yıllardır sevişiyormuşçasına görevini yerine getirdi esen. öpüşürken gözlerini kapatmayı ihmal ettiğini farkettiğinde, aklında başka şeylerin olduğunu anladı. öpüşürken gözlerin kapatılmasına gerek yoktur, kendiliğinden kapanırlar zaten, ah gözler... vücuttan bağımsız, kendi gemisinin dümenindeki gözler. insan ne yaparsa yapsın gözlerini yalanlarına ortak edemez. lafın kısası, büyülü değil, zorunlu bir gece geçirmişlerdi. çünkü ne de olsa esen artık yetişkin bir bireydi, reşitti daha ne olsun ? esen o gece, hayallerindeki adam rolünü verdiği harun'un, aslında hiçbir zaman hayallerindeki adam olmadığını anladı. uzaklıklar bahane olmuştu, kendini kandırmıştı esen yıllarca. ah gençlik.. bu yaşlarda insan bir hafta önce yaptıklarından bile pişmanlık duyabiliyor, kişinin karakteri oturmadan önce, ne de hızlı değişiyor kimya...

reserve bi ara okurum

gunler hizla geciyor, esen programlanmis gibi hayatin gerekliliklerini yerine getiriyordu. sinavlara kurtaracak kadar calisiyor, vaktinin geri kalanini harunla evde geciriyordu, kiyafet getir zütür yapmak icin arada yurda ugruyor,bu arada yurtta gecirmedigi gecelerin imzasini da yurt föyüne topluca atiyordu. bu siralar harunun taksimde heavy metal club'da calan arkadasini sık sık dinlemeye gidiyorlardi. sabah ezani okunurken taksimden pangaltindaki evlerine yurumeyi aliskanlik haline getirmislerdi, istanbulun guzelligi buyuluyordu eseni, ya da aligib olmadigi bu duzensiz hayat mi cezbetmisti onu..

alismis kudurmustan beterdir derler.. esen'in yasadigi da tam olarak buydu. harun'la 6 yildir birlikteydi, gozunu onunla acmisti, bu zamana kadar hic birlikte bu kadar fazla ve kisitsiz zaman gecirmemislerdi, kisacasi 6 yildir degil, yeni tanisiyorlardi aslinda. insan alisveriste veya seyahatte belli eder kendini derler ya.. yalniz olduklarinda esen'e emir verirmiscesine isteklerde bulunan ve kizin asla ve asla ruhuna hitap etmeye tenezzul bile etmeyen harun, cevrelerinde arkadaslari olunca ask bocegine donusuveriyordu. esenin turk standartlarina gore ortalamanin uzerinde bir guzelligi vardi, belina kadar simsiyah saclari ve bal rengi gozleri onu cekici yapan detaylardi. harun'dan daha iyilerine layik oldugunu soyleyen arkadaslarina aldiris etmemisti bugune kadar esen, harun'dan baska bir erkek var miydi ki dunyada?

baskalarinin yanindayken samimi, yalnizken kaba davranisinin sebebi esen'in cantada keklik olmasiydi ve o artik bunun farkindaydi. cinsel anlamda da yasadiklari bazi seyler harun'a esen'in artik onun kolesi oldugunu ve ondan asla kopamayacagini dusundurse de, esen kendisinin bir mal degil, bir birey oldugunun bilincindeydi. harunun taksimde heavy metal club'da calan arkadasi, ozan , bu gece de onlarda kaliyordu. ozanin surekli bakislarindan artik rahatsiz olmamaya baslamisti esen, zaman zaman bu onu heyecanlandirir hale gelmisti. ozan onunla konusuyor, ilgileniyor, bir ihtiyaci olup olmadigini soruyordu. yalnizken bile ayni sekilde ilgili davraniyordu...

hızlı yaz panpa parça parça sürüklemiyo hikaye

şimdi bu hikayeyi bu kadar okudum yarın unuturum amk ben bunu takip edemem bi gecede yazsan takmu var amk ben gidiyorum

giberim tamamla derhal sigara içip geliyorum gelene kadar basla

lan yaz devam et amk un

şimdi okuyacam panpa hızlı hızlı yolla

kezban mı bu emin misin panpa

peki panpa ne zaman hikayeye decam ediceksin

reserved

reserved

gelecek hayali veya kendini gelistirmek adina degil, harun her dogru isi bile cevresi tarafindan ovunmek icin yapardi. yine oyle oldu.. bahar donemi icin erasmus sinavina girmis ve kazanmisti, ve esen bunu su an duyuyordu. uzakliklar girecekti yine aralarina. tam da birlikteligin tadina yeni varmisken olacak is miydi bu. kafasinin icinde sinekler vizildiyordu sanki, ruya miydi yoksa ? gercekti. harun'un elindeki pasaport kadar gercek.
'neden bana soylemedin..'
'uzulecektin.. kesinlesmeden soylemek istemedim.'
aynisini esen yapsa, bir ay boyunca harun'dan tribin allahini yerdi suphesiz.. sustu, gelecegi icindi ne de olsa oyle degil mi.. ikisinin istikbali icin... hem bir donemden ne cikar.. yillari devirmislerdi onlar ayri ayri.
sonraki birkac gun harun'un yurtdisindaki okuluyla bitmek bilmeyen yazismalari, konsolosluk onundeki kuyruklar, bir araya getirildikce eksilen belgelerle gecmisti... esen, harun'un isleri icin oylesine kosturuyordu ki, ivir zivir isler icin yaptigi harcamalar neticesinde cebinde karnini doyuracak harcligi kalmadigini farketti. alah allah bu iste bir gariplik mi vardi ? emekli memur babasi geldi o an aklina. onu en son gordugunde kizinin gozune bakamayan iri yari gorunuslu, iri yari kalpli adam.. agliyordu ona veda ederken. esen'in hic bir eksigi olmasin diye tekduze hayatlarinda gun yuzu gormemisti annesi ve babasi... tam emekli olup rahata kavustuk derken istanbul gibi bir yerde kiz evlat okutma derdine dusmuslerdi. gibayetciler miydi? soz konusu bile degil... ama esen, harun icin maddi manevi bu yukumlulukleri tek kelime etmeden harfiyen yerine getiriyor olmasini sorguladi durdu... ve sonuc degismedi, abartiyordu, yine kendi kendini dolduruyordu. harun onun ilk ve son askiydi, ailesiydi. her turlu fedakarliga degerdi. 'ah fesat ben..' diye icerledi.

harunun ailesi memleketten harun'u ugurlamak icin geleceklerdi. esen de annesinin gonderdigi hakiki zeytinyagiyla mis gibi yemekler yapmisti. titiz ve maharetli kizdi esen. her yer temiz ve nizamli olmaliydi, bu sebeple bazen harun'un ogrenci evinde kasvet basiyordu kizcagizi.. temizle temizle bitmiyordu mubarek, temizlesen de eski haline donmesi icin birkac saat yeterdi. dus almak icin yurdu tercih ediyordu o yuzden, oh iyi ki yurt var diye dusunuyordu gib gib .. kafa dinliyordu, bir iki arkadas muhabbeti. oda arkadaslari temiz ve iyi niyetli kizlardi. yurdunu da temiz ve iyi niyetli olarak nitelendiriyordu esen, devlet yurdu olmasina ragmen istanbul bu yurda manzara acisindan baya bonkor davranmisti. yenikapi'yi boydan boya seyrediyordu her bos aninda. yurt ona terapi gibi geliyordu, harun'un evine gecerken ayaklarinin geri geri gitmesi ne demek, anliyordu. kabulleniyordu. bunca yil kendini kandirmisti, kafasinda bir kahraman yaratip ona tapmisti. harun'la zaman gecirebilmeye basladiginda, kahramaninin harun olmadigini, henuz tam olarak kendini buna inandirmamis olsa da, farkediyordu.

heyecanli degildi, ilk kez karsilasacakti harun'un ailesiyle,ama heyecanli degildi. bugunu cok hayal etmisti. hayal ederken bile yuzu kizarirdi. simdi ise sadece robot gibi yapmasi gerekenleri yapiyordu. uzun yoldan geleceklerdi, yemeklerini yiyip temiz yataklarinda yatmalarini saglayacakti, harun'dan da aferini kapacakti... hissizlesmis miydi ? elbette. herseye yuzu kizaran esen, nicin duygularini yitirmisti boyle? utanmiyordu, heyecanlanmiyordu,elestirmiyordu ... 'noldu bana' diye gecirdi icinden, ve kapi caldi. gelen ozan'di. (harun'un heavy metal clup'da calan yakin arkadasi.) 32 disini meydana cikaran sapsal gulumsemeyi onlemek icin gec kalmamis olmayi diledi esen. veda yemegine elbette ozan da gelecekti, bunda anormal birsey yoktu. ama harun'un annesi ve babasi geldiginde ozan'la evde yalniz oldugunu gorecekleri fikrinden rahatsiz oldu. bu tur degerlere cok onem verirdi esen, ama harun ugruna degerden eser kalmamisti, oyle dusunuyordu. o kadin ve o adam eve geldiklerinde esen'in harunla burada bu evde gayet birlikte yasadiklarini anlayacaklardi... o hala tutmus ozan'la basbasa kalmaktan duydugu rahatsizligi olcup biciyordu. 'saf kiz..' diye soylendi kendine.

amk bunu okusam ygs de turkce fullerim

reserved

bir sigara yakti ozan. esen yillardir sigara iciyordu, tabi buna sigara icmek denirse. bir tane icer, isterse 3 ay bir daha icmezdi. bi paket alirdi 15 gun giderdi o bir paket. cogunlugun aksine sigara onda bagimlilik yapmiyordu. genelde aromali sigara severdi. hani su karanfilli sigaralar. dudaginda sekerli bir tat birakmasini seviyordu... cok sonradan bu kokuyu duydugunda o gunleri hatirlayacagini ve o kokudan tiksinecegini hayal bile edemezdi o an. 1 dakika icinde sekersiz turk kahvelerini de kendisine ve ozan'a servis etti. 'evlenilecek kizsin.' dedi carpik disleriyle gulumseyerek ozan. muntazam disleri olsaydi yine boylesine sevimli bir gulusu olur muydu diye dusundu esen. bir sure daha esen'in hamaratligi uzerinden espri yaparak ortami yumusatan ozan, konuyu harun'a getirdi. esen, herhangi birinin harun hakkinda objektif yorumlarda bulunmasindan inanilmaz rahatsiz oluyordu.. cunku bu yorumlar genelde onur kirici, mahcup yorumlardi. utanacakti yine. harun'u savunmaktan yoruluyordu son zamanarda. herseyi yolunda tutmak sadece ona verilmis bir gorev miydi bu dunyada? bardagin tasmasina bir damla kalmis gibi hissediyordu. harun ve harunun islerinden fenalik geliyordu... yorgundu. ve hala herseye ragmen onu ove ove bitirememesinden nefret ediyordu, evet kendinden nefret ediyordu su an. hep tetikte, hep dikkatli, hep guleryuzlu, hep sadik, hep guzel gorunen bakimli esen... yuzu maskeymis gibi parcalamak istedi yuzunu o an. tum bu dusunceler bir saniyeden bile kisa bir sure icersinde gelip gecmisti aklindan. konu harun'a gelince vucudundaki kan basinci otomatikman yukselmisti cunku. sahte mutlulugunu savunmaya niyeti yoktu harun'un ondan habersiz yaptigi planlari ogrendikten sonra, o artik sadece gorevlerini yerine getiriyordu sadakatle, hic birsey hissetmeden..