facebook'a girip eski mesajlara bakıyordum. Severim böyle eskiden tanıştığım insanlarla konuşmalarımı okumayı. Hepsi 3-4 yıl önce konuştuğum insanlar dı, resmen kendimi mezarlıkta dolaşıyormuş gibi hissediyorum.Bi kızla konuşmalarım dikkatimi çekmişti 2 yıla yakın konuşmuşuz baya da samimiymişiz ama bi anda konuşmayı kesmişiz onla kalan son mesajımız ise onun yazdığı "alışverişe gidiyorum gelince konuşalım paketim yok."du.Kızı ne kadar düşünsemde biryerden çıkaramamıştım. Aklıma profiline girip bakmak geldi ve girdim..

Keşke girmeseydim.

rezleri çekin beyler partlarla anlatıcam.

Bana son mesajından sonra kızın hiçbir gönderisi durumu yoktu.Şaşırmıştım şahsen biraz da korkmuştum. Düşünsenize beyler kızla konuşuyosunuz size attığı son mesajdan sonra kız bidaha ortada yok. Neyse fotoğraflarına bakıp kızı hatırlamaya çalıştım. Kızın eski fotoğraflarına bakarken şaşkınlığımı daha da arttıracak bişey görmüştüm. Kendim..
Kızla bir bankda oturuyordum mutluydum kafam iyice çorba olmuştu. Kendi kendime konuşur olmuştum gün içinde, düşüncelere dalıyordum arkadaşlarım bana ne olduğunu sorup durmasına rağmen hiçbirşey söylemiyordum.Bir sabah kızın fotoğraflarına yorum yapanlardan birine mesaj attım.Oda kızdı.

(B:ben k:kız kayıp kızın ismide Deniz olsun amk)

B:Meraba bişey sorucaktım size.

K:Siz kimsiniz ?

B:Ben Deniz'in arkadaşıyım haber alamıyorumda ondan fotoğraflarında gördüm sizi.

K:Deniz kim ya ?

B:(Burda yorum yaptığı fotoğrafın ekran görüntüsünü alıp attım.)

Burda işte bakın yorum bile yapmışsınız.

Bekledim cevap gelmedi ardından beni daha da korkutan şey oldu. Kız beni engellemişti..

Anlatmıyorum amk kimse giblemiyor.

Neden böyle birşey yapmıştı ki ? Sadece bu kızın yeni hesabı var mı ? Diye sorucaktım.Ama bu olayın içinde bi iş olduğunu sezmiştim. Diğer yorum yapanlara yönelmeye karar verdim. Teker teker kızın fotoğraflarını inceliyordum. Kendimin olduğu fotoğrafı görünce hemen geçiyordum. Daha da ilginç birşey vardı ben kızın hiçbir fotoğrafını beğenmemiştim ve yorum yapmamıştım. Sadece mesajlarımız vardı.1 haftanın sonunda istediğim şeye ulaşmıştım Emre adın da birine bu çocuğun denizle birsürü fotoğrafı vardı. Bunu görünce sebepsiz yere mutlu olmuştum hemen Emre'ye mesaj attım. Günün akşamında emre mesajıma dönüş yapmıştı;

B:Selamun aleyküm kardeşim
E:Aleyküm selam kardeş buyur ?
B:Deniz'i yakınen tanıdığını düşünüyorum.
E:Deniz mi ? Sen onu nerden tanıyosun ?
B:Orası seni ilgilendirmiyor sadece birkaç soru sorucam sana.
E:Bunu burda konuşamayız nerde oturuyorsun ?
B:Kartal
E:Pendik pazar meydanına gel.

Ardından facebookdan çıktı. Kendi kendime "amk gerizekalısı numara vermedin etmedin nerden bulucam seni orda ?"Bu işin peşine neden düştüğümü bilmiyordum kendimi bu olayı açığa çıkarmam gerektiğini düşünüyordum.Ve hislerime güvenmeliydim.

Evden çıkıp minübüse bindim.20-30 dakkaya pendiğe varmıştım istediğim bilgilere sadece 10 dakkalık yürüme mesafesi kalmıştı. Oraya yaklaştıkca kalbim daha hızlı atıyordu, sonunda gelmiştim orda bir banka oturup beklemeye başladım.Çocuğun profil fotoğraflarından nasıl biri olduğunu çıkarabilirdim gerçek hayatta. Ondan dolayı üstümde azda olsa bir rahatlık vardı.O sırada bana doğru ortalama 1.75 boylarında esmer kıvırcık saçlı biri yaklaştı. Saçı sakalı birbirine karışmıştı. Elini uzatıp "Selamun aleyküm kardeş ben emre."dedi. Elini sıkıp "bende fevzi memnun oldum." Dedim oturdu yanıma. Oturur oturmaz paketinden bi sigara çıkardı tam yakarken dönüp bana baktı kullanıyormusun gibisinden bir surat ifadesi yaptı. Başımla onayladım, yanımda paketim vardı ama içinde son tekim kalmıştı. Bende emreden otlandım. Sigaraları yakıp konuya girdim;

B:Kardeşim neden bu konuyu facebookdan konuşmadık ?
E:O hesabı sadece ben kullanmıyorum konuşmalarımızı bile sildim çıkarken.

Ona denizle mesajlarımızı gördükten sonra başımdan geçenleri anlattım.

ilgiyle dinledi,son mesajından sonra profiline bidaha girmediğini söyledim.

Bu sefer emre beni susturup anlatmaya başladı. Dinledikce gözlerim yerlerinden çıkıcakmış gibi bakıyordum emreye..Ve dahada korkuyordum..

Bu kızın annesi babası ayrıymış zaten istenmeyen ilişkiden doğan bir bebekmiş. Kıza eskiden oturdukları mahallede bir kadın sahip çıkmış o bakmaya başlamış kızı annesi babası ne arayıp ne soruyormuş. Annesi olarak o kadını görüyormuş babası olarakta o bebekken ölen kadının kocasını.
Kadın kocası öldükten sonra yavaş yavaş alzheimer hastalığına yakalanmış. Kadına kız bakmaya başlamış bu sefer. Neyse kızdan Emre'de haber alamıyormuş heryerde aramış kızı.Yok,yok,yok. Neden polisi aramadığını sordum ona. Cevabı ise baya ironikti. Bana Deniz'in kaybolmadan önce en son onun yanında olduğundan suçlu duruma düşeceğini söyledi. Böyle saçma bir sebepten polise nasıl haber vermediğini üstüne basarak söyledim. Biraz daha sessiz konuşmamı istedi.Ya kız öldüyse dedim ? Bankın karşısından bir amca ters ters baktı. Direk kestim muhabbeti. Emre bana bu kadının adresini verebileceğini söyledi.Ver dedim telefonumun mesaj yerine adresi yazıp taslaklara aldım.Ve emrenin yanında hiçbirşey demeden hızlıca kalktım baya sinirliydim cebimde kalan son tekide yakıp yola koyuldum.

Eve geldiğimde artık kafam patlayacak duruma gelmişti aklımda 3 isim dönüyordu. Emre Deniz ve o kadın..
Sigaramın bittiğini hatırlayınca aşağı tekele inip sigara aldım. Akşam yemeğinden sonra odama girip kısık sesde kulak tırmalamicak bir ritimde müzik açtım ve sigaramı yaktım. Düşünüyordum,bu kız kimdi ?
Sen bu kızın cesedini bulsan ne olucaktı fevzi ?
Gibisinden sorular sormaya başlamıştım kendi kendime.Bi ağrı kesici bide uyku ilacı atıp yatağıma uzandım.

Bi anda terler içinde uyandım rüyamda denizi ölü bir şekilde görmüştüm, heryeri kandı ve onla fotoğraf çekildiğimiz bankdaydı ve o kıyafetleri vardı ama heryeri kandı.Bir anda çığlık atmaya başlayınca uyanmıştım. Saat gecenin 3.30'uydu kalkıp lavaboda elimi yüzümü yıkadım. Aynada tekrar denizi kanlı bir şekilde gördüm.O anda tekrar yataktan doğruldum. Pgibolojim alt üst olmuştu saat sabah 6ya geliyordu. Güneş açmıştı kalkıp bir su içtim ve geri uzandım.Ve telefonumun zil sesine uyandım ekranda tanımadığım bir numara vardı..

Telefonu açtım uyku sersemiydim. Derinden bir ses bana "o kadının evine gidersen olacaklara karışmam." Deyip telefonu suratıma kapattı. Bütün uykum açılmıştı artık gözümden yaş gelicek duruma gelmiştim. Yatağın köşesine sindim ve adrese gidip gitmeyeceğimi düşünmeye başladım.O sırada odaya annem girdi beni görünce kadıncağızda tedirgin olmuştu bana ne olduğunu sordu.

Birşey yok ben iyiyim deyip geçiştirdim. Tekrar facebook'a girdim Emre mesaj atmıştı oda gelmek istiyordu benle, yanımda bir kişinin daha olmasından cesaret buldum ve gitmeye karar verdim. Saat akşam üstü 16.00 gibi yola koyulduk kadın küçükyalıda oturuyordu Emre arabayla gelmişti kapıma şaşırmıştım, doğrusu sabahki telefondan sonra arabaya binmekte baya tedirginde olmuştum.Ama sonradan münübüs hezimetini çekmemek için bindim. Küçükyalıya vardığımızda eski bir mahalleye girdik.Dar bir sokaktaydık tek katlı dökük bir evin önünde durdu emre. Bana "Geldik, burası."dedi. indim kapıdaki zilde makbule-mehmet arıkan yazıyordu. Zile bastım hiç ses çıkmadı bozuktu heralde. Bende kapıya tıklattım 3 kere. Kapı yavaşca açıldı karşımda kapalı yüzü buruşmuş kamburu çıkmış tatlı kapalı bir teyze duruyordu..

Kalanını yarın yazarım uykum geldi 5 parta biter büyük ihtimal.

Beyler Rezler için eyvallah hikayeye gece devam edeceğim.

Gün içinde çalışıyorum bi başlığın durumuna bakmak için girdim.

ilginiz alakanız ve hoşgörünüz için şimdiden teşekkürler (:

Beyler geldim boş zamanda bi part daha atayım dedim ama kalanı geceye kusuruma bakmayın.

Kapıdaki o tatlı teyze bize boş gözlerle bakıyordu sanki hiçbişey düşünmüyor ruhsuz boş bir et yığını..
Bize kimsiniz bile demeden içeri buyur etti,ilk başlarda emre'yi tanıyordur diye bişey demedim ardından kadının alzheimer olduğu aklıma geldi tekrar.Biz bu kadından nasıl bilgi alıcaktık ? Kadına sabah kahvaltıda ne yediğini sorsak hatırlamayacaktı.Bir umutdu ya işte..

Salonuna geçtik oturduk Emre'yle ev baştan aşağı rutubet kokuyordu,oda yanımıza oturdu sadece Emre'ye odaklanmıştı o sırada emre söze girdi;

E:Meraba makbule teyze nasılsın

(M'ler makbule teyze)

M:iyiyim evladım sen nasılsın

E:iyilik Allah'a şükür şimdi sana birşey soracağız biz

M:Allah Allah ne soracaksınız ?

Emre tam lafa girerken ben araya girdim.

B:Makbule teyze biz Deniz'in arkadaşlarıyız.

Bu cümleyi kurduğum anda makbule teyze De-de-deniz diye kekelemeye başladı,eli ayağı titriyordu gözünden bi anda yaşlar aktı paniklemiştim evde kolonya arıyordum ki kadına koklatim rahatlasın. Emre'nin eli ayağı buz kesmiş birbirine dolanmıştı.Ona "mal mal bakmada bana yardım et kolonya bul şu evde !" Dedim. Dediğimi duydu ki kalktı aramaya başladı oda mutfakta eski bi dolabın içinde bulmuştum kolonyayı mendile döküp Makbule teyzenin burnuna dayadım.Bir bardakta su istedim Emre'den. Makbule teyze kendine gelmişti bize tekrar boş gözlerle bakıyordu. Emre'ye dönüp deniz hala okuldan gelmedimi Selim dedi.
Ben dahada şaşırmıştım selim kimdi ? Mesajlardan bildiğim kadarıyla hiç semih diye birinden bahsetmemişti Deniz bana. Emre'ye bakıp gidelim gibisinden bi suırat ifadesi yaptım. Anladı kalktık,tam kapıdan çıkarken makbule teyze kafamdan kaynar sular dökülmesine sebep olan bir cümle kurmuştu

"Selim dikkat et kıza en son fevzi diye birinden bahsediyordu."

Beyler beynimi yıkıyosunuz patrondan laf yiyicem bu son part geceye kadar.

Evden çıktığımızda Emre'de bende bembeyazdık o evde neler olmuştu ?
Asıl soru selim kimdi ? Emre'ye dönüp
"Sen bizi ne gibik biyere getirdin böyle amk ?" Dedim. Emre'de az önceki muhabbetten korkmuştu.
"Bilmiyorum,bir an kadın ölücek sandım elim ayağım birbirine dolandı."dedi.
Emre'ye Selim diye birini tanıyıp tanımadığını sordum umarsızca kafa salladı. Beni tatmin etmişmiydi bu cevap tabi ki hayır. Artık Emre'yede güvenmemeye başlamıştım kimseye güvenmiyordum bu yaşanan zincirleme olaylar sosyal hayatımıda engelleyip bozuyordu. Gecelerim uykusuz gündüzlerim ise yollarda geçiyordu.

Bir sabah uykusuz şekilde balkonda sigara içerken telefon ekranında o tanımadığım numara tekrar belirdi.

Bu sefer aramamıştı, sadece bir mesaj vardı...

Beyler arada semih falan diyorsunuz semih kim amk ?

Pardon beyler semih yazmışım amk.

Sigara molası verdim.

Tanımadığım numarayı tekrar görünce tekrar günümün tak gibi olacağını tahmin etmiştim mesajı istemeye istemeye açtım merak ediyodum çünkü.

Mesajda;

"Ben sana o eve gitmemeni söyledim merak etme Deniz'i en kısa zamanda göreceksin."

Ne demekti bu şimdi ? Sigara bittikce sigara yakıyordum küllüğümde adeta bir dağ vardı. Başım çatlıyordu saat sabahın 7sine geliyordu.Ve bunları anlatabileceğim bitek Emre vardı, istesemde istemesemde uyumamış olmasını dua ederek Emre'yi aradım;

B:Alo, emre bana şimdi bir mesaj gel..
E:Sanadamı ?
B:Sanadamı geldi ?
E:Evet işin rengi iyice değişiyor, korkuyorum.
B:Hani o alzheimer kadınla ilgili bişeyler var mı ? Konu komşusu yokmu bu kadının ?
E:Bilmiyorum, küçük bir mahalle herkes birbirini tanıyordur ama gitmek konusunda pek yanlı değilim.Bu mesajdan sonra.
B:Şahsen bende değilim ama bu konuyu böyle bir köşeye atamam,bir insanın hayatı tehlikede bile olabilir.
E:Bu gün gidicez o zaman.
B:Evet gidicez saat 3 gibi kapıma gel.
E:Tamam görüşürüz.

Bu konuşmadan sonra bir süre uyumak istedim üstümde baya bir ağırlık vardı uyku ilacımı ve birtane de ağrı kesici alıp kafamı yastığa koydum..

Buda bu gün yazabileceğim son part gece devam.

Telefon zil sesine uyandım saat 3ü 10 geçiyordu Emre arıyordu. Açtım Geliyorum dedim ve kapattım.
Hazırlanıp aşağı indiğimde Emre kapıdaydı selamlaşma faslından sonra yola koyulduk, gene aynı dar mahalleye girmek canımı sıkmıştı makbule teyzelerin direk yan binasından başlayacaktık. Yaklaşıp küf kokan ahşap kapıya tıklattım kapıyı bir amca açtı. Saçları ak tutmuş kafası kelleşmiş, bıyıkları sigaradan sapsarı olmuştu hırıltılı sesinin aksine düzgün bir konuşması vardı;

Amca A olsun amk

A:Kime bakmıştınız gençler ?
B:iyi günler dayı biz yan apartmanda oturan makbule teyzenin kızının arkadaşlarıyız haber alamamıyoruz. Makbule teyzeninde durumu malum sizin bi bilginiz varmı ?
A:Deniz'imi soruyosunuz siz ?
B:Aynen dayı
A:iyide gençler o kız bu mahalleden gideli 2 yıl oldu.
B:Ne ? Nasıl ?
A:Basbaya bunun selim diye erkek arkadaşı vardı, mahallenin kadınları konuşurken duymuştum yanlış hatıralmıyorsam kız arabaya binmiş gitmişti.
B:Bu selim eve girip çıkarmıydı dayı hatırlamaya çalış.
A:Ben hiç görmedim mahallede konuşulanları söylüyorum.Hem siz niye bu kadar merak ettiniz üzerinden 2 yıl geçmiş ?
B:Neyse dayı eyvallah herşey için.

Deyip yanından ayrıldık.
Olaylar iyice sarpa sarıyordu ama aydınlanan noktalarda olmuştu mesela selim mevzusu.
Bizim Selim'e biyerden ulaşmamız lazımdı aklımda çeşitli senaryolar kuruyordum Selim'in bu kıza tecavüz edip öldürdüğünü, çeşitli işkenceler yaptığını..
Sonradan aklıma bişey dank etti.

Bu tanımadığım numaradan gelen arama ve mesaj selimde olabilirdi..

Beyler bu gece biter, sabırlı olun müsait oldukça yazmaya çalışıyorum.Ama eve gelene kadar yazamam molalarım bitti anca iş yavaşlarsa.

Hadi öpüyorum müsait olmayan yerlerinizden.

Geldim panpalarım sıkıntı yok beklettiğim için kusuruma bakmayın.

Artık nasıl bi olayın içinde olduğumu kavramıştım eskisi gibi korkmuyordumda Emre'ye bu mesajı ve aramayı selimin yapmış olacağını söyledim şaşkındı ama oda bu kânıya varmıştı benle birlikte.Bu gece bana mesaj atan numarayı arayacağımı söyledim. Kabul etmedi bana yanında aramasını söyledi,tek başıma kalkışmamı istemiyordu heralde.Ama ona karşı güvensizliğim hala gitmemişti. Arabayı sakin biryere çekmesini söyledim ve en son mesaj atan numarayı aradım, çaldı çaldı ve aklımdan çıkmayan o derin ses tekrar kulağımdaydı


S o derin ses olsun amk.

S:Demek beni arayacak cesareti buldun. (iğrenç hırıltılı bir gülüş)
B:Senin kim olduğunu biliyorum
S:(Sessizlik.)
B:Cevap ver senden korkmuyorum Selim.
S:(Tekrar hırıltılı bir gülüş)Aferin cesaretin beni gururlandırdı..
B:Deniz nerde ? Ne yaptın ona ?
S:Daha kim olduğunu bile hatırlamadığın kızın peşine düşmen çok aptalca.
B:Bana ona naptığını söyle ?
S:Tekrar konuşucaz senle belki ilerde yüzyüze..

Telefonu suratıma kapatmıştı. Arama hopörlördeydi. Emre'nin suratında hiçbir ifade yoktu. Sanki birşeylerden haberi varmış gibiydi.Üstelemedim, beni eve bırakmasını istedim.
Eve gelip odama geçtim artık bi korku yoktu içimde Selimden veya başka bişeyden. Artık tek istediğim olayın bitmesiydi. Tekrar telefonum çaldı ama bu sefer o herzaman ki numara değildi. Kulübe telefonuydu.

Telefonu açtım..

Devam edicem beyler azcık işim var dışarıda son partla idare edin beni.

Evet beyler herkes burdaysa artık kesintisiz olarak devam edebiliriz (: