nasıl piç oldum anlatıyorum

panpa senin yüzünden ygsden sonra ders çalışmayı bıraktım

beyler vazelinler hazır mı? ben gördüğüm gibi kafasına odunu indireceyim siz işinizi görürsünüz *

reserve

1 hafta beklemişiz bugün gelicem dedin onu da bekledik hafta sonunu bekleyemicez artık la. özlettin tsi bağımlılık yapıyo hikaye, hikayeyi okumayınca işlerim ters gidiyo yapma etme.

nasıl bu kadar bin olunur öğrenmek istiyorum *

bi reserved daha alayım kayboluyo amk ya

rizörved

babamın bimden aldıgı çekirdek ve kola bozuldu amk senı okuyacam dıye beklerken.

erken geldiğim ender anlardan birini yaşıyorum şu anda, x)

5 dakika içinde başlıyorum panpalar

http://fizy.com/#s/1dejse

Herkese selamlar panpalar,

Uzun bir ayrılığın ardından yeniden kaldığımız yerden devam ediyoruz,

Bu arada 6. Nesiller gelmiş sanırım,bu, biz dötüncüler artık yüzbaşı olduk demektir ;)

3. yılımıza başlamadan evvel, yazın olanlar hakkında biraz özet geçmek istiyorum,

Geçen yaz hayatımda ilk kez arkadaşlarımla tatil yapmış, istanbulda okanla ortalığı birbirine katmış ve tahminimden de fazla özgürleşmiş-eğlenmiştim. Öyle ki sanki daha ötesini düşünemezdim..

Ama bu yaz, 20 yıllık yaşantımın en güzel zaman dilimi olmayı açık ara farkla başarmıştı.

Yeni evimize taşınmamızı anlatmıştım, ve babamın balık tutma konusundaki hevesini de, yaz günlerimin büyük kısmı, sabahları ailecek yapılan neşeli ve deniz manzaralı kahvaltılar, öğleye doğru balığa çıkma, öğleden sonra plaja gitme ve akşamları kordonda gezme ile geçiyor, hafif esinti eşliğinde sahil yolunu arşınlarken uçuşan saçlarımı rüzgara teslim ederken, aklımdan “işte gençlik bu, işte hayat bu ulan!” diye geçiriyordum.

Yeni evimizde ilk misafirim tolga oldu, sadece 4 gün kalabilmiş olması üzücü olsa da, bursanın tüm avmlerini, kapalıçarşıyı, külliyeleri, altıparmağı, heykeli, çekirgeyi, nalbantoğlunu, botanik parkı, hayvanat bahçesini, sahili, denizi, balıkçıları, yıldız tepesinde içilen biraları tecrübe etme şansı oldu. Bu hızlandırılmış ekstra komplike tur esnasında hem çok eğlendik hem de arkadaşlığımız daha da pekişti. Neticede, okul ve yurt dışında bir ortamda, hayatın içinde bulunuyorduk artık beraber, farklı bir tecrübeydi, çok iyi oldu çok da güzel iyi oldu taam mı?

Yurt demişken, yurttan çıkımızı aldık malum, ev bulma işini birazdan anlatıcam, ama öncesinde yeni evimizin bir diğer misafirine de değinmemek olmaz, zira kendisi taa Amerikalardan teşrif etti, sen gelemezsen, ben sana gelirim dedi adeta..

Okan bizde bir hafta kadar kaldı, babam ve benle iskelede balığa da geldi, otelin havuzunda ve şehre yarım saatlik mesafedeki kurşunlu

plajında yüzdük,

“yaa nasıl memleketin toprağı-suyu özlemişsinidir” diye takıldım.

http://fizy.com/#s/16js0d

Ailem iki arkadaşımı da çok sevdi, onların gözünde, onlar da benim gibi “iyi çocuk”lardı. ikisi de temiz yüzlü ve görgülü insanlar olduğundan bizimkilerin kanı ısınmıştı, hatta annem daha sonradan “aferin oğlum iyi arkadaşlar edinmişsin hep” diye övdü sağ olsun. Ah be anne..daha neler edindim bir bilsen..

Okan bizimkilerle konuşup, önümüzdeki yıl için beni amerikaya yollamalarına ikna etti, ya da en azından ikna eder gibi oldu, bilemiyorum, belki de çocuğun şevkini kırmamak için he hee demiş olabilirler (:

Ne olursa olsun, sonuçta onu yeniden görmek ve birlikte zaman geçirmek, dahası, geçen onca zaman ve yaşanan onca şeye rağmen bizi muhabbetimizin kalibre ve kalitesinin değişmemiş olduğunu görmek gerçekten çok duygulandırıcıydı..bir yıl sonra bir araya gelmemizden on dakika sonra bile, sanki dünden kalan muhabbetimizi devam ettiriyormuşçasına konuşabilmiştik..ah be kardeşim..kalsan..kalabilsen..efsane olmuştuk..

Yazın bir başka etkinliği ise yurt arkadaşımız utku nun (şu yılbaşı gecesini organize eden) bizi (tolga-neco-ben) zeytinliye davet etmesiydi. Bu sürpriz davet karşısında kayıtsız kalamadık, zeytinli rock festivalinde geçen 3 eğlenceli gün ve egenin güzel plajları.. utku bizi yazlıklarında ağırladı, 7 sap, 3 gün 4 gece eğlencenin de muhabbetin de dibine vurduk..

Allahım..her şey iyi gidiyor.. fazla iyi…sanki dalga geçer gibi..ben ne zaman kötü bir adam oldum, hayat da sanki yüzüme gülmeye başladı.. böyle mi olmak gerekiyordu yani? Kendi ruhumu feda etmemin karşılığında, bir çeşit ahde vefa mıydı bu yaşadıklarım?

Ayçayla yaz boyu değişken aralıklarla haberleştik, gerek mesajla, gerek telefonla…bu kızı seviyorum.. yani, beni sıkmıyor, anlatabiliyor muyum? Bana sorumluluk yüklemiyor, benden bir şey istemiyor, dertlerini değil, sevinçlerini anlatmak için arıyor, telefonda geyik yapıyoruz, msn de geyik yapıyoruz, mesajda geyik yapıyoruz.. birbirimiz bulduğumuzda yaptığımız ve yapacağımız başka şeyler de var tabi malum (:

Neresinden bakarsanız gayet eğlenceli ve iki tarafın da istediğini aldığı mutualist bir ilişki..

Okulu 2 dersten uzatmış, ama bir şekilde sınavlarını ilk döneme aldırıp en geç ocakta işi bitirmek istiyor. Eve çıkacağımı öğrendiğinde çığlık attı, “bana ev sahipliği borcun var çocuuk! (:”

“en iyi şekilde ödeyeceğime emin olabilirsiniz hanımefendi :p”

Bir tane de yaz aşkım oldu tüm bunların arasında, akşamları kordonda yürürken elini beline atmalık, kafelerde, çay bahçelerinde oturup bir şeyler içmelik, gece serinlediğinde sokulmalık, dudaklarımız kuruduğunda öpüşmelik..iyi kızdı irem de, ben ikimizin de eğlendiğini ve güzel zaman geçirdiğini düşünüyorum,

Tabi yaz bitip ayrılık vakti geldiğinde, kendisi ayrıyetten tecrübe sahibi de olmuştu benim karanlık yönüm hakkında,

“uzaktan uzağa yürümez be bebeğim :/” demiştim,

“bekleriz birbirimizi?” demişti,

“zaman geçip gençlik elden giderken sen kim bilir nerede, neler yaptığını bilmediğin bir adamı, sanal ekranlara, yazı puntolarına bağımlı olarak sevmek mi istiyorsun?” dedim, “hayatını yaşa, güzel kızsın, kendini niye köreltesin?”

“nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun? Beni hiç mi sevmedin? Bir başkasıyla olsam hiç mi zoruna gitmeyecek?”

“bizim o şekilde olacağımızdan daha mutlu olacağını bilmek yeterli benim için, beni bekleme çünkü ben kimseyi bekleyemem, bekletmekte istemem..”

Klagib ağlaşmalar vb..ama ne mine, ne ebru ne de Ceyda kadar zor olmadı bu ayrılık, yaz aşkı işte.. sevmesi de, öpmesi de, ayrılması da, ağlaması da adetten..

Heee.. şimdi gelelim ev işine..

http://fizy.com/#s/1d7d8u

Ağustos sonuna doğru, bizim 5 li sözleşip üniversite şehrimize geldik..

öncesinde internetten filan biraz araştırma yapmıştık ama sahaya inince hepsinin yalan olacağı belliydi, şimdi güçlerimizi birleştirme ve sokak sokak “sahibinden kiralık” tabelaları, pankartları arama zamanıydı..baktık olmuyor, devreye emlakçıları da sokacaktık..

O sıcakta, güneşin altında, iki gruba ayrılıp sokak sokak gezdik, kampüsün yakınından, şehrin merkezine kadar didik didik ettik, onlarca telefon görüşmesi, aramızda yaptığımız muhakemeler, bu sırada kalınan öğretmen evinin otel konforundaki odalarında dalınan derin düşünceler..

Beyler, dıbına koyayım…lan şu beş ne gibko bir sayıdır yahu? Bakın 2-3 kişi olsak hiç sorun değil zaten, hatta 4 bile olsak..ya da 6-7 kişi olsak, gene sorun olmaz, dubleks tutarız bir tane..ama 5 var ya o 5…dıbına koyayım, “ne şamın şekeri ne arabın yüzü” olduk lan..

Sanırım bizi, beşimizi birden uygun ekonomik ve jeolojik şartlarda barındırabilecek bir ev bulamayacağız..

tam hazırlanıp çıkıyodum takıldım senin yüzünden şimdi tsi ama devam et meraktayız ne zamandır

Umutlarımızı kaybetmek üzere olduğumuz bir akşam üstü nuriş ile dolanırken lüks görünümlü bir apartmanın “4+1” olduğu beyan edilmiş dairesi için de şansımızı deneyelim dedik..”bu da pahalıdır aq ama olsun bir sormakta fayda var..”

Nitekim öyleydi de..sorduğumuz dairenin kirası 900 tl (sene 2006 beyler..) idi, ancak telefonda konuştuğumuz yaşlı adam (yaşlıdır herhalde lan sesi öyle geliyordu) bizim öğrenci olduğumuzu ve durumumuzun karışık olduğunu duyunca yardımcı olabileceğini söyledi. Bu daire için olmasa da bir başkası için,

Meğer bu bey amca ve iş arkadaşları, epeyce taşaklı bir cemiyetin üyeleri imişler, bir nevi modern lonca teşkilatı, yani cemiyet filan dediysem, öyle kayıtlı kuyutlu, resmi bir şey yok lan.. klagib, “birbirini tanıyan ve birbirine iş yaptıran esnaf topluluğu” diyelim.

Emlakçısı, ev sahibi, aracısı, boyacısı, badanacısı, muslukçusu, elektrikçisi.. alayı birbirini tutan ve beraber çalışan adamlar..

Bu amca da aracı oluyor haliyle, bize bulduğu ev de epeyce tuzu kuru bir müteahhit in kiralık konutlarından biri oldu,

Nuriş ve ben adamla buluşup evi gördükten sonra sevinçten çıldırarak, o sırada bir başka sokakta çaresizce, başları havada, boyunlarına kramp girmiş halde dolanan diğer çocukları aradık,

Onlar da geldiler, konuştuk ettik, aracı bizi ev sahibine filan zütürdü, derken 2-3 saat içinde, ailelerden de onayı almıştık. depozito için nakit vermenize gerek yok dediler, senet yaptık.. valla epey yardımcı oldular lan Allah razı olsun..bu ev bize Allahın bir hediyesi resmen.. gerçi daha sonradan içinde yaşanacakları düşününce…neyse, allahı karıştırmayalım bence x)

Peki bize bu denli uygun olan, sevindiren bu evin özellikleri neydi?

öyle jakuzili, bahçeli, balkonu havuzlu (ali Ağaoğlu detected) filan değil, komşular dul, azgın 35 likler de değil.. hatta kirası da öyle az buz sayılmaz ama, yine de maksimum sınırımızın altında..

Bu ev beyler, 6 katlı bir apartmanın, son katındaki dubleks kısmın ikiye bölünüp, yukarıda kalan kısma ara saat ve vanalar vasıtasıyla elektrik-su ve doğalgaz ın gönderildiği, kısacası dubleksten bölme yapılarak biri 3+1, diğeri 1+1 şeklinde iki daireye dönüştürülen bir apartman dairesi.

Demek isteğimi anlatabildim sanırım, yani temelde tek bir daire var, ama bu iki katlı, daha sonra aradan üst kat bölünüp, ayrı mutfak ve tuvalet yapılıyor yukarıdaki kısma, alt taraf zaten normal daire. Üst katın, beşe beş, çift kale minyatür kale maç yapabileceğiniz büyüklükte bir terası var. Manzara ise, doğrusu kendi evimizin denizli-limanlı görselliğinden sonra bana yavan gelse de, yine de en azından havadar şekilde.

Evi ayarlamış olmanın mutluluğuyla, son gecemizi geçirmek üzere öğretmen evine döndük, bir araya toplanıp mali ve beşeri konular üzerinde tatbikat yaptık, kimin nerede kalacağı vb. konuşuldu, anlaşmamız pek zor olmadı, zira hepimiz uyumlu ve olumlu adamlarız, öyle olmasaydık zaten bir arada bu odada ne işimiz var amk?

Kalma durumlarını vb. belirledikten sonra gecenin geri kalanı kurulan hayaller ve yapılan geyiklerle, şen şakrak geçti..2 gün ve 3 gecemizi harcamış, yorgunluktan boynumuz, bacaklarımız kaskatı olmuş, yüzümüz iyiden iyiye Afrikalılara benzeyecek şekilde kömürleşmiş olsa da, sonundaki bu rahatlık ve zafer paha biçilemezdi.. başarmıştık! beşimiz, bir arada..

Kalış planına gelirsek,

üst katta, yani 1+1 de tolgayla ben kalacağız, kapısı terasa açılan küçük odayı o seçti, ben de çılgın kalabalığımı rahatça yayabileceğim, terasa açılan çift kanatlı penceresi olan büyük odayı (ya da bir diğer deyişle salonu) aldım memnuniyetle. Zaten bunlar haricinde bir banyo, bir de mutfak var yukarda.

Alt katta ise Alper-nurettin ve neco üçlüsü normal odaları paylaştılar, balkonlu olanda neco kalacak ama çamaşırlıkları koymak babında olsun, çıkıp hava almak maksadıyla olsun, balkon ortak kullanımda, o açıdan neconun odası biraz huur olabilir ama adam rahat olduğu için sorun çıkmayacağına eminim.

http://fizy.com/#s/3w72tv aahh bu şarkılar, bu şarkılar (:

Alt katta boş kalan salonla ilgili epey çılgın fikirler geldi, (ben kum torbası asalım, spor aletleri filan alalım deyip kahkahayı bastım, Alper playstation kafe yapalım burayı dedi, tolga, büyük bir minder serelim ortaya, arada güreşiriz filan dedi, nurişe göre odaya bateri sığar, neco büyükbaş beslenebileceği konusunda gayet emin asgdsdgfdgsdfgs)

Nihayetinde o odayı bir nevi toplanma ve oyun salonu olarak kullanmaya karar verdik, toplu muhabbetler, içki masaları, batak masaları, fifa-winning eleven turnuvaları ve sınav zamanları güçlerimizi birleştireceğimiz savaş karargahımız olarak, çok amaçlı bir kullanıma hizmet vermesini planladığımız bu odanın içeriği ve dizaynı konusunda maddi manevi ortak çalışacaktık.

önümüzde en az “iki” lanet olası yıl var ve kahrolası iki yılı, kendimize has yaşam tarzımızın izlerini işleyeceğimiz bu evde, en iyi şekilde geçireceğimize eminim..canın cehenneme adamın..git kendini becer..

Beş kafadarlar, o geceyi kurulan düşler ve atılan kahkahalarla bir arada geçirip, artık eylül sonuna doğru buluşmak üzere, ertesi sabah kahvaltıdan sonra şehirden ayrılıp yeniden baba ocaklarına döndüler..