yaşadıklarımı hazmetmeye çalışıyordum bir şekilde savrulmamam lazımdı biliyordum bunu bana söyleyen 3 tane harika kadın vardı hayatımda. tek dayanağım onlardı. sürekli kitap okurdum. kitap okuyorum diye çok kere dayak yedim babamdan. okuldaki hocalardan kırk rica ile kitap alırdım onları okurdum sürekli. böyle aylar geçip gidiyordu ve ben bezen markete gidip anneme yardım ederdim patron beni severdi cebime harçlık koyardı saklayabildiğim kadarını saklardım ama babam döve döve elimden alırdı

gözlerime inanamıyordum annem yerde yatıyor bayılmış babamın üstü başı yırtık diz çökmüş ağlıyor. ev bomboş iki tane minder dışında hiçbir şey yok. meğer şirket kötü gitmeye başlayınca ortak intihar etmiş ve kaçınılmaz iflas gelmiş evdeki her şeyi alıp gitmişler. benim dandik oyuncaklarımı bile...

ortaokul çağına gelmiştim ablam iyi bir anadolu lisesine yatılı gitmişti. ortanca ablam ve ben kalmıştık. sığınacak kapımız kalmamıştı herkes bize yüz çeviriyordu babamın zaten bozuk olan pgibolojisi iyice bozulmuştu arada ot içiyordu annem işe girmişti. hayattaki tek dayanağım ablam olmuştu her şeyi onunla paylaşyordum. aramızda çok yaş farkı olmamasına rağmen beni o yetiştirdi resmen hakkını ödeyemem

bir gece bazı seslerle uyandım. ve hala unutamadığım bir kaç sahne ile karşılaştım. şu an ile düşündükçe midem bulanırken o yaşta nasıl kaldırabildiğimi anlamıyorum. gerçekten güçlü bir çocukmuşum.. bir gece uyandım bazı seslerle oda yankılanıyordu. yapma oğlum bu günahı taşıyamazsın diye... babam olacak iğrenç yaratık kadını duştan sonra çırılçıplak bırakıp dövmüş. kadının arkasına geçmiş ve garip şeyler yapıyordu tabi ben o an anlayamamıştım ama... gözlerim doluyor hala. ve kulaklarımda yankılanıyor kadının inlemeler eşliğindeki o sözleri

-yapma oğul kaldıramazsın bu vebali alma...

ve evet alamadı da asla hiçbir işi düz gitmedi. iki ayağa bir pabuca denk gelmedi. o gün gerçekten söz verdim kendime okuyup kurtulacaktım ordan...

bir gün sözlüden 10 almıştım. en yüksek nottu. onun sevinciyle eve hoplaya zıplaya giderken ablamı gördüm. kolumdan sımsıkı tuttu ağlıyordu. o anneme benzerdi çok güçlüydü. nooldu dedim bir şey demedi ben sevincimi yaşarken bana tokat attı ablamdan hayatımda yediğim ilk ve tek tokattı bu beyler. sevinmemen gerektiğini o zaman tekrar anladım. eve gittik kapı açıktı ve manzarayı görür görmez ağlamaya başladım. ve bir tokat daha...

yaşıtlarım gülüp eğlenip oyun oynarken ben hep ciddiydim. büyümüşte küçülmüş derlerdi bana. öğretmenlerim beni çok sevmesine rağmen iki tanesi dışında bütün öğretmenlerden nefret ettim. babam kaybettikçe oynuyor oynadıkça kaybediyordu elde avuçta bir şey kalmamıştı bunu eve artık erken gelmesinden anlıyordum. elim yüzüm şiş şekilde okula giderdim. geceleri sabaha kadar annemi dövmesini dinlerdim. sonra içip içip zorla ilişkiye girmesini...

Daha on yedi yaşındayken amcası ile yumruk yumruğa kavga etmişler evi terk edip gitmiş. Kopek gibi çalışmış durmuş. Hoca derlermiş dinine çok duşkunmuş. Askere gitmeden önce babannem donmuş adanaya yıllarca annesiz büyümenin acısıyla çıkmış karşısına yuzune tukurmuş gitmiş. Askere gidip gelmiş. Sonra uzaktan akraba olan annemle tanışmış. Babam 22 annem 18 yaşında imiş. Babam vurulmuş anama. Ah annem... Masum yavru ceylan.

her şey iyi hoş evleniyorlar. babamın her şeyden haberi var. söz etmiyor kabul ediyor. evlendiklerinde evlerinde bir çul bir hasır iki kap kaçak var. yeni bir hayata başlıyorlar ikisi de birbirlerine deva olacaklarını düşünüyor anam. ah annemm... ne saf kadın. hacı hoca diye biliyor babamı güveniyor. düğün yapmadan varıyor. altınsız takısız. öylesine. elden çıkarılan kelepir mal gibi satılıyor adeta

Annem köylü kızıdır benim. Onun hataları yüzünden yıllarca ne acılar çektik. Savrulduk yaprak misali . Babam sert adamdır. Sokaklarda büyümüş sokak kanunlarıyla. Kimsesiz bir şekilde. Daha beş yaşında babası kucağında ölmüş bit pazarında. Sucuk ekmek satarmış dedem alkoliğin tekiymiş. Babannemi çok dövermiş o da dayanamamış almanyaya kaçmış adamın biriyle haliyle babam da sokaklarda kalmış tek başına biraz amcası bakmış biraz konu komşu

biz evde 3 kadın ve ben... birbirimize kenetlenmişken babam yeni bir şey keşfediyor : kumar... artık içkisinin yanında birde kumarı var. eve geç gelip annemi ve bizleri dövüyor bir kaç parça ekmeğe muhtaç ediyor bizi. kendisi hayatını yaşıyor gününü gün ediyor dışarda. biz ise evde hayallerimize sarılıyoruz. ne hayaller kurardım lan düşünüyorumda...

daha evliliğin üçüncü gününde "artık" diyerek dövmeye başlıyor hayvan herif. annesine koşuyor yalvarıyor ama almıyorlar geri. evdeki hesap çarşıya uymuyor yani. başına gelen o iğrenç olaydan sonra dünyanın en kötü olayı başına geldi sanıyor ama bilmiyor ki her şey yeni başlıyor daha çekilecek çok derdi var nerden bilsin

Bir gün bir haber geliyor. Gece yarısı pencereden atla gel istanbula gideceksin diye. Kurtulmak için kabul ediyor. Daha ufacık bir kız. Uyumuyor gece yarısına kadar gözleri yaşlı. Bir daha oraya gelmeyecek gibi sarılıyor bütün kardeşlerine. Çaputun içine bir kaç entari koyuyor ve hepsini kurtarmak için gittiğini döneceğini söyleye söyleye gözleri yaşlı çıkıyor pencereye. Ümitli bir genç kız daha yolun başında. Korkular heyecan ve ümit... Atlıyor camdan. incecik bilekleriyle kocaman dünyaya kafa tutuyor sanki.

Öğretmeni kendisini kaçıracağını okula zütüreceğini soyluyor. Henüz bir kız. 17 yaşında masum bir kız. Tomurcuklanmamış bir çiçek. Tek hayali okuyup adam olmak. Her şeyden uzaklaşmak ve kurtulmak. O küçük yaşta büyük hayalleri olan bir kız. Kendisinden büyük hayalleri var. Hiç olmaması gereken hayaller. Hayal kurması yasak. Duşunmesi tehlikeli. Ne denirse onu yapmalı. Ama o sisteme karşı geliyor. Bütün cesaretini toplayıp kurtulmak için çabalıyor

Annemin hikayesi yürek burkar. Anadolu topraklarında hala gorduğumuz görüpte gozumuzu kapattığımız tarzan bir hikaye. Okumaya düşkünmüş annem. 6 kardeşler. Aralarında okumak isteyen tek kendisi. istanbul da okul kazanıyor. Ananem huur mu olacaksın diye dovuyor çok kere. Kendisini gizli gizli sınava sokan hocasının yanına gidiyor. Durumu soyluyor o da çaresine bakacağını soyluyor. Çok kere ananem ile konuşmaya çalışıyor ama kadın laf dinlemiyor

kimler dinliyor beyler dinleyen yoksa alkole devam edip isteğe göre geri dönecem

aradan geçen bir - bir buçuk yıl sonra babamla tanışıyor. babamın onu kurtaracağını sanıyor. şeytan iyi görünürmüş ya o hesap. gönül veriyor bizimkine. o kadar yaşlı başlı taliple evlenmekten ziyada bu adama varmayı tercih ediyor

çok şey gördüm hiç kimseye bir şey demedim. liseye kadar kekeliyordum. hayatımda iki öğretmen sevdim demiştim işte birisi lise edebiyat öğretmenimdi hem benim normal konuşmamı sağladı hemde adana ağzını düzeltti diksiyonumu düzeltti. hakkı büyüktür onunda. kaç yıl önce mezun olsam da hala arada görüşürüz. gerçi işten güçten son zamanlar pek fırsat bulamadım ama.. aklıma gelmişken yarın arayayım kendisini

hayat daha da tuhaflaşmaya başlamıştık önce akrabalarda kalmaya başladık okulumu değiştirdik. ondan bundan yemek yiyorduk sığıntı hayatı yaşıyorduk. babam çalışmıyordu artık. milletin bize acıyıp verdiği parayı annemden döverek zorla alıp gidip kumar oynuyordu. daha çok küçük yaşa karşısına geçip yüzüne ondan nefret ettiğimi söylemiştim beni bayılana kadar dövmüştü ama parası varken onunla gülüp eğlenen akrabalar artık arkasından kötü konuşuyordu ve sürekli kovulup adananın başka mahallerine gidiyorduk. cemalpaşa barajyolu yüzüncüyıl akıncılar saydam derken baya gezmiştik

devam ediyorum; aradan zaman geçiyor annem o kadar paranın içinde köpek muamelesi görüyor. dışlanıyor dayak yiyor. biz üç kardeş... birbirine kenetlenmiş üç insan. annemizin başaramadığını başarıp okuyup adam olacağımıza söz veriyoruz. o zamanlar hayat şimdikinden daha zor. bilgiye ulaşmak falan. şimdiki gibi değil. biz yanlış zamanda doğmuşuz hep söylerim şimdiki nesil çok şanslı gerçekten

bugün biraz canım sıkkın. geçmişim hariç her şeyimi paylaştığım, tam sekiz senedir hayatımı kendisine adadığım kadın ile bazı sorunlar yaşadık. biz gerçekten çok farklı insanlarız. ve bu da artık iyice sorun olmaya başladı.. evlilik yaklaştıkça kafasındaki soru işaretleri daha da artıyor. bugün bana güvenmediğini söyledi beyler... beynimden vurulmuşa döndüm hayatta en çok önem verdiğim şeyler bir tanesidir güven... benden uzaklaşmaya başladı kendisi ne olduğunu anlayamıyorum artık. ve zaman geçtikçe hissizleşmeye başladım en kötüsü de bu