ben tek başıma yurda gidiyorum. yalnız kalmaya ihtiyacım var dedi. aradım bunu meşgule attı. aradım ve tekrar meşgule attı. tekrar aradım. açtı. bağırmaya başladım: "ne demek ulan yalnız gideceğim. yalanını giberi seni evin önünde falanca yere gel dedim." öfkeden dişlerim kenetlenmişti. deliriyordum. vücudumdaki her sinir hücresi isyan ediyordu bugün yaşadıklarıma. gerçekten fiziksel bir acı hissediyordum. geldim buna bekle dediğim yere. bir sigara yaktım. bir tane daha. bir tane daha.

telefonum çaldı. açtım. "kaç defa aradım seni neredesin?" dedi. sana dediğim yerdeyim dedi. ben de oradayım deyince kafamı kaldırdım ve etrafıma baktım. onu gördüm. hızlı bir şekilde yanına gittim. elimdeki sigarayı öfkeyle yana doğru fırlattım. ben sigarayı fırlatırken elleriyle yüzünü kapattı. bu kadar korkutmuştu o huur çocuğu nisa'mı. "sabah bana tokat atmıştın ya yetmedi." dedim. sağ gözüme sert bir kroşe çıkardım. bir tanede elmacık kemiğime vurdum. koşmaya başladım ve çöp konteynırını gördüm. koşarak konteynıra gittim ve kafamı vurdum. bir kez daha konteynıra kafa attıktan sonra beni montumdan yakaladı. koşmaya çalıştım mont nisa'nın elinde kaldı. "beni bakırköye zütürün ulan" diye haykırdım ve yere yattım. bağırıyordum bakırköy diye. yere yattım ve kafamı yere vurmaya başladım beni bakırköye zütürün diye bağırarak.

sağ gözüme bir şeyler batıyordu. ağlamaya başladım. gözümü elimle sildim. elime epey bir kan geldi. ağlayarak uzaklaştım oradan ve bir taksiye bindim. nisa da ağlıyordu arkamda. taksiciye kuştepe dedim. torbacının mekana gittim. ne istiyorsun sorusuna karşılık cebimden 400 euro çıkardım ve taş ne kadar ederse dedim. güldü. alnım hala kanıyordu. bir peçete uzattı bana ve 10 dakika bekleyecen dedi.

bekledim. elemanlar getirdi. olayların sonrası bende biraz karışık. ertesi gün taksimde olduğumu hatırlıyorum. nisa aradı. "defalarca aradım seni neden cevap vermedin?" dedi. o gün buluştuk. akşama kadar beraber vakit geçirdik. tek hatırladığım şey dün onunla yattın mı sorusuna evet demesiydi.

sanat filmlerini fazla kaçırmışsın panpa

Kiz tam huurymuş bende olsam gibimden şüphe ederdim acaba bendemi sorum diye

muallak olmak böyle birşey değil bunun adı hayalkırıklığı kesin Avrupa'da muallaklerin arasına girdin bir iki gay club onca yediğin haltın üstüne bir de hemcinsinle bir şeyler yapmışsın.. Topluma Aykırı yaşamışsın gençliğin boyunca.. Homoluk genetiktir madem Avrupa gördün bunu öğrenmişsindir. Yani zamanında aile büyüklerinden biri Totoşluk bir durum yaşamıştır. Git hormon doktoruna sana hasta olan genlerin için tedavi yapsın.. Pgibologluk durum yok olsaydı söylerdim. Iki kötü genin bir araya gelmesiyle Oluşan bir durum anne tarafından sapıklık geldiyse baba tarafından da bağımlılık gelmiş olabilir ya da tersine. Türkçe'm tak gibi ama hem yazdıklarını Anlıyorum hem de ne demek istediğini... Sen gay değilsin! Benim çevrem gay dolu üstelik Köln gibi gayleriyle ünlü bir Şehirde yaşıyorum bir şey biliyorsam sen gay değilsin

Hadi hadii..

devam panpa

reserve ama gey degilsin. trollsen de degilsen de degilsin

gay geri döndü beyler viskim var biraz o bitene kadar yazacağım bu gece.

öykünün formatında değişiklik yapıp chapter chapter anlatacağım. reserveleri alın ki okunduğumu anlayayım (:

brüksel
"gittim. kaçtım tanıdığım herkesten ve her şeyden. önceden ayarladığım bir ev vardı. daha doğrusu iki odalı bir evin odalarından biriydi. ev arkadaşım norveçli bir çocuktu. eve gidene kadar ona dair bildiğim tek şey buydu. gittiğimde evdeydi fenrir. gaydi. uzun boylu sarışın yakışıklı bir çocuktu. homofobik olmadığımdan onun tercihlerinin beni ilgilendirmediğinden falan bahsettim ona. türk olduğumu duyunca endişelenmiş o da onu onaylamama ihtimalimden. tanıştık o gün. sohbet edip bira içtik birkaç saat sonra uyuduk. ertesi gün şehri gezdim. sıkıcı ve küçüktü tıpkı dünyam gibi. okula gitmeye falan başladım sonra. esn (erasmus kulübü tarzı bir şey.) etkinlikleri zerre kadar umrumda bile değildi. tek aradığım şey huzurdu artık. nisa ile skype'tan görüşüyorduk hemen hemen her gün. soğuk bir insan olduğum için hiç arkadaşım yoktu fenrirden başka. beni arkadaşlarıyla tanıştırıyordu o da. sürekli sex dönüyordu yan odamda. erkek inlemeleri doluydu evim. biraz da yalnızlık."

bahar
"aylardan marttı ve onun adı bahardı. telefonumda 21 mart yazıyordu. öğle yemeğini beraber yemek ister misin diye sordum bir anda. ilk kez birisiyle arkadaş olmaya çalışmıştım. iranlıydı bahar. kısa boylu çıtı pıtı kızıl saçlıydı. saçları beline kadar geliyordu. güzel gülüyordu. yemek yedik. bir ara benimle dışarı çıkmak ister misin diye sordum ona. bu cesaretin nereden geldiği hakkında zerre kadar fikrim yoktu ama sevmiştim patır kütür yaşamayı. iki gün sonrasına sözleştik. güzel bir randevuydu. tanıdık birbirimizi. gitar çalıyordu. buraya okumaya gelince öğrenmişti. sinema seviyordu. bir hafta sonra tekrar buluştuk. evime geldi. oturduk film izledik. öpüştük sadece öpüştük. saatlerce öpüştük. bir daha onu görmemek için okula gitmedim o hafta. olamadım yine. bahar bana gelmedi."

antwerp'de bir fotomodel ve 3 gr kokain
"Bir dj geldi antwerp'e. gittik tabi. antwerp avrupada elmas ticaretinde 1 numaralı kokain kullanım oranında iki numaralı şehirdir. 3 gr kokain aldım.

bugün bu hikaye bitiyor. kısa keseceğim ve beni son noktaya zütüren olayları anlatacağım.

antwerpte etkinlik sırasında bir fotomodelle tanıştım ve geceyi onun evinde geçirdim. 5 saatte 4 posta gibtim karıyı. ben kaldığım şehre geri döneceğim dedim ve ertesi sabah çıktım gittim oradan. trenle evime dönerken aklımdaki tek şey nisaydı.

okula gitmeyi bıraktım. 2 ay boyunca durmaksızın ot içip nisanın beni ziyarete gelmesini bekledim. geldi okulu bitince. benim okulumun bitmesine 1 ay daha vardı. hiçbir şey yapmadan onu bekledim. iki bilet aldım brükselden sevillaya. geldi ve sarıldım ona. acı çekiyordum.

4 gün geçirdik belçikada ve beraber ispanyaya geçtik. ispanyanın güneyinden feribotla tangier fasa gittik. orada iki gün kalıp marrakesh'e geçtik. son durağımız sahra çölü olacaktı. 60 euroluk bir turla bir gece bedevi çadırlarında kalacaktık. afyon ve kubar içip duruyorduk fasta. değişikti. hayatımın en güzel günleriydi. tüm bu seyahat planı benim için çölde geçireceğim o bir geceden ibaretti. çölde çay (the sheltering sky) ikimizin de en sevdiği filmdi ve biz o filmdeki çifte çok benziyorduk gerçekten. o gün anlayacaktım olup olmayacağımızı. o gün ölecektim belki de. denizin sonsuzluğu ile çölün sonsuzluğu çok farklıymış arkadaşlar.

insan denizin sonsuzluğunu görünce etkilenir. o kocaman dünyanın çarşaf gibi önünde serildiğini hisseder. denizi gören insan o çarşafın içine cıgaralık niyetine hayatını sarıp içmek ister. ama çöl farklıdır. alabildiğine sarı kırmızı turuncu tonlar ve insanı ezen bir sıcaklık. denizi görünce bir kayıkla bile olsa bir yerlere gidebileceğini düşünür insan. ama çöle bakınca aklına gelen tek şey onu geçmenin imkansızlığıdır. olduğun yerden ileriye attığın tek bir adım bile geri dönüşünü yanında getirir. o sonsuzluğu görünce yerinde kalırsın sadece. atılacak tek bir adımın bedelini bile omuzlarında hissetmek istemezsin. dünya da durur sen de...