durmamın sebebi acilin önündeki arabaydı. ilhan abinin arabasıydı. istemsiz geri doğru yürümeye başlamıştım. ilhan abi oradayken gidemezdim yanına.ne diyecektim ben sevgilisiyim ilhan abi rahat ol bi şey yapmadık mı. hazır hastanedeyken direk morga yollardı beni.ama bir yandan da aşık olduğum kız kaza geçirmişti. hastanenin dışında oturuyodum.1 paket sigara bitirmiştim o arada. içim içimi yiyordu. saate baktım 2 saattir bekliyodum. ilhan abi hala çıkmamıştı.e tabi çıkmaz işi gücü yok ki dümenci dümbüğün. canseli aramak geldi sonra aklıma baya da hızlı çalışıyormuş ya kafam
-nerdesin cansel
c:evdeyim burak sen nerdesin gittin mi hastaneye
-gittim de babası var burda giremiyorum içeriye
c:gir nolmuş arkadaşıyım dersin
-tamam bi şey yapmaya çalışırım.”irkidişiyim dirsin”dünyadaki tek zeki sendin aq canseli. kara kara düşünmeye başlamıştım. akşama kadar bekledim hava soğumaya zütümde tak donmaya başlamıştı ilhanın çıkacağı yok babamın arayıp “nerdesin pekekent” diyesi vardı. gitmek zorundaydım.

yoldayken canseli aradım
-cansel,ben giremedim hastaneye
c:niye arkadaşıyım demedin(hala aynı tel)
-olmadı işte bilmiyorum yapamadım.sen çıkarken durumu nasıldı
c:çok fazla bi şeyi yok birkaç çizik ezilme falan tedbir amaçlı tutuyorlarmış.
-tamam sağ ol.kız çok güzel şeyler söylemişti ama yanına gidip kendim görememiştim sonuçta. tüm gece uyumamıştım aklımı hastanenin önünde bırakmıştım tüm gece uyumamıştım sabah anneme rahatsızım demiş okula gitmemiştim. telefonun başında bekliyodum ayrıca çok da çaresizdim.en sonu canseli aradım.
-nerdesin
c:kafeteryadayım
-derya nasıl daha iyi mi
c:daha iyi. gelecek misin sen babası 10-15 dakika önce çıktı işe gidicem 1 saat olmadan gelirim dedi
-tamam hemen geliyorum

apar topar taksi çağırmış eşofmanlarla atlamıştım taksiye. inince hastaneye doğru koşmaya başladım. deja vu olmuştu resmen. yine araba kapının önündeydi. çok sinirlenmiştim. arasam bağırır çağırırdım mesaj attım
-hani babası gitmişti
c:gitmişti şimdi geldi
-1saat diyordun senin hesaba göre 20 dakika daha olması lazımdı
c:öff ne bileyim.sen gel arkadaşım olarak tanıtırım ben sıkıntı yok
-eyvallah cansel çok yardımın dokundu. charmander gibi olmuştum. ateşim sönmüş yanmıyor kendime gelemiyordum.bi şekilde görmem lazımdı ama ilhan akbaba gibi çökmüş saniye ayrılmıyordu. ertesi gün deryayı çıkardılar hastaneden. arıyordum açmıyordu. canseli arıyordum “sana çok kızgın biraz kendi haline bırak” diyordu.ah be derya bir bilseydin halimi.2 gün boyu arıyordum mesaj atıyordum tek bir yanıt sinyal yeşil ışık bile göremiyordum cansel desen aramıza girmek istemiyordu.2.gün sonunda tek mesaj attı “meğer sadece iyi günde yanımdaymışsın. artık hiç yanımda olma” mesajı okur okumaz aradım telefonu kapalıydı. yıkılmıştım,sigaraları içmiyor yiyordum.ara ara ağlama nöbetleri tutuyordu. sabaha kadar balkonda donmuştum ama tek saniye gözüme uyku girmemişti ne zaman arasam kapalıydı. babamın işe gideceği saate yakın odama geçtim. yatağa yatar yatmaz uyumuşum annem de rahatsız sanıp kaldırmamış. öğle saati kalkınca ilk işim deryayı aramak oldu.
“aradığınız numara kullanılmamaktadır”

şok olmuştum ağzım açık telefon kulağımda 5 dakika donakalmıştım. canseli aradım sonra.
“aradığınız numara kullanılmamaktadır”
lan felç olmuştum galiba baya bir hareket edemedim. hemen koşup üniversite kampüsüne gittim. akşama kadar bekledim. dersten çıkması gereken saat geçmişti ama yoktu piyasada. tonla insan vardı nasıl bulacaktım muallaktı ama beklemek zorundaydım. başka çarem kalmamıştı.1 gün bekledim,2 gün bekledim yine yok ortalıkta. artık ümitlerim iyiden iyiye tükenmiş ağzıma yemek sürmüyor annemin zar zor ağzıma tıkmalarıyla ayakta duruyordum.3.gün gördüm canseli ama gitmedim yanına illa ki derya da gelecekti yanına 5 dakika sonra derya da geldi. koştum o tarafa doğru.”derya” diye bağırdım beni görür görmez arkasını dönüp yürümeye başladı. önümde turnikeler ve güvenlik engeli vardı. metroda az yaptığımız iş değildi koşma temposuyla atladım turnikeden arkamdan güvenlikler fırladı. deryaya yetiştim nefes nefese
-konuşmamız lazım
---ne konuşucaz be gerizekalı, deyip okkalı bir tokat vurdu. babasının kızıydı belliydi.
-gelemezdim, anla beni,bir kere olsun dinle, derken güvenlikler koluma girmiş torba tulumba zütürüyorlardı.
--- bir daha karşıma çıkma. çıkarsan senin için çok kötü şeyler olur.

bildiğiniz kapanmıştı derya defteri. başka kız dese dersin atıp tutuyor peşinden koşmanı istiyor.ama derya deyince harbiden öyleyse bile insanın gözü korkuyor. babasını tanıyordum sonuçta babasına söylese ölüm kataloğu getirir ölümlerden ölüm beğenirdim(gülmeyin aq komik değil).depresyona girmiştim.1 haftadır evden sadece sigara almak için dışarı çıkıyordum.”böyle saçma bitemezdi ya” diyordum kendi kendime. orda anladım binanı sağlam temeller üzerine kurulması gerektiğini. yalanlarla bu noktaya gelmiştim pişman mıydım asla bi daha olsa bi daha yapardım ama hepiniz bilirsiniz sevgiliden ayrılıncaki ruh halini. okula,dershaneye daha fazla gitmemezlik yapamazdım. gidiyordum da sadece bedenim orada oluyordu. dalıp gidiyor bazen gözlerim doluyordu.
ayrılmamızın üzerinden 3 hafta geçmişti ki bir telefon geldi. ilhan abiydi.lan şok oldum. niye arıyordu acaba söylemiş miydi derya babasına harbiden züte mi gelmiştik. açmadan bilemezdim tabi. açtım telefonu

Beyler bugünlük burda bırakıyorum. Yarın öğle saatlerinde bitiricem yazmayı. Yarın öğle saatlerinde buralarda olun. Hadi eyvallah.

-+-naber burak
-iyidir abi seni sormalı
-+-eyvallah. hazır mısın?
-neye?
-+-(blowjoba)ödesmeye
-neyin odesmesi abi
-+-pubdakilerin
-e abi sen kendin demedin mi elin cebine gitmeden çık diye
-+-dedim diye yapacaksın diye bi şey yoktu aslanım madem yaptın ödesicez, dedi.yavşağa bak bi de iyi adam ayakları yapıyordu çok pis tongaya düşmüştüm nasıl da aklıma gelmemişti
-nasıl olacak abi o
-+-yarın saat 5te burda ol
-tamamdır abi.
bi bataklık vardı bu işte ama kaçarım da yoktu köşeye sıkıştırmıştı. ertesi gün oldu okuldan çıkıp 4.30 gibi gittim oto yıkamanın önüne. çevrede takılayım derken içerden ilhan çıktı. pekekent 10 yıllık görüşmediği dostunu karşılar gibi karşıladı tabi elindeydim mutluydu.

muhabbet sohbet karşılıklı sigara derken "içeri geçelim" dedi. geçtik patronun odasına. masanın cekmecelerinden birini anahtarıyla açtı. içinden bir çanta çıkardı. dikdortgen şeklinde bir cantaydı ilkokullarda kullandığımız resim çantasını andıran görüntüsü olan bi çantaydı. çantayı bana uzattı.
-+-canta zaten şifreli ama hiçbir sekilde açmaya çalışma çantayı (bu açacağım anldıbına geliyordu)senin için çok kötü şeyler olabilir o zaman, dedi.sonra cebinden bi adres çıkardı bana verdi. buraya saat 7 de ulaştırıp ver çantayı.
çantanın içinde ya para yoksa,ya varsa benzeri konuşmalar dönüyordu kafamda
açmaya çalışsam en fazla ne olurdu ki şu anda şifre kısmındaki rakamlari ezberleyip denedikten sonra tekrar o hale getirsem kim anlardı. otobüse bindim gitmek için. çanta kimsenin dikkatini çekmiyordu. galiba okul çantam da olduğundan ötürü okulla ilgili sanıyorlardı. yol boyu nasıl açarım diye düşündüm. otobüsten inince en tenha olabilecek yerleri gözümden geçirdim. o sıra gözüme cami çarptı hemen şimşekler çaktı kafada. koştum cami tuvaletine.

cami tuvaletine altıma iseyecekmis gibi kosa kosa sallana sallana girdim böylece kimse ne lan bu çanta demezdi. koştum hemen girdim kabine. olabilecek en kolay şifrelerden başladım. 1234... olmadı.0000... olmadı. doğum tarihini girecektim de bilmiyordum ilhan abinin doğum tarihini.ne olabilirdi acaba. hemen film hafızalarımı yokladim. çantanın altına kenarlarına baktım bi iz bulabilirim umuduyla ama hiçbir belirti yoktu. daha farklı ummuştum. nasıl bi takun içinde olduğumu öğrenememiştim.tam kabinden çıkacaktım ki son bi kere daha denemek geldi.5555... açıldı. elim ayağıma dolanmıştı. çok heyecanlanmıştım. çantayı açtım "dıbına koyiiiim" diye bağırdım. tuvalette dayılar öksürükle uyarı yapıyorlardı ama benim gördüğümü görseydi onlar da pörsümüş gibleri bile şaha kalkardı.

içinde koli bandıyla sarılmış paketler vardı. eroin olmalıydı.şu an "eroin olsa benim için daha iyi" diyecek haldeydim.ya değilse adamlar zütümden kan alırlardı. ulan ne hallere düşmüştüm göz göre göre. elim ayağım titremeye başlamıştı. camiden çıktım kendime gelemiyordum. buluşma yerine gittim daha on dakika vardı. oluk oluk terler akıyordu sırtımdan.o on saat bana 10 yıl gibi gelmişti saçlarımın beyazladığını hisseder gibiydim. sonunda içeri takım elbiseli bir adam geldi.o olmalıydı. bakmıyordum. gelip yanıma oturdu.
a:naber delikanlı, dedi.sesim çıkmıyordu. zar zor mırıldanarak
-eyvallah
a:getirdin mi,dedi.bu korkma haliyle daha fazla konuşmamıştım. gözümle yandaki koltuğa koyduğum çantayı gösterdim."tamam"deyip iki tane kahve söyledi.ne yaptığını anlayamamıştım.
a:abi kardeş gibi takıl kahveleri içince dağılırız, dedi.kahveler bitti. kalkıyorduk ben okul çantamı o da ilhanın çantayı aldı. kekeleyerek
-bakmayacak mısın
a:bize yamuk yapmaz, deyip gitti. ilhan abiyi aradım.
-ödeştik mi şimdi
-+-ödeştik aslanım ödeştik, dedi.bi dertten kurtulmuştum ya da ben öyle sanıyordum.

olan olaylardan sonra gözüm çok pis korkmuştu. ilhandan kurtulmam gerekiyordu yoksa ilerde başıma çok büyük dertler alabilirdi. gerçi ödeştik dedi ama güvenmiyordim kim güvenebilir ki.bu dertten sıyrılmak için numaramı değiştirdim. değiştirdikten sonra ilhandan da deryadan da hiçbir iz,mesaj gelmedi. demek ki harbiden ödeşmiştik. semihten oto yıkamaya gitmesini istedim ne olduğunu bilmek istiyordum.
+gitmem ben oraya hatırlamıyor musun nasıl kovduklarını
-kardeşim hayat memat meselesi be
+anlat da ona göre gideyim bari anasını satayım
-boş ver olayı alt tarafı gidip lafın arasında ilhanı soracaksın
yarım saat yalvardım. pekekentte sanki keçi inadı vardı. en sonu
+gibecem zütünü gidicem tamam adamlar yine tokatlarsa çok pis dayağımı yersin
-gibin sağ olsun

gittiğinde mahir abi kötü karşılamamış bu da abi gençtik yaptık bi hata falan demiş tamam oldu bitti uzatmaya gerek yok unuttuk demiş çay falan ısmarlamış. semih laf arasında ilhan abi nerde ya onunla da bir görüşseydik ayağı yapmış. mahir abi de yurt dışı seyahatinde olduğunu söylemiş ne zaman gelir müsait olunca onu da göreyim helalleselim diye sorunca belirsiz gelince ben seni ararım gelirsin demiş. olayın üstünden yıllar geçti ama hala ne ilhan abiden iz var ne de mahir abiden ses... bir kesin diyebileceğimiz nokta var ki benimle gönderdiği mal sahteydi. şanslıydım ki açıp bakmamışlardı yoksa tak yoluna gidebilirdim ben de.kesin olmayan nokta ise ilhan harbiden yurt dışına mı çıkmıştı yoksa öldürmüşler miydi?

---SON---

Nuri Bilge Ceylan dinleyiciye bırak demişti beyler

Hahhahah beyler daha iyisini yaşayın daha iyi bi sonla yazın.oke hadi bekliyorum.