve yaralama suçundan aranıyor, Geri kalan 3 arkadaşımında birisi mezarlıkta diğeri boş bir inşaatta sonuncusu ise bir park kenarında ölü bulunmuştu.

...

Ben giderek, ben olmaktan çıkmıştım beyler. Aynaya baktığım zaman kendimi tanıyamaz hale geldim. 50 kilodan 38 kiloya düştüm. Çevremdekiler benden uzaklaşmaya başlamıştı. Hayatı hem kendime hem de yakınlarıma zehir ediyordum. Annemin karşısına geçip eroini onun gözleri önünde alıyordum. Kollarım morluktan ve şişlikten iğne yapılamaz hale gelmişti. Vücudumda iğne yapılabilecek damar kalmamıştı. Bacaklarım sürekli balon gibi şişiyor, yürüyemeyecek hale geliyordum. Kollarım, bacaklarım derken boynumdaki damarlara gelmişti sıra. Boynumdakileri de bitirdikten sonra kasığımdan iğne yapmaya başladım. Her gün eroini bırakma kararı alıyordum, ama ertesi gün krize girince tekrar sarılıyordum.

Hikayeyi anlatmamın sebebi hergün giderek yaygınlaşan uyuşturucu sizin karşınıza çıktığında en azından 2 kere düşünmenizi sağlamak içindir beyler...

Ben düşünemedim siz düşünün beyler hayatınızda karşılaşabileceğiniz en taktan melettir.

Neyse okuyanlar için devam ediyorum.

Sonrasında kampanya dahilinde 1 sene kadar görev yaptım ve artık TAMAM. Kurtuldum diyordum. Kampanyadan ayrılana kadar, kendime bir uğraş ve bir iş bulamadığım için bütün gün evde boş boş oturuyor işsiz ve her an tekrar uyuşturucu batağına düşeceğim endişesiyle hayatıma devam ediyordum. Sanki her an kapı çalınacak ve birisi elinde şırıngayla gelip seni iyileştirmeye geldim deyip eroin verecekti. Beynim vücudumun kontrolünü kaybetmişti adeta.

...

Her günümü hırsızlık yaparak geçiriyordum. Annemin ve kendi altınlarımı, evdeki eşyaları, tabağa varıncaya kadar sattım.Ve bizimkiler beni aramıştı annem ameliyat olmuştu. Ameliyat sırasında başında durmadım. Kullanmam gerekiyordu, elim ayağım titriyordu. Gittim anneme, sözüm ona 'geçmiş olsun' deyip öptüm. Annem, yeni ameliyattan çıkmış, yarı baygın yatıyordu. Çantasından kredi kartlarını aldım, hepsini son limitine kadar harcadım. Bunları hatırladıkça utanıyorum. Bunları ben yapmadım, bu başka bir kişilikti diyorum. Şimdi oturup düşündüğümde pişman oluyorum. Ben şanslıyım kurtuldum, ya da şanslılarmış öldüler. Ama sürünen çok insan var. Bence hiç denememek gerekiyor. Bir kere alman, bağımlı olman için yeterli. O yüzden o "ilk"ten uzak durmak gerekiyor. Merak edilecek bir şey yok, sonuçları ortada. Bunlar geçici zevkler... Sonuçlarına bakmak gerekiyor. Kullananların kimi sokakta, kimi tuvalette ölü bulunuyor. Merak edilecek hiçbir şey yok. Kullananlardan uzak durulmalı. En samimi arkadaşınız kullanıyorsa, "O kullanıyor ama ben kullanmam" demeyin. En sevdiğiniz arkadaşınız bile olsa uzak durun.

Eroin içen dost artık düşmanınızdır beyler unutmayın

...

Gazetede yayımlanan haberden sonra Narkotik Büro'dan polisler beni buldu ve 'Bir Bağımlı Bir Hayat Projesi' kapsamında tedavi ettirmek istediğini belirtti Benim "Yıllarca illegal yaşamım yüzünden kaçmak zorunda kaldığım polislerin bana ne derece yardımı dokunur ki diye düşündüğüm için tedaviyi başlangıçta kabul etmemiştim. Buna karşılık vücudum berbat durumdaydı. iğneler yüzünden damarlarım delik deşik olmuştu. Haliyle kol ve bacaklarında enfeksiyon oluşmaya başlamıştı. Annemin de zoruyla hastaneye gittiğimde kolumu kesmek zorunda kalacaklarını söylediler. Kolum umrumda değildi. Krize giriyordum ve sadece eroin istiyordum. Ailem beni ikna edip hastaneye yatışımı yaptırdı. ilk hafta benim için ölümdü. Krizlerimi biraz atlattığımda doktorların kararıyla ameliyata alındım ve bacağımdan alıp koluma koydukları ek parçayla artık hayatımı devam ettirmek zorundaydım...

Ailemin önerisiyle tedavi olmayı kabul ettim panpalar ,ardından Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nin uyuşturucu bağımlılarını tedavi eden bölümü AMATEM'e gönderildim. Burada 1 hafta yattıktan sonra, merkeze uyuşturucu sokmaya çalışınca tedavim sonlandırıldı. Bu tedaviden ümitli olan ailem için ikinci kez yıkım olmuştu. "Hastaneye yatırıldığımda maddesiz yaşayamayacağıma kanaat getirmiştim. Onca krize rağmen hiçbir şey, hiç kimse umurumda değildi. Sadece eroin istiyordum. Ve henüz 1 hafta yattığım hastaneden çıkışımı isteyip kendimi tekrar eroinin kollarına attım" o süreçte yaşadıklarımı ise şöyle anlatayım beyler ;

Gece olduğunda gözüme kestirdiğim bir villaya girdim ve oradan çaldığım 10.000 liralık altınla ilk kuyumcuya, ardından torbacıya gittim.

Ve tekrar karşı karşıya gelmiştik. O an 10 saniye düşündüm içsem ne kazanırım içmesem ne kaybederim diye.

Neden içtim biliyormusunuz beyler ?

Anasını gibtiğimin sisteminin köleleştirdiği insanlar elimden tutmamıştı. Sadece bir umut istiyordum anlıyor musunuz ? Bir Selam . Bir Gülümseme. istediğim sadece bir eldi beyler.

Uyuşturucu için para bulmanın zorlaştığı dönemde evi talan edip annemin zor günler için sakladığı dövizleri buldum. Her gün azar azar almaya başladım. Kısa sürede onları da bitirdim.Ve geriye altınlar kalmıştı. Bir gün hiç düşünmeden onları da alıp bütün eşyalarımı toplayıp evden kaçtım. Bu süre zarfında sokaklarda yaşamaya başladım. Kimi zaman kaçırılıp dövüldüm, kimi zaman hırsızlık yaptım. Geçen yıl Mart ayında ise Zeytinköy'den aldığım eroini içmek için müstakil bir evin bahçesine girdim. Bir gazetecinin fotoğraflarımı çekip haber yapmasıyla, benim için yepyeni bir sayfa açıldı...

...

Uyuşturucu bağımlıları çalışamıyor, yemek yiyemiyor, su içemiyor, banyo yapamıyorlar. Gözlediğim kadarıyla hiçbir çocuk "alışırım" diye başlamıyor. Ya meraktan başlıyor, "ben buna alışmam ailemden gizli birkaç defa yaparım" hesabındalar. Ya da o an "Moralim bozuk, biraz üzüntümü gidereyim" gibi başlanıyor. Alışkanlık yapacağını tahmin bile etmiyorlar ki... Çok çabuk alışkanlık yapıyor. Hayatları tamamen değişiyor. Madde bulurlarsa eve kapanarak dış dünyayla iletişimi kesiyor, bulamazlarsa sokağa çıkıyorlar. Ya çalarak, çırparak ya da kendini satarak bulmaya çalışıyorlar. Ya kendini ya da başkasını satacak. Bem iki sene kahvaltı yapmadım, yemek yemedim, banyo yapmadım. Artık dayanamıyordum Etrafımdaki pislikleri görmek, günden güne eridiğimi görmek, artık tanıyamıyordum kendimi... Daha çok içine kapanık çocuklar bunu yapıyor... Aileleri ayrılmış çocuklar bunu yapıyor, buna sığınıyorlar. Ailelerin gözünün çocukların üzerinde olması gerekiyor. Bu kadar uyanık geçinmeme rağmen, ailem geç anladıysa, ilgisiz aile çok daha geç anlar. Bizimkiler erken öğrenmelerine rağmen beş sene uğraştılar. Bu süreçte bittim, tükendim. Ölseydim kurtulacaktım belki ama, kurtulmaktan daha çok zevk veriyordu devam etmek.

Hadi eyw.

Devam ediyoruz arkadaşlar.
https://www.youtube.com/watch?v=18jc99g4YWI

Müzikten gelsin okuyacak panpalarım.

geçmiş olsun panpa bende de var bişeyler düzenli ot içiyorum, 5-6 ayda bi ortam olursa şeker, denk gelirse de koko arada imkanlar el verdiğince ama hiç üstüne çıkmayı istemedim.
tek sıkıntım sigara yüzünden nefes darlığı, dikkatimi toplayamama, sabah mal gibi uyanma, çevreni buna göre izole etme, akraba eş dostlarla görüşmek istememe vs.
Bırakmak isteyen birisi mutlaka o çevresini değiştirmeli. Ben bıraktım onların yanında içmem ben içmeden otururum falan olmuyo o işler.
Şuanda çevremdeki yakın arkadaşlarımın hepsi bu yüzden en yakınım gibi. Yanımızda dalga yoksa sonra buluşuruz, görüşürüz diye konuşuyoruz.

Geçmiş ola bırakırsın temennim budur.
2 tane arkadaşım overdose'dan gitti. Hatta bir tanesini polikliniğin kapısına bırakıp kaçtılar huurnun evlatları oda orada öldü.
En son bir arkadaşım da iş yerinde hırsızlık yaparken yakalandı ve atıldı işten.
gibtiğimin mereti çok pis bırak lan şu illeti

Devam panpa seri kullaniyorum ama hic ero ya bulasmadim allah korusun

Metanfatemin vücudumuzu günden güne emiyor ve iliklerimizi boşaltıyordu.
(bkz: http://blogs.voanews.com/...1/09/METH_PATRICK_800.jpg)