Sabah gözlerimi açtığımda odamın kapısında 45li yaşlarda bir adam vardı.Üstünde atlet altında gri eşofman gülümseyerek bana bakıyordu.Bu adam gibti mi la beni acaba? diye düşünürken merhaba dedi. Kedim sizin eve kaçmış da onu alabilir miyim dedi. Olayın şokunu atlatamamışken ''anahtar kapının üzerindeydi, çaldım çaldım siz açmayınca girdim içeri demesiyle kuşkularım ve sorularım arttı.O sırada mehmet uyanıp geldi ve olaya el attı. Yukarı kata çıktılar. Dayı elinde kocaman bir kediyle indi aşağıya,iyi günler diyerek evden çıktı. işin ilginç kısmı kedinin bizim eve nasıl girdiği' sorusuydu. Gelen adam karşı apartmanda oturuyordu ve arada nerden baksan beş metrelik bir fark vardı. Dairemiz en üst kattaydı ve başka hiçbir giriş yoktu çatıya.Bir şeyler yapma kararı aldım bu olaydan sonra. Evde dönen olayların gizemini açığa çıkarmak istiyordum. Keşke böyle bir istekte bulunmasaydım o zamanlar

O kadar çoktu ki mektuplar,bir kutu dolusu vardı..Şaşırıp kalmıştım öylece. Mehmet de vay dıbına koyim bu kadar mektup mu olur hayatındaki bütün mektupları saklamış dıbına koydumun çocuğu dedi. Sonra birden ensemde nefes hissettim,oda buz gibi oldu birden. Korkudan altıma sıçtım sıçacam. Cesaretimi toplayıp birden arkamı döndüm ve neyr uğradığımı şaşırdım, Mehmet birden dudaklarıma yapıştı. .O kadar güzel öpüşüyordu ki resmen sanat gibiydi. Hızımızı alamayıp donlarımızı indirdik ve önce o sonra ben güzel bir saksı yaptık birbirimize.Ilk ben domaldım vur jokey vur gibi çatır çatır gibti beni. Yannanı o kadar büyüktü ki..Bana yaşattığı züt acısıyla bende gibtim onu çatır çatır. Sonra o yorgunlukla serilip kalmışım yere.. uyandığımda odamda yatiyordum. Mehmet yoktu evde. kalkıp duş aldım saçımı kuruturken kapı sesi geldi. Mehmet dedim. hıı dedi. Nereye kayboldun olum dedim. Daha yeni geldim dışardan dedi ve birden şok oldum. Neler oluyordu bu dıbına koydumun evinde?? Birden kameram aklıma geldi cekmeceleri kurcalarken buldum sonunda. kayıtlara bakıyordum ama gibiştiğimiz video yoktu. Kimle gibişmiştim ben?

Diğer ev arkadaşımız Eren de gelmişti.Ona olayları çok seri bir şekilde özet geçtim.
e:ne yapmayı planlıyorsunuz?
ben:hoca falan getirtip kurşun mu döktürsek?
e:saçmalama ya hikaye onlar.
ben:nasıl yapıcaz peki?
m:ruh çağırma olayını mı yapsak belki gelir bize derdini anlatır.

gülmüştük ama hepimiz tedirgin de olmuştuk. Akşam olduğunda bizimkileri ciddi ciddi ruh çağırmaya teşvik ettim. Kahve fincanını masanın ortasına koyduk ve klagib sözleri mırıldandık. Nefes sesini yine duymuştum ama kahveye odaklanmaya devam ettim. Sonra bir kez daha ses geldi ve diğerlerine baktım. eren de bu sesi duymuyordu anlaşılan.
ve birden elektrikler kesildi. eren'in anasını gibiyim diye bağırdığını duydum. Telefonuma yönelip ışığını açtım ve erenin olduğu sandalyeye tuttum. Boş.Sonra mehmet'in sandalyesine çevirdim. Hiç tanımadığım donuk buz rengi bir surat bana bakıyordu.

edit:konuşmalar eben eben diye olmuş alt alta bilerek yapmadım

dün gece bu saatlerde başladığım hikayeyi yine bu saatlerde sonlandırmış bulunuyorum, reservedları ve şukularıyla destek olan panpalarıma teşekkürler, yalanına sokuyumculara da teşekkür ederim ayrıca. hikayeyi trollemeye çalışan arkadaşlardan komik yorumlarıyla yüzümüzü güldürenlere de teşekkürler. başka bir gün başka bir şekilde görüşmek dileğiyle sağlıcakla kalın..

Mehmet kimdi peki? Aynı şehirde büyümüş fakat üniversitede tanışıncaya kadar birbirimizden haberdar olmamıştık. Açıkçası hiçbir arkadaşım tanımıyordu onu. Burada tanıştıktan sonra aynı şehirde olduğumuzu öğrenmiştim. Yalan mı söylemişti. Sahte hayat srüyor olabilir miydi? Benden ne istiyordu peki?O kadar zamandır gülüp eğlendiğimiz içip yediğimiz adam düşmanım mı olmuştu? Yoksa bu sadece bir kuruntu muydu? Gördüklerimin tek tanığı mehmetti ve o da bir süre sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Kararımı vermiştim.Tek bir yolla gerçek kimliğini öğrenebilirdim. Beraber o odaya girecektik. Gün boyunca gözümün önünden ayırmayıp yukarıya çıkmadığından emin oldum ve akşam üzeri teklifimi sundum. Kabul etmişti, bakalım neler olacaktı şimdi

küçüklüğümden beri korkularını yenmek için onların üstüne gitmelisin görüşünü benimsemiştim. Artık bu düşüncemi harekete geçirmem gerekliydi. içine girmekten korktuğum o odada ne olduğunu çözmem gerekiyordu. Mehmet'in uyumasını bekledikten sonra el fenerimi ve kameramı alıp merdivenlerin başına geldim. Kameramı gördüğüm şeyleri fotoğraflamak için kullanacaktım. Odanın önüne geldim kapı hala oradaydı.bu ihtimali de düşünerek yanıma farklı boyutlarda demir materyal almıştım.Tek tek deneyip kapıyı zorluyordum. Sonunda 'tın' sesini duydum ve kapı gıcırdayarak açıldı.El fenerimi havaya kaldırdım ve odanın içinde ışığı gezdirmeye başladım. Karşı duvarda koyu kırmızı lekeler vardı.Kan olabileceğini düşündüm. Eski ahşap bir masanın üzerinde tozlu defterler ve kitaplar vardı.Bir anda o sesi duyup irkildim. Kapı kapanmıştı. Işığımı kapıya doğru tutup yavaşça yürümeye başladım. Adımlarım çok yavaş, nefesim hızlıydı. Kapıya birkaç adım kala onu hissettim;ensemdeki nefes alış veriş sesini..

Kapıdan korkunçlu karı çıkacak açmayın panpa

Temmuz ayında yorgan mi kullanion amk

Gözlerimi kırpıp açtığım o saniye içinde her şey değişmişti. Bizimkiler sandalyelerınde oturuyor, Hala odaklanıyorlardı.Bu kadar yeterli dedim,bir şey olacağı yok.

Düşünmeye başladım. Gördüklerim beni artık o kadar korkutmuyordu,en azından üzerime bıçak sallayan arkadaşımdan daha az korkutuyordu. Eğer şizofren olmuş olsam Mehmet o geceyi de hatırlamazdı.Bir şeyler.. Derken yoksa hatırlamıyor mu diye düşündüm.
-manyak mısın kanka bu nasıl bir hayal dünyası?
sorumun cevap olarak karşılığı bu olmuştu. Belki mehmet de onların tarafındadır diye düşündüm.Bu sefer erenin benden olup olmadığını anlamam gerekiyordu.Öğleden sonra şehirdeki birkaç arkadaşıma mesaj attım ve 'hoca' bulmalarını istedim. Sonunda beklediğim mesaj gelmişti. Bizimkilerin uygun olduğu bir gün hocayı eve davet edecektik.En başta eren 'katılmasam da olur' dediyse de hep beraber olalım teklifimi kabul etti. Sadece bir şey olursa onun hatırlayıp hatırlamayacağını merak ediyordum.3 gün sonra Davud hoca evin kapısındaydı. içeriye aldık ve sohbet etmeye başladık. Derdimizi dinledi ve hadi gelin bir bakalım yukarıya' dedi. Gündüz gözüyle odaya ilk girişim olacaktı. Geceye nazaran gündüzler daha huzurlu olmamı sağlıyordu.

Odaya gittim kapıyı kapattım ve korktuğumu hissettim. Yaşadığım her şey sahte miydi yani?Bu anı daha önceden de yaşamıştım çünkü. Yukarıya çıktım ve kapının olduğu yerde duvar örülü olduğunu görünce afalladım. Aşağıya indim tekrar. Mehmet ocakta su kaynatıyordu.
-naber kanka?
-iyi kanka senden naber?
-iyi,bak ne diyeceğim sana;kedi sahiplensek bir tane çok güzel olmaz mı?

aklıma o anın şaşkınlığını atacak bir fikir geldi. Tarihi bulmalıydım. Telefonumu çıkardım ve haziran'ı görünce üzerime o kadar kötü bir yük çöktü ki..Bir yandan bitti mi acaba diyordum?her şeyden kurtulduk mu?cüzdanımı alıp evden çıktım.
mehmet'in arkamdan söylediği son sözü hiç unutmadım.
tekrardan hoşgeldin.
bigibletime atlayıp sürmeye başlamıştım çılgınlar gibi. sahil kenarına gittim sonunda.bir sigara çıkarıp yaktım.Ne oluyordu, neydim ben, niye?Saatlerce oturduktan sonra geri dönmenin doğru olacağını düşündüm.Bir şeyleri aydınlatabilirdim belki. Apartmana girip katları çıktım ve kapının önüne geldim. Evin önünde mehmet'in veya eren'in olmayan ayakkabılar vardı. Kapıyı çaldım.
-merhaba?
karşımda genç ve güzel bir kadın bulunuyordu.O fotoğraftaki elbiseyi hatırladım, karşımdaki kadının üzerindeki elbise.
-is..isminiz neydi acaba?
-Melis ben, kime bakmıştınız?
o sırada arkadan çok tatlı bir kız çocuğu geldi. Annesinin eteğinin altına saklanıp bana bakmaya başladı. Apartmandan çıktım vedalaşıp. Yurda gittim. Tahmin ettiğim gibi her şeyin başladığı noktaya kadar geçmişe ama şimdiye gitmiştim. Yurtta kaanı gördüm biraz sohbet ettik ve odama geçtim.Şimdi tek bir şey vardı kafamda;geçmişe geldiysem o aile ölecek ve biz o eve mi taşınacaktık? Olayların hepsini tekrar mı yaşayacaktım? Kafamda deli sorular varken lavaboya gidip yüzümü yıkamaya başladım.O sırada arkamdan gelen o sesi duydum. nefes alış veriş sesini...

Yanıma küçük bir çakı almıştım her ihtimale karşı savunmasız kalmak istemiyordum. Yukarıya doğru beraber yürümeye başladık. Korktuğumu söyleyip arkasına geçtim. nolucak be korkma bir şey olmaz dedi.Üst kata ulaştık ve kapıyı açtık.Bir önceki gün gördüğüm her şey yerli yerindeydi. Mehmet 'hagibtir' çekti derinden.
-nolmuş la burada?
-bilmiyorum ki kanka dün gece geldiğimde bu manzarayla karşılaştım ben de.beni bulduğunda görmedin mi burayı?
-olum sen diğer odadaydın ki,burası açık değildi.
konuşmaya ara verip tozlu defterlerden birinin kapağını açtım.

''melis hanım'a sevgilerle..''
diye başlayan klagib bir aşk mektubu vardı. imza:ahmet adında birine aitti. Diğer defterleri de açmaya başladık. Birisi buraya büyük bir anı deposu yapmıştı.

Hoca kapının önüne gelip durdu ve dua okumaya başladı. Sesi odanın içinde yankılanıyordu.Ve evet doğru bildiniz, kapı vardı odanın girişinde. Kapı kafasına estikçe gözüküp kayboluyordu;alışmıştım.
-girebiliriz inşallah.

kapıyı ittirdi hoca ve odanın içine girdik.El fenerlerini içeriye tuttuk ve karşımda beni şoka sokan bir manzara vardı.Oda tamamiyle boştu.Ne kan lekesi ne mektuplar.. Evden birinin bu mektupları almış olma olasılığını düşündüm, imkansızdı.Gerçi imkansız olabileceğini düşündüğüm bir yığın şeyle karşılaşmıştım. Hoca odanın ortasında diz çöküp türkçe-arapça karışık sözler söyledi ve değişik el hareketleri yapmaya başladı. Durum komik gelmişti ve odadan çıktım. Aşağıya indim ve koridoru geçip salona girdim.O anda mehmetle karşılaştım. Biraz önce yukarda olan mehmet'le.onu bacak bacak üstüne atmış bir şekilde karşı duvarı izler halde gördüm.Ne gözünü kırpmış ne başını çevirmişti. başını bana doğru yavaşça döndürdü ve yüzünün her tarafına leke gibi bulaşmış olan siyahlığı gözlerinin içinin resmen kan renginde olmasını görüp irkildim.Ne yapacağımı bilemedim. Titriyordum. Yukardaki kimdi?Bu anı daha önce yaşamamış mıydım?

beyler çok fazla reserved ve devam etmesi için istek var yarıda bırakıp kaçmadım yanlış anlamayın. hikayenin sonunu yazdım buraya sonra sildim. gece liseliler yatınca devam ederim yazmaya

arkamı dönmeye kalmadan bir şeyin bana çarptığını ve geriye doğru savrulduğumu hatırlıyorum.Ve son hatırladığım şey yere düşen fotoğraf makinamın flaşının yanıp sönmesiydi. Sonrası karanlık, soğuk...

Gözlerimi açtığımda vücudumun her yeri ağrıyordu. kolumun çarpmanın etkisiyle yaralandığını gördüm.Oda kapısından Mehmet girdi bir süre sonra.

kanka sesler duydum yukarıdan, geldiğimde yerde yatıyordun, taşıdım seni buraya. naptın olum kendine?
diye kısa bir özet geçmişti.ona sadece 'bunu ben yapmadım' diyebildim. Sonra fotoğraf makinesi aklıma geldi. Flaş patladığına göre fotoğraf çekmişti ama nasıl çektiği, karşımdaki şey''in çıkıp çıkmadığı merak konusuydu. Mehmet'e sordum burada dedi ve makınayı verdi. Donakaldım.Son fotoğrafta karanlıkta görülen şey' Mehmet'ten başkası değildi.

Ertesi sabah kahvaltı hazırladım ve Mehmet'le beraber yedik.3.ev arkadaşımızsa (yaz okuluna kalmadığı için tatildeydi.) birkaç saat içinde geliyordu.Her şey sıradandı. Dün geceki korkularımı hala yaşıyor ama belli etmekten kaçınıyordum. Adeta tabu haline gelmişti.Ne mehmet bana dün geceyi soruyor,ne de ben anlatabiliyordum. Kahvaltıdan sonra odama çekilip internete girdim.Bu musallat olaylarını araştırdım ve bir şeyler yapmam gerektiği kanaatine vardım.Çok saçma gelmesine rağmen o an bir hacı hoca olaylarına girişmek mantıklı geldi. Belki de bir cin musallat olmuştu bize;bilmiyordum..

Ben araştırmama devam ederken koşarak Mehmet geldi içeriden.
-kanka şu fotoğrafa bak!
-kimin bu?
-bilmiyorum yatağın altında buldum.

genç bir çift kol kola masum bir poz vermişti.Tek ürkütücü olan şeyse başlarının olduğu kısımdan itibaren fotoğrafın yanık olmasıydı

devam ediyorum beyler . sabah oldu gittim o kapıyı kırdım içerde soğanlar vardı yaş soğanlar bilen bilir niye kullanıldığını. telefonum çaldı arayan oda arkadaşım mahmuttu . sesi boğuk geliyodu beni mahallenin parkının oraya çağırdı . 4 dakikalık yoldu gittim bakıyorum etrafa mahmut yok . baktım geleceği yok gittim bakkal engin abiye iki cips kola aldım eve gidiyorum derken tekrar telefon çaldı . mahmut arıyo ne lan cağırıyon gelmiyon falan dıye çıkıştım buna . ne diyon oglum manyakmısın falan derken ayıktım tabi tamam kanka eve geliyom konuşuruz dedim . ne evi olum dedi bizi kovdular ya kirayı ödeyemiyoz 3 gündür . devamı gelecek

Mehmet üzerime doğru gelirken köşeye sıkışmış donuk bir vaziyetteydim. elimdeki bıçağı ona doğrulttum fakat bunu yapmak istemiyordum.O sırada beklemediğim bir şey oldu. Arya kapıdan içeri girip mehmetin kolunu ısırdı ve bu hareketin devamında iki adım atarak mehmete kafa atmıştım. arkaya doğru düştüğünde elinden bıçağı aldım. Yerde sırtüstü yatıyor elleriyle başını tutuyordu. Birden ellerini çekti başından.
-noluyo kanka ya?
-mehmet sen misin?
-nerdeyiz biz?

o anda düşünmekten korktuğum inançsızlığımı yitirdiğim şeyi kabul etmek zorunda kaldım.Bir şeyler mehmete musallat olmuştu.

Sen devam et kardeşim gibtir et onları

Cabuk lan korkudan kedimi camdan firlattim mk

bunlardan sonra iman edersin artık putperest pekekent