Yazdıklarının her kelimesini okuyup ruhumda hissettim, aynı şeyleri yaşıyorum ama benimki farklı, beraber vakit bile geçiremedim ben onunla. Üzülüyorum çünkü bilmeyecek görmeyecek beni hiç. Kelimelere dökemem ki içimde yaşadıklarımı ama hislerimin kelimelere dökülüp cümle bulmuş hali senin yazdıklarındır.

Bu duyguları yaşayıp hissetmeyen barzolar anlamaz panpa eline sağlık

bugün tekrar başa döndüm.
her gün bir önce ki günün tekrarını yaşıyorum.
oturuyoruz arkadaşlarla 3 kız 3 erkek.
içlerinden birisi senin yakın arkadaşın.
can alıcı soruyu soruyor dayanamıyor daha fazla.
siz neden ayrıldınız ?

ona göre bi soru, sana göre anlamsız kelimelerden oluşan değersiz bi cümle.
benim hayatımın can alıcı noktası.
geri kalan ömrümün kilidi.
anlaşamadık diyorum.
hakkında çok iyi şeyler söylemişti diyor.
dalıp gidiyorum.
sert esen rüzgar ortamda ki soruları duymamam için elinden geleni yapıyor.
kendime bile inanmayan bir adam oldum.
biri elimden tutmaya çalışıyor.
belki ilahi bi güç, belki içimde güçlü kalmaya çalışan son parça.

kim ayrıldı sorusunu işitiyorum.
ağzımdan çıkan tek bi söz o diyorum.
kendi kendime saatlerce konuştuğum yaşanmışlıkları bir kaç kelimeyle kestirip atıyorum.
fark ettiğim şeylerden biri ne kadar konuşursam ne kadar düşünürsem o kadar acıtıyor.

kalkıyoruz bizim arkadaşlarla ayrılıyoruz.
otobüse biniyorum eve gelmek için saat 7 gibi.
hava soğuk.
havanın soğuk olması beni etkilemiyor.
ruhum daha da soğuk.yüreğim buz tutmuş.
otobüse biniyorum.
yarım saatlik yolda dinlediğim iki türkü farklı alemlere yol almamı sağlıyor.
sanki eve gitmiyorum.
rüyalara koşuyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=VHtRfezgG0A
http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

eve geldiğim de o kadar yaşanmışlıktan geriye kalan 2 parça şeye gidiyor elim.
yıldızlı tokan, bide sana memleketindeyken yolladığım hediyenin kargo kağıdı.
tokayı alıyorum elime.
sihirli mi anlamadım ama hala kokun var üzerinde.
derin derin çekiyorum kokuyu içime işlesin diye.
kapalı bi yere koy demiştin sigara kokmasın.
ben o kokuyu içime hapsetmişim.

avucumun içinde sıkıştırıyorum tokayı.
kime, neye,niye isyan edeceğimi bilmiyorum.
isyan etsem ne değişecek geri gelecek misin ?
yaş süzülüyor gözümden.
kaç ay oldu ulan diyorum kaç ay.
en azından hafiflesin diyorum.
aksine günden güne artıyor.

yatağa uzandığımda yine o günlere geri döndüm.
şimdiki zaman kavramı yok olmuş gibi beynimde.
ta en başa gittim konuşmaya başladığımız o güne.

okulda ali kınık konseri var.
tarihini söyledim sınıfta gelmek isteyen olur diye.
sınıftan pek kişinin geleceğini düşünmüyorum keza bizim arkadaşlar bile geç saatte olduğu için gelmek istememişti.

konseri pazartesi günü olarak söylemişim.
salı günüydü.
bi söz ne kadar önemliymiş bizi dersten edip o kadar beklettin diye bi mesaj gelene kadar farkında bile değildim tarihi yanlış verdiğimin

kabahat işlemişiz.
kalan derslerin imzasını atarım yerine dedim kusura bakma.
nerden bileyim o gün konser için beklettiğim insanın hayat boyu gerçekleşmeyecek bi hayal için beni bekleteceğini.

dersler, siyaset hava su derken aşağı yukarı 1 ay konuştuk.
vize zamanları geldi.
yarın gelde sana şu notları vereyim mesajı geldi.
ne yalan söyleyeyim bu teklif hoşuma gitti.
olur verdim.
ama ne yalan söyleyeyim bi senedir aynı sınıftayız gerek benim okula gitmemen gerek onun gelmemesi sebebiyle sesini bile duymamışım.
inceden bi heycan var ama o zamanlar sert insanım çok emin olmadıkça asla pas atmam karşı tarafa.

ertesi gün kantinde alacam notları.
kantine girdim sola döndüm. bizim kantin büyüktür baya. girince sola doğru baktım ön taraflarda oturmuş arkadaşları var yanında.
el salladı.
lan dedim daha önce bi darbe yemişsin aşık olma kurban olayım.
gittim rahat bi şekilde aldım notları fotokopi çektirdim getirdim.
not bahanesi işe yaramıştı.
gözden başlamıştı işlemeye.
bembeyaz ten. gülünce kısılan gözler.
uzun düz saçlar.
şirin mi şirin bi yüz ifadesi.

ilk defa o gün o kadar net gördüm.
ilk defa o gün sesini duydum.
ilk defa o gün iki çift laf ettik.

zaman kavramından nefret ettim demiştim ya.
belki de bu yüzden her yaşadığımız anın tarihleri belki saatleri hafızamda adım gibi kazınmış olarak duruyor.
üzerinden aylar geçmesi en ufak bi kayıp yaşatamıyor.

duvar yazıları ilgimi çeker.
en çok beğendiklerimden bi tanesi
bizim gibi insanları özetlemiş.
kelepçelendim ulan sana

hani diyoruz ya mahkum olmuşuz.
cenneti de yaşatabilen o oluyor.
cehennemide.
isyan etmek istiyorsun mutlaka.
ağzından çıkan kelimeler, cümleler ölmüş sanki.
sesinin çıkmadığını fark ediyorsun.
duymuyor, duyulmuyor.

yüksek yerlerden aşağıya bakarak haykırmak istiyorsun içindekileri.
sevgini, öfkeni,sitemlerini
kapalı alanlarda boğulmaya başlıyorsun.
duvar üstüne geliyor.
sanki üstüne gelen duvar değil kaybettiğin geleceğin, mutluluğun,öz güvenin.
belki ruhun.

aşkın bi tanımı var ya midede kelebek uçuşması falan.
tamamen saçmalık.
tamamen kendin uçuyorsun.