bu soruyu ben yanıtlıyorum.

davranışı 2'ye ayıralım diyelim. iyi ve kötü. herhangi bir şey yaptığınız zaman bu ya iyidir yada kötüdür. arası yoktur. peki bunca insan acı çekiyorken, eziyet görüyorken; sonsuz, kudretli, merhametli ve herşeye gücü yeten yaratıcı bütün bu kötülükleri neden durdurmuyor?

ateistlerin en çok savundukları kısımdır burası. haklılarda. o halde tanrı sadist bir insandır kapısına çıkıyor.

ancak bir noktayı atlıyorlar.
insan ile hayvanı ayıran temel nokta nedir? özgür irade. bir insana yapacağımız bir davranışın türünü özgür irademiz (bunuda sağlayan akıldır) karar verir. eğer sadece iyilik olsaydı, insanı diğer canlılardan ayıran bu akıl yürütme işi olamazdı. hepimiz birer hayvandan farksız, robot bir yaşam süren bireyler olurduk.

denilebilir ki beyinlerimiz sadece iyiliğe programlansaydı o halde. peki böyle birşeyin olduğunu varsayalım. siz herhangi bir eylem yapıyorsunuz ve bu eylem hep iyilik oluyor. ya peki kötü bir durumla karşılaşırsak ne yapacağız? bir örnek verelim.

yıl 2666. siz uçma gücüne sahip bir insansınız. karşıda uçamayan 2 insanın aynı anda binadan düştüğüne tanık oluyorsunuz. siz iyi bir bireysiniz. bundan dolayı ilk işiniz düşenleri kurtarmak olacaktır. ancak sadece birisini kurtarabileceksiniz diğeri ise düşüp ölecek. bu durumda birini kurtarmanız o kişiye bir iyilik, kurtarmadığınız kişiye ise bir kötülük yapmış olacaksınız. ancak bu yaratılış gayemizede aykırı bir durum beynimiz kötülüğe programlanmamış.