Filme sonunda başlayabilmiştik... Yalnız bir sorun vardı. Benim laptop'un sesi o kadar az çıkıyordu ki. Bırakın film izlerken çekirdek çitlemeyi. Nefeslerimizi bile kontrol eder hale gelmiştik... Bu halde filmin ilk 10 dakikasını izledikten sonra Elif bir anda ayağa kalktı ve çantasından kulaklıklarını çıkardı. Kulaklığın bir ucunu bana uzattı diğerini ise kendi kulağına taktı... Zaten yeterince yakınlaşan biz, kısa kulaklık kablosu nedeniyle iyice yanak yanağa film izleyecek hale gelmiştik...

Reserved

Onun da heyecanlandığını hissedebiliyordum. Ama birbirimize fark ettirmeden filme odaklanmayı da başarmıştık... Film gerçekten çok iyi gidiyordu. Arada bir çıkan sevişme sahnelerinde birbirimize manasızca bakıp gülümsediğimizi hatırlıyorum. O anı inkar edercesine birbirimize bakıyorduk. Kulaklarımıza çalınan seslere inat biz birbirimize bakıyorduk ve birbirimizi dinliyorduk. Ya da ben öyle hissediyordum. Kaçamak bakışlardan öteye gidememiştik aslında...

Filmin sonlarına doğru baş kahramanımızın, hayatının aşkını mezarında ziyaret ettiği sahnede, gözlerim dolmuştu. Bu filmi ne zaman izlesem hep burada ağlardım. Yine ağlayacaktım herhalde. Ama yapmamam gerekiyordu. Onun yanında kendimi küçük düşürmemeliydim. Olabildiğince gözümdeki yaşları tuttum. Ama emin olun o ağlasa ben de ona sarılıp ağlamayı çok isterdim. Belki o da benden böyle bir şey bekliyordu ama belli etmiyordu... Bilmiyorum... Belki de benim içimdeki fırtınalardan habersiz film ne zaman bitecek acaba diye düşünüyordu.

Hadi yaz yaz

rezerved

Film sonunda bitmişti. Çok uzun soluklu bir filmdi zaten. Bir de birbirimize temaslarla dolu geçirilen üç saat bana haftalarca onunla oturmuşum gibi gelmişti. Filmden sonra yapacak bir şey bulamamıştık henüz. Ta ki benim internet kafelerden kes yapıştır taktiğiyle bir nevi çaldığım oyunları görene kadar. Oyun klasörüne girdiğimizde Elif bir an duraksadı...

rezzzzzzzzzzz

Sonra o sıcak gülümsemesini tekrar takındı ve o zarif parmaklarıyla "The Sims " simgesini gösterdi. Aslında o klasörde skyrim'inden empire total war'ına kadar çok sağlam oyunlar vardı ama internet kafeden her türlü oyunu çekince o da araya kaynamıştı demek ki. Bir an benim kardeşim de bunu oynuyor demesini bekledim ama o sadece oyunu açmamı istedi. Ben ise bir uğraş bulmanın zevkiyle oyuna çift tıkladım. Uzun bir bekleme süresinden sonra oyun açıldı.

yazsana bilader

Yalnız bir sorun vardı. Ben bu oyuna arada sırada girip, kendi karakterimle çapkınlık maceralarına atılıyordum. O an, umarım oyundan kaydetmeden çıkmışımdır diye içimden geçirdim... Biraz bekledikten sonra kayıt listesi geldi... Ve maalesef benim oluşturduğum karakter ve yanında bir kaç tane güzel hanımefendi, hiç istifini bozmadan bize bakıyordu... Ne yapsam diye aklımdan geçirdim. Sonrasında çaresizce oyuna girdim... Ama şükürler olsun Elif hiç bir şey anlamamıştı...

dıbına koyim yaz

böyle hikaye mi yazılır amk

panpa devam et çok akıcı anlatıyorsun daşşağına gurban

Ya da ben öyle sanıyordum... Çünkü Elif alttan alttan gülmeye başlamıştı ve bir yandan gülümsemesini sürdürerek "Sevgilin de güzelmiş" deyiverdi ... O an o kadar utanmıştım ki. Hiç bir şey diyemedim. Sadece oyuna baktım... Yaptığı küçük nükteyi neden bilmiyorum ama çok ciddiye almıştım. Sonrasında o durumun verdiği acıyla ani bir alt+f4 hareketi çekip oyunu kapadım. Elif istersen başka oyun oynayalım dedim... O da kabul etti. Tekrar klasöre döndüğümüzde atari oyunları klasörünü gördü. Orada oynayabileceğimiz 2 kişilik oyunlar da vardı hem... Hemen birini seçtik ve karşılıklı oynamaya başladık. Yalnız oyunun tuş optimizasyonu sanki bizim ellerimizi ortak bir noktada buluşturmak için yapılmıştı. Güzelim, ne zaman bir hareket yapsa elleri benim elime değiyor. Ben oyunu da kendimi de unutuveriyordum... Ben onun ellerinin güzelliğine bakarken açık ara yenilmiştim. O halde kimseyi yenecek durumda da değildim ayrıca... Ama onun sevindiğini görünce, sanki mahallemizdeki büyük taso savaşlarının galibi benmişim gibi sevinmiştim...

Tüm bu güzellikleri dolu dolu yaşadıktan sonra son zil de çaldı. Eşyalarımızı toparlayıp okuldan çıktık. Ben yine kafamda küçük hesaplarla boğuşmaktaydım. O ise her şeyden habersiz etrafı seyrediyordu. Ancak bir şeyin farkına vardım. Servislerimize binmemiştik. Yürüyorduk sadece. Okulumuzun o dik yokuşunu birlikte çıkıyorduk. Yanımızdan servisler akıp gidiyordu...

vay amk. güzel yazıyosun panpa devam

Şimdilik bu kadar beyler. Akşama görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

panpa devam ya

devam panpa