Leyla anlatmaya devam etti...

Beni ciddiye almıyorsun. Bu yüzden duygularımı ve yaşadıklarımı paylaşmaktan çekiniyorum...

Ben: Ya tamam hadi anlat, dinliyorum.

Leyla: Uyandığımda görüşmeye geciktiğimi fark ettim. Koşarak çıktım yola. Kapıdan çıkar çıkmaz Şerife teyzeyi gördüm. Selam verdim. Normalde sevecendir ama suratı beş karıştı. Bir şey mi oldu şerife teyze dedim. "Sana gelen işaretleri hâla anlamamaya mı gayret edeceksin?" dedi.

Ben: Ne dedi?

Leyla: Aynen böyle dedi. Anlamadım ki yani nedir. Nasıl? dedim. "Sen aptal bi kız değilsin. Olanları anlayabilecek birisisin" dedi. Döndü arkasını gitti sonra.

Ben: Neyi kastetmiş?

Leyla: Sen ne düşünüyorsun? Ben çok yıprandım. Önce rüyalar, sonra annem, sonra falcı, sonra hoca... Hepsi seni işaret ediyor. Bu işi çözmenin tek bir yolu var.

Ben: Nedir?

Leyla: Cin çağırıcaz.

Açıkçası korkmam böyle şeylerden. Agnostikle konuştuğunun farkında değil bazen. Ne zaman dediğimde yarın akşam dedi. Velhasıl artık kısa keseyim. O gün ilk defa mahallelerine girmeme izin verdi hatta evin önüne kadar geldim. Evde kimse yokmuş. Mor boyalı, 2 katlı ahşap bir ev. Şirin.

Ertesi günü iple çektim. Söylediği saatte evin önündeydim. Ama otobüsten indikten sonra 10 dakikalık yürüme mesafesinde telefonuma, donuma kadar ıslandım. Telefonum da bozuldu zaten amk. Neyse eve geldim üstümden sular akıyor. Kapıyı çaldım açmadı, 2-3 derken yine açan yok. Ya amk bu kız niye böyle yapıyor diye düşünürken kapıyı açtı. Kusura bakma dalmışım dedi. Neyse dedim. Kapıda duruyorum, ne yapıcaz üstüm ıslak dedim. Gel gel hallederiz dedi. Kapı eşiğinde bekletti beni. Babasının don atlet ve eşofmanını getirdi. Sen bunları değiştir, ıslakları kenara koy ben onları kuruturum dedi. Kendimi bildim bileli ilk defa slip don giydim. Babasıda kiloluymuş. Tarz kıyafetler olsa rapçi diye çevrede dolaşırdım.

Neyse hadi başlayalım dedim. bodruma indirdi. Biraz tırsmadım değil. Ardiye sığınak karışımı bir oda vardı. Odanın ortasında 4-5 tuğla üstüne konmuş orta kalınlıkta ahşap sunta, üzerine çizilmiş pentagram (bilmeyen liseliler için söyleyeyim beş köşeli yıldız), çevresinde çember ve mum vardı. iki tane de minder.

Birine geçti oturdu. Dedim amk nereye düştük, uğraştığımıza bak. Neyse küçük bir kitapçık çıkarttı bir şeyler okudu orada. Elimi masaya koydurdu. Kalemle üzerinden çizdi ve elimin şeklini masaya şablon olarak çıkarttı yani. ikisini de yaptı ve elini oynatma sakın dedi. Kendi elini de bu şekilde yaparken benim içime fenalık geldi ve gözlerim karardı. Sonrasını hatırlamıyorum. Kendime geldiğimde masa hâla aynıydı. Hatta mumlar bile sönmemişti. Fakat masanın üzerinde el izim yoktu. Kalemle çizdiği, kendi el izi de yoktu. Leylaya seslendim, kapıdan çıktım merdivenlerden ve 4-5 kişinin sesini duydum. içeriye bi baktım bi imam var. Kahroldum. Ne oldu bana anlatın diye hönkürdüm içeriye doğru. Bunlar korktular baya doğal olarak. Neyse o duyguyu anlatamam kimse yaşamasın. Sen kimsin dediler. Ben leylanın arkadaşıyım derken korku dolu bi bakış attılar. Geç otur şöyle derken imam bir şeyler okuyordu. Anlatsanıza ne oldu dedim. kimse konuşmadı. Öldürdünüz mü leylayı ne oldu dedim. Neyse sakinleşmeye çalıştım. Beynimde olasılıklar gibişiyor o biçim.

Sonra içlerinden biri elimden tutup beni kaldırdı. içeride bi odaya zütürdü. Odaya giderken şimdi leylanın cesedini görücem diye düşünürken buldum kendimi. Ya bu duyguyu anlatamam. içeride bir televizyon ve eski tip video oynatıcı vardı. Leylaya ne oldu görmek ister misin dedi. Cevap veremeden sadece baktım. Televizyonu açtı. Kısmetse olur yayınlanıyordu. Sonra dedi ki al bak işte bunlar gibti leylayı dedi. Nasıl olur amk ne lan bu demeye kalmadan çığlık çığlığa uyandım. Daha orta okul sona gidiyordum ve lisenin l'sini okumamışım. Neyse rüyaymış dedim. Zaten agnostik de değilim elhamdulillah.