Eskiden normal bir insandım, evden çıkmadan önce aynada saçlarımı düzeltir, parfüm sıkardım. Bu günlere dair hatırladığım son şey ise elimde bir fotoğraf karesiyle Ankaranın göbeğinde, Kızılayda ağlıyor olduğumdu.

Bir zamanlar en tepedeydim, şimdiyse en dipte, etimi kemiren insan parçacıklarına kızgın değilim. Bütün dertleri ayağa kalkmaktı, yapamayacaklardı, ayağa kalkmak için zaten düşmüş birisinden yardım alamazdınız. En azından denemişlerdi.

Ben bayamlik reyis, rezervelerinizi alın, başlıyorum.

Ben bayamlik reyis bu kutucuklarda bir şeyler kurgulamayı seviyorum. Ama bu sefer gerçek hayatta yaşadığım bazı hayal kırıklıklarını anlatmak istiyorum sizlere. Tabi bu bir hikaye, o yüzden tamamen olduğu gibi aktaramayacağım gerçekleri.

En zor yazdığım hikaye bu, çünkü kendi hayatınızdan bir şeyler yazmak başkalarının uydurma hikayelerini kurgulamaya benzemiyor.

Önceki hikayelerimi okumayanlar tereddüt etmesin. Eminim seveceksiniz. Bunlar da önceki hikayelerim :

ölüyordum ve bunu sürekli görüyordum

sözlüğün en nefes kesen hikayesini yazıyorum içeri

sözlüğün en iddialı hikayesini yazıyorum içerii

Önce meriçin buraya gelmesi için yeterli bir sebebe ihtiyacımız vardı, buse onu buraya çekmek için yeterliydi, Meriçin silahına ihtiyacımız vardı, Selim abi o silahı almak için yeterliydi, Meriçin evime zorla girmesi gerekiyordu, kapımı kilitlemem yeterliydi, Busenin sadece Meriçin içeriye girdiğini görmesi gerekiyordu, yorganına bir iki kere sıktığım bayıltıcı sprey bunun için yeterliydi, silahın üzerinde Meriçin parmak izlerinin bulunması gerekiyordu, Meriçin yaşama içgüdüsü bunun için yeterliydi, onun planlayarak adam öldürmeye kasten teşebbüs ve silahla adam yaralamadan yargılanmasını istiyordum, karnıma ateşlenmiş 3 mermi ve kolumu sıyıran mermi bunun için yeterliydi.

Haneye tecavüz ve tehditle rahatsız etme suçlarını saymıyordum bile.

10 Aralık - Ankara

Kızılay. Elimde güzel günlere ait bir fotoğraf karesiyle bir bankta oturuyor, başlarda ağlıyordum, şimdi ise her şeyi bulanık görüyorum.

Burası her şeyin başladığı yerdi ve her şey bitmişti. Yanımda neden ağladığımı soran şarapçının bıraktığı bir şişe, başımda ağrı, etrafımda insanlar vardı ve ben ağlıyordum.

Yeteri kadar ağlamıştım, eğer biraz daha ağlarsam gözlerimden yaş değil organlarım, kemiklerim çıkacaktı. Gözyaşlarımı sildim, elimin tersiyle, yeniden başlayacaktım, her şeye. Çünkü her şey aslında hiçbir şeydi. Her şeyimi almışlardı, oysa vermemek için çok uğraşmıştım.

Saat 02:44 bütün entryleri mobilden girdim beyler. Hatta bütün hikayelerimi mobilden yazdım.

Şimdi sizler bu saate kadar benimle kalıp bu kutucuklarda hayat verdiğim karakterleri okudunuz, onların hikayelerini dinlediniz.

Başlığı 5. Parttan sonra trende soktunuz.

Entry girdiniz, kafa patlattınız, şuku verdiniz.

Her şeyden önce kendinizi hikayeye ait hissettiniz.

Bütün hepsi için sizlere sonsuz şükranlarımı ve teşekkürlerimi sunuyorum.

Ben artık yatıyorum. Ellerim ters döndü şaka maka.

YARIN DEVAM EDECEĞiM BEYLER HERKESE IYI GECELER

başlik yarin trendden düşecek finali okumak isteyenler hikayeyi yer imlerine eklesin takip etsin bunca entry okuyup finalden mahrum kalmasin

Hadi iyi geceler, yarın görüşürüzzz.

Öpcük öpcük

Sigara molasııı 20:45 te yeni part var. Öpücüklüler sizi gidi.

Başlık nasıl ayakta tutulur ?

1- Ana entry başta olmak üzere başlık sahibinin entryleri şukulanır.

2- bayamlik REyiZZ şeklinde rezerve alınır.

Bir zamanlar Buseye "O kadar yükseldik ki göremediğimiz detaylara takılıp düşmek istiyorum" dediğimi hatırlıyorum. Güzel zamanlardı bunlar, güzel zamanlarda konuşacak birilerini her zaman bulabilirdiniz.

En dipteydim ve kendi kendime "O kadar dipteyim ki, size asla göremeyeceğiniz küçük detaylar hazırlayacağım, hiç birini göremeyeceksiniz, siz ne olduğunu bile anlamadan yere çakılmalarınızı seyredeceğim." dedim.

Her şey burada başlamıştı, bitmişti. Ve şimdi yeniden başlıyordu. Ben her şeydim. Ve ne zaman istersem o zaman başlardım.

Tıkalı olan tuvaletin yerini sordu Selim abi. Yatak odasının tuvaletiydi. Bu, biz taklarla uğraşırken hizmetçi kadının odadan bir şeyler çalmayalım diye başımızda bekleyeceğini gösteriyordu. Tuvalete girdiğimizde klozet ağzına kadar taklar içindeydi ve yerlere taşmıştı. Bu bir kişinin sıçabileceği kadar az bir tak değildi, "orduyu mu sıçtırmışlar naapmışlar amunagoyam" dedi Selim abi. Sinirliydi.

Zaman geçiyor, masalar doluyor, kadehler boşalıyordu..

Günlerimiz böyle geçiyor yaşam devam ediyordu, Selim abiyle yaptığımız işleri bitirince yan mahalledeki lokantada sabahlara kadar bulaşıkları yıkıyor, bir yandan da sabah garsonluk yapıyordum.

Çalışıyordum ilerleyebilmek için, teker teker düşeceklerdi ve bunu yapabilmek için biraz güce ihtiyacım vardı.

Yavaş yavaş emin adımlarla ilerliyordum, intikam almak, çaylaklık yapmaya benzemiyordu.

Kıvrandırmak amacında değilim, başlıl zaten yazdığım ilk dakikadan beri trendde.

Başlığı trende ben değil sizler soktunuz, bu bir gerçek. O yüzden hepinize teşekkürler. Çok çok sağolun.

Okuyan

Rezerve alan

Şukulayan

Uykusunu bölen

Burada benimle beraber eski inci ruhunu yaşayan herkese yeniden teşekkürler.

Saat 03:36 , kahve yapıp sigara içeceğim, bunu yaparken yeni partı yazmaya başlamış olurum.

Saat 00:50 de buluşalım burada. O sırada rezerve falan alıp entry girin işte, nasıl trende soktuysanız, başlığı ayakta tutmayı da bilin. Derdim şuku veya popi değil. Eski güzel günlerin tekrardan yaşanabileceğini sizlere ispatlamak.

Ben sigaramı içiyorum, 00:50 de görüşmek üzere.

Öpcüüük öpcüük

Beyler beni bilenler bilir, deliyimdir.

Bir kişi bile yaz dese yazarım. Uyumak isteyenler varsa belirtsinler yarın devam ederim benim için sorun değil.

Uykunuzu bölmeyeyim, yazayım mı, uyuyacak mısınız ?

Hikaye bitti beyler.

Okuyanlara, entry girenlere, şukulayanlara, uykusunu bölenlere, dün gece saat 03:44 e kadar benimle beraber hikayeyi yaşayanlara, eski sözlük ruhunu yaşatanlara, beğenenlere, beğenmeyenlere, kısacası ben hikayeyi yazarken bu sürece bir şekilde dahil olan herkese teşekkürler.

Buse liseden katilim * eski sevgilim bile diyemiyorum, olanları biliyorsunuz zaten, Meriç en yakın arkadaşımdı, 3 yıldır görüşmüyoruz, sebep sadece Buse değil, yolları ayırdık bir şekilde. Selim abi ? Selim abi lisede bizden 2 devre büyük bir abiydi, bana sürekli, o kız huur vazgeç o ayaktan derdi, kantinde bizi beraber görürse yanına çağırır vazgeç o kızdan huur o kız, derdi.

Olay yaşanalı 5 sene oluyor, kalmış işte bilinçaltımda bir şeyler, yazdık çizdik kurguladık bir şekilde, böyle bir şey çıktı ortaya. Kızılayda günlerce ağladığım doğrudur, elimde tuttuğum resim hala duruyor.

Hiç kimse hikayenin adını sormamış, buna çok şaşırdım, merak edenler için bırakayım buraya, hikayenin adı Vazgeçmeli-h

Hadi eyvallah beyler, perşembe yada cuma geceleri hikayeler altincisına bakın bence, bayamlik reyis yeni bir hikaye yazmaya başlamış olabilir.

Öpcük öpcük *

Devam mı şair ? Tamam.

Gözlerini okumuştum. Korkmuyordu. Korkmazdı Selim abim.

Susmamıştı Selim abim, devam etmişti :

Ölüm varsa zarar yok gardaş, korkmam bilirsin, gelirim ben, Buse seni bir kere öldürdü gardaş, ölün ellerimdeydi ellerimde yeniden galktın gardaş, biz taktan bir çugura girdik, çıktık beraber, eğer ki Buseye dakılıp kalırsan, o çugura girmemiz çok yakın, o çugura bir daha sokmam seni gardaş..

Ya dirimiz tepede olur, yada ölümüz mezarda, dedi Selim abim.

Bir meyhaneye girip bir kaç duble bir şeyler yazmak istedim masaya, rakı masaları böyledir, rakı masalarında içki içilmez, tüketilen ana sıvı rakıdır ve rakı içilerek değil yazılarak bitirilir.

Param yoktu, işim yoktu, arkadaşım yoktu, hayallerim yoktu ama umutlarım vardı.

Rakı yoktu.

Ankaranın, ankaralıların bile bilmediği, sokaklarında yapabileceğim pis işler arıyordum. Adam öldürmek yada kubar satmaktan bahsetmiyorum. Tıkanan tuvaletleri elime eldiven bile takmadan açabilirdim, bu tarz pis işler arıyordum kendime. Tesisatçılara uğruyor, temizlik firmalarına bakıyordum. Yoktu, o kadar pistim ki, temizlemeye çalıştığım yeri kirletirim diye korkuyorlardı.

Bir gün bir evin tuvaletini açmaya gittik Selim abiyle. Evlere girerken ayaklarımıza galoş takmamız zorunluydu, garipti, henüz sıçmayı bile bilmeyen insanların taklarını temizleye, evleri ayaklarımızın tozundan kirlenmesin diye galoş takarak gidiyorduk. Ayaklarımızın taktan daha kirli olamayacağını, bu işin gerekli saygı prosedürleri çerçevesinde yapılması gerektiğini anlatıyordum Selim abiye galoşları giyerken.

Bu sırada kapı açıldı, şişman bir bayan açtı kapıyı, Selim abinin yüzündeki ifadeyi görmüştüm, bu ifade "bu garı buraya sıçtıysa sabaha gadar vakumlasan o tak bit-mezzz" ifadesiydi. Yüzü düşmüştü, sırıtıyordum.

Kapıdaki bayan gayet kibar bir şekilde 4 tane galoş uzattı, ev sahibinin isteği bu yönde kusura bakmayın, dedi. Ayaklarımızı gösterdim ve gözlerinin içine bakıp sert bir şekilde "iş prensibi" dedim. Evet, taktan bir işin taktan bir prensibi işte.

Oğlum eski tat falan dediniz gözlerim yaşardı binler, harbiden eski tadı alıyorum lan sizlere yazarken, taşaklarınızı yerim sizin lan.

Gelin öpücem .

Şimdi sizlere çok önemli bir şeyden bahsedeceğim beyler. Ben hikayeleri sakin bir şekilde başlatıp, hikaye trende girdiğinde hızı yavaşca artırırım. Bu hepsinde geçerli.

Başlık trendden düştüğünde ise en özel partları yazarım, böylece finali ve en özel partları hikayeyi gerçekten okuyanlar görmüş olur.

Trendden tıklayıp rezerve almak kolay, zoru seçen arkadaşlarımla yapıyorum finali ben genelde.

Bu yüzden başlığı yer imlerine ekleyin, takip edin bir şeyler yapın, başlık yarın trendden düştüğünde, finalden mahrum kalmayın.

Geçen zaman içinde güzel para kazanmış, itibar sahibi olmuştuk. Selim abiyle aklımıza tak temizlediğimiz günler geliyor, artık meyhaneye gittiğimizde garsona bize bir şeyler çöz değil, masayı donat diyorduk.

Masaya kavunpeynir değil, arnavut ciğeri, lakerda, çiroz salatası istiyorduk..

Ben o şarapçı doğru söylüyor.

edit : tutmuş suku veren pampalarima tesekkur ederim iyiki varsınız

Bir gün bu taktan işleri o kadar çok aradım ki, sonunda bulmuştum, "Tecrübeli Eleman Aranıyor" yazıyordu, vidanjör hizmetleri sunan bir ofisin kapısında. Tecrübeli eleman arıyor olmalarına şaşırmıştım, sonuçta taktan bir işti ve ne kadar tecrübeli olunursa olunsun bu tecrübe taktan bir tecrübe olacaktı.

Iş görüşmesi çok uzun sürmemişti, tıkalı çukurları açacağımızdan bahsetti Selim abi.