Telefonumu çıkardım Yiğit'i aradım. Açmadı. Aradım açtı. "Ne oldu ilteriş konuşmayacağız sanıyorum." dedi arkadan müzik sesleri geliyordu. "Balıkesir'e gelmelisin." dedim. "Hayırdır?" dedi. "Senayı öldürdüler." dedim. "Dalga mı geçiyorsun?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. "iyi misin ilteriş ne oluyor?" diye sordu. "Öldürmüşler." dedim. "Bekle geliyorum." dedi telefonu kapattı. Yiğit gelene kadar yani 2 saat boyunca karımı ve çocuğumu izledim. Ölmüşlerdi. "Neden?" diye soruyordum kendi kendime her şey güzel giderken, tam her şeyden kurtulduk derken neden? Yiğit aradı çok geçmeden. "Binanın önündeyim ama hangi ev olduğunu bilmiyorum." dedi buz gibi bir sesle tarif ettim. Eve geldi. Beni gördü. "Sen şaka yapmıyorsun nerdeler?" diye sordu. Tek başına gelmişti yanına adamı filan yoktu. Yine yere attım kendimi. Yiğit benimle konuşuyordu. "Noldu ilteriş anlatsana." gibisinden şeyler söylüyordu çok geçmeden sustu.

1 saat boyunca ne ondan ne benden tek bir kelime çıktı. Konuşmadık. Kalkıp yanıma geldi. Ben kendimi kapının arkasına atmıştım boş boş düşünüyordum. Yiğit geldi bana doğru yavaş yavaş. "ilteriş." dedi ağladığı her yönden belliydi. Bir şey söylemedim. "Kim nasıl yaptı bunu?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. Ağlamıyordum. Duygularımı seneler geçtikçe kaybetmiştim. işkencenin de etkisi vardı belki. işkenceden sonra ağladım ama pgibolojik olarak yavaş yavaş atlattıktan sonra ağlama duygumu yitirmiştim. Üzülme duygumu yitirdiğimi zannederdim. Çıkardı silahını verdi. "Sık kafama." dedi. Bir şey söylemedim. Almadım bile silahı.

Boş boş durduk. "istanbul'a zütürmek istiyorum onları." dedim. Gerekli işlemleri yapıp istanbul'da Mert'in yanına gömdük çocuğumu ve Senayı. izmir'e geçtim. Bir süre izmir'de yaşadım. 1-2 ay kadar geçmişti. Çıkıp Yiğit'in kaldığı otele gittim. O da dağılmıştı. Senayı en az benim kadar sevmiş. Mert'i de oğlu gibi görmüştü. "Niye gelmedin hiç peşimizden?" diye sordum. "Sena'nın hep seni sevdiğini ve seninle mutlu olacağını biliyordum." dedi. "Senden bir şey istiyorum Yiğit." dedim. "Nedir?" diye sordu. "Konsey üyelerinin hepsinin adresini istiyorum." dedim. Şaşkın şaşkın baktı. "Ne yapacaksın?" diye sordu. "intikam alacağım." dedim.

"Gücün yetmez tek başına." dedi. "Sen ver adresleri." dedim. "Tek başına yapamazsın." dedi. "Kim yardım edecek?" dedim. "Ben." dedi. "Neden?" dedim. "Her kim yaptıysa benim de canımı yaktı." dedi. Bir şey söylemedim. "Yarın yine gel, tüm adresler senin elinde olacak ama Buğrayı öldürmen imkansız. Oraya girmen imkansız. Hadi girdinn diyelim, çıkman imkansız." dedi. "imkanın sınırını görmek için imkansızı denemek lazım, benim kaybedecek hiçbir şeyim yok." dedim. "Yanlış yapıyorsun ilteriş, öleceğini bile bile oraya göndermem seni diğer üyeler hariç tabii, onların hepsini öldürebilecek güçtesin." dedi. "Alper ve Bilal'den haber alabildin mi?" diye sordum. "Mezarlarına gittim." dedi. Mert'in ölümüyle birlikte çok fena dağılmıştık.

Beyler şukuluyorsunuz hoş güzel fakat diğer hikayemde de belirttiğim gibi şuku umrumda değil, bana dinlediğinizi belirten o devam panpa entrynizi girdiğiniz sürece motive oluyorum. Yine de teşekkür ederim devam alınacak intikamımız var.

Evime gittim yattım uyudum. Ne yemek yiyordum ne de bir şey içiyordum. Aklımda hep Sena ve oğlum vardı. Kim neden böyle bir şey yapmıştı o kadar şeyin üstüne bunu düşünüyordum sadece. Konseyden başkasının yapma şansı yoktu. Neden beni beklememişti. Neden beni de öldürmemişti. Ölmeyi yeğlerdim, beni öldürmesini isterdim. ilk beni öldürmesini, defalarca vücuduma ateş edip kalbim durana kadar durmamasını ama yine de o tabloyu görmek istemezdim. Uyandığımda yüzümü bile yıkamayacak insan olmuştum. Sena ile Mert'in yan yana olan fotoğraflarına bakıyordum çoğu zaman. Karım ve oğlum.

Uyandığımda Yiğit'in yanına gittim dosya olarak hazırlamıştı konsey üyelerini.

Nedim Antalyadaydı. 1 tane kız çocuğu vardı 21 yaşında. Karısı yıllar önce ölmüştü. 52 yaşındaydı. Evinin planına baktım bir süre. "En kolayı bu olacak galiba?" dedim. "Hepsi kolay." dedi.

iskender'e baktım. Ankaradaydı. "Takıldığı 2 tane kadın var onun ikisine de aşık vazgeçemiyor onlardan, karısı olmayan yani sevgilisi olanın bir oğlu var." dedi. Evde kalıyordu yine planı yoktu. "Onun planını alamadım." dedi.

En son Joseph'e geldik. Joseph hakkında hiçbir şey yazmıyordu ev adresi hariç. "Bunu napacağız?" diye sordum. "Kara kutu. Bilmiyorum." dedi. "Bunları ilk anda öldürmeyeceğim." dedim. "Neden?" diye sordu. "Yapacaklarım var." dedim.

Ne demek istediğimi az çok anlamıştı. "Alalım da bunları hallederiz." dedi. "ilk kimden başlıyoruz?" diye ekledi. "iskender zayıf halka gibi gözüküyor ondan başlayalım." dedim. Güldü. "6 gün sonra konsey toplantısı var." dedi. "Konseyde kimsesi olmayacak o zaman." dedim. "işlerimizi erken halledebilirsek." dedi. Otelin bodrumuna bakmak istedim. 2 oda vardı. "Bunlar işimizi görür." dedim. "işkenceyi ne kadar süreli yapacaksın?" diye sordu. "Bilmiyorum ne zaman canım sıkılırsa o zaman bırakırım." dedim. "ilteriş abartma bu adamlar kurtulabilirler elimizden." dedi. "Abartmayacağım biri hariç." dedim.

Ankaraya bilet aldık ve ankaraya uçtuk. Yiğit bir araba ayarlamıştı orda. "Ne yapacaksın ilk olarak?" diye sordu. "Kadınlardan hangisi karısı hangisi sevgilisi hangisinden çocuğu var?" diye sordum. Karısı olanı gösterdi. "Karısından çocuğu yok diğeri sevgilisi." dedi. "Çocuk kaç yaşında?" diye sordum. "16." dedi. "Kadına dokunmayacağız." dedim. "En son kadına dokunmadığımızda neler olduğunu gördün." dedi. "Haberi bile olmayacak." dedim. "Nasıl yapacaksın onu?" dedi. "En az haftada 2 kez kadınla buluşuyor ve kalabalıkta gidemez kadının mahallesine en fazla 2 adam. işte o zaman alacağız." dedim.

"Uzun zamandır görüşemiyoruz ama planların hiç değişmemiş." dedi. Bir şey söylemedim. Ankaraya indik. "iskender bayağı güçlü ama şuana kadar onunla uğraşan olmadığı için gevşek." dedi. "Bende bunu bildiğim için çökeceğim zamanı da biliyorum." dedim. "Bu adamın iş yeri neresi, ofisi, oteli yok mu?" diye sordum. "Evinden hallediyor her şeyi." dedi. "Karısı?" diye sordum. "Bir sıralar hayat kadınlığı yapıyordu, bunlar profesyonel diye adlandırılan gavatlar bölümüne giriyor." dedi. "Karısını niye sevmediği anlaşıldı." dedim. "Bilmiyorum." dedi. O sırada bir araba çıkış yaptı evden. "Korumasız gidiyor. Tahmin ettiğimden çok erken alacağız bunu." dedim ve takibe başladık.

"Dürbün var yanına dimi?" diye sordum. "Var." dedi. "Tamam." dedim uzaktan takibe devam ediyorduk. Sokaklara girmeye başladılar. "Bune lan?" diye sordum. "Fakir bir kadındı daha önceden." dedi. "Nasıl aşık olmuş?" diye sordum. "Keşke bilsem." dedi. "Anasını satıyım şu dünyaya bak." dedim. "Kadın para için gibtiriyor kendini." dedi. "Başka bir ihtimal yok zaten." dedim. "Zor durumda belli." dedi. "Çocuğu ondan değil acaba kocasına ne oldu kadının?" diye sordu. "Büyük ihtimal akşamları içip eve gelen, kadınını çocuğunu döven biriydi." dedim. "Büyük ihtimal." dedi. Adamları bir evin önünde durdu. iskender arabadan indi binaya girdi. Adamları arabayı binanın önünden çekip köşe başına geçti. "işte bu işimize daha çok yarayacak." dedim. "Ne yapacağız?" diye sordu. Dürbünü ver dedim. Binayı izlerken çok geçmeden bir ışık açıldı. "Kadını o odada gibecek." dedim. "Eee?" dedi. "Biraz izleyip emin olalım." dedim. izlemeye başladım uzaktan dürbünle. "Tamam o." dedim. Sadece perde vardı, güneşlik yoktu ve ışık yandığı için içerde ne olduğunu net görmüştük. "Ne yapacağız?" diye sordu. "Köşe başına gidelim." dedim.

Arabayı köşe başına sürmeye başladım. "Ne yapacaksın?" diye sordu. "yer değiştiricez. Çok geçmeden arka kapıyı aç sen." dedim. Adamlar arabanın dışında bekliyordu. Yiğit arkaya geçti. Tam arabanın önüne geldiğimizde arabayı durdurdum arabadan indim Adamlar bize tip tip bakarken "Hemşerim." dedim. "Hayırdır?" dedi. Bir elini silahına zütürerek etrafa baktım kimse yoktu. "iskender diye birinin eceli olmaya geldik. Tanıyor musun?" der demez ikisini de indirdim. Hemen arabanın arka tarafına attık 2 cesedi de ve kendi arabamızı bir kenara çekip. iskender'in arabasına geçip oturmaya başladık. 2 saat sonra iskender çıktı. Arabayı evin önüne çektim. iskender arabaya bindi. "Gidelim." dedi. Kafamı çevirdim. "Nereye gidelim." dedim. "ilteriş." dedi Çok geçmeden Yiğit gülerek silahını iskender'e çevirdi.

iskender ne olduğunu anlayamamıştı. "Yiğit çok yanlış yapıyorsun, konseyden birini öldürmenin cezası ölümdür." dedi. "Konseyiniz kalırsa ceza verir." dedim. Tenha bir yere çektim. iskenderin Eline ayağına plastik kelepçe geçirip arabanın bagajına attık. "Keser döner sap döner gün gelir hesap döner iskender efendi." dedim. Antalyaya doğru yola çıktık. Nedim ile muhabbet edecektik. Sürmeye başladım Antalyaya doğru 240 ile. Aklımda Lütfü'nün ölümü geldi. "Üzülme abi, senin de intikdıbını alacağım." dedim. Kendi kendime Yiğit tepki göstermedi, intikdıbını alacağımız o kadar çok kişi vardı ki. Şaşırmadı.

Antalyaya çok geçmeden girdiğimizde "Nedim'i alınca sen Burdan izmir'e sür, ben Joseph'i alacağım." dedim. "Ne yapacağım bunları?" diye sordu. "Altta ki odalara at işkence pozisyonunu alsınlar." dedim güldüm. "işkenceyi tasvip etmem." dedi. "Bende etmem ama bazen öyle olması gerekiyor." dedim. Her şekilde intikam alacaktım. Hem kendi intikamımı, hem Yiğit'in intikdıbını hemde ailemin intikdıbını. Senamın, oğlumun intikdıbını. Nedim'in evinin önüne çektim, koltukları yatırıp 3 saat uyuduk. Evinde pek güvenlik yoktu. "Çatışarak gireceğiz." dedim. "Benim için sorun yok." dedi.

Direkt olarak önden 2 korumayı indirerek içeri girdik. Susturucular ile, bahçede ki korumaları uzaktan uzaktan indirip evin camlarından birinden içeri daldık. içeride de çok koruma yoktu. Nedim ve kızı vardı sadece. Olan korumaları da indiriyorduk. Nedim şok olmuş bize bakıyordu. "Yiğit, ilteriiiş." dedi. ilteriş diyişi çatallıydı. "Sinirim artmıştı. Kafasına silahla vurdum. "Kızı napacağız?" diye sordu Yiğit. "Al onu da bağla." dedim. "Ne zamana kadar bağlı durucak." dedi. "Konsey bitene kadar." dedim. Evde ki görevlilerin hepsini öldürmüştük, kadın çalışan, yemek yapan demeden, bunu göze almış kişilerdi çünkü. Sadece kızını öldürmedik. Onu da bağlayıp arabanın içine attık arka koltukta baba kız seyehat edeceklerdi. Hava esiyordu. "Yiğit, bunun kızı hariç hepsini al. Odalara at. Kızını da en iyi şekilde ağırla onun bir suçu yok belli ki babasının yaptığı pisliklerden haberi yok. Bende Joseph'i alıp geleceğim." dedim.

Edirneye bilet aldım. Son bir kişi kalmıştı. Joseph. Sadece evinin adresi vardı. Düşündüm. Çok mu iyiydi yoksa çok mu salaktı. Edirneye uçtuktan sonra bir pansiyon kiraladım araba aldım. Yiğit'i aradım. Yiğitte izmir'e varmak üzereydi. "Yiğit gelmem uzun sürecek." dedim. "Neden?" diye sordu. "Joseph'in ne yapmaya çalıştığını bilmiyorum. Önce bir uzaktan izleyeyim." dedim. "Konsey toplantısına kadar halletmen gerekiyor." dedi. "Elimden geleni yapacağım." dedim. 3 Gün civarı vaktim vardı. O akşam gidip adresi uzaktan izledim. Yan kesicilerin, tinercilerin, elinde kelebek sallayan liselilerin yaşadığı garip bir mahalleydi burası.

Yaşadığı binayı izlemeye başladım uzaktan dikkat çekmeden. Ardından pansiyona döndüm ve uyudum. Sabah ilk iş kalkıp kalitesiz kıyafetler alıp takımları rafa kaldırdım. Mahalleyi tamamen araştırdığımda Kemikçiler mahallesi olduğunu gördüm. Binayı izlemeye devam ettim. Aralarında ki en akıllı kişinin o olduğuna kanaat getirdim, sokağa girmiyordum bile çünkü girince değişik şeylerin olacağını biliyordum. Direk çevireceklerdi beni. Kavga çıkarsa da Joseph kimin olduğuna bakacaktı. Kendi kendime iyi önlem almış huur çocuğu dedim ve düşünmeye başladım. Nasıl girebilirim buraya? Sokağın etrafını dolaştım.

Bir gecekondu vardı diğer sokakta, onun üstünden diğer mahalleye geçebilirim gece diye düşündüm ama gecekondunun üstünde gezerken ses çıkacaktı. Onu da düşünmeye başladım. Ne olursa olsun diyip o gece, gecekondunun üstünden diğer sokağa geçecektim. Bekledim, bekledim, bekledim. Gece olduğunda etrafta kimse kalmadığında arabayı sokağın başına çektim diğer sokağa geçip çıktım gece kondunun üstüne esas sokağa geçtim sokağı inceledim. Tinerciler ve sokak çocukları genelde sokağın girişine yuva yapmıştı. Kurtulmuş sayılırdım onlardan. Binaya girdim. Adrese baktım ve kapıya çıktım. Binada yaşıyordu ve içeri girmesi zor olacaktı. O sırada kapıyı açtı ve Joseph ile göz göze geldik koluna bir karı vardı. Ona gülüyordu. Büyük ihtimal huuryu evine gönderiyordu göz göze geldik.

Tam bağıracakken bir yumruk attım bu sefer kadın bağırmaya başladı. Kendimi içeri atıp kadına yumruk attım, çenesine gelen yumruğum onu bayıltmaya yetmişti Joseph ise ayağa kalktı bıçak çekti. "Ooo ilteriş. Sen karının acısını unutup ev basmaya mı başladın." dedi. Bıçağını savurdu. Ben kavgaya başlamıştım ama karımın öldüğünü biliyordu. Kimin yaptığını da biliyordu. Bıçağını savururken kendimi geri atıyordum evin içinde en sonunda savurdu eğildim ve belinden saldırıp duvara vurdum çekilip bir yumruk attım bıçak elindne düştü. Bıçağı bacağına sokup kadına doğru fırlattım. Joseph bağırıyordu. "Bağırma lan karı gibi." dedim. Ağzını bağladım. Ayaklarını ve ellerini bağladım. Kadın uyanıyordu. "Kusura bakma." diyip bıçağı boğazından soktum. Aklıma Joseph'i nasıl sokaktan çıkartacağım geldi.

Bir çuval gördüm. "Ah ulan Lütfü abi burda bile karşıma çıkıyorsun." dedim. Joseph'i çuvala sokup sırtıma aldım ve binadan indirdim. Siren sesleri geliyordu baktığımda gece kondunun yanından geliyordu bu sesler. Ben çatının üstünde gezince sahibi hırsız var diye polisi aramıştı ve sokak çocukları filan diğer sokağa geçmişlerdi polisi görmek için bense arabamı parkettiğim yere geçtim ve bir kaç insanın gözünün önünde çuvalı bagaja koyup arabaya bindim. Kaçarcasına gaza bastım ve izmir'e doğru sürmeye başladım. istanbuldan geçtim. Hızla izmir'e sürdüm ve 5 saat sonra izmirdeydim. Yiğit beni karşıladı ve Joseph'i de bodruma zütürdük 2 oda vardı. iskender ve Nedim'i odalardan çıkardık. Sağlam dayak yemişlerdi. Yiğit hiç durmamıştı anlaşılan. Hiç kullanmadığım silahı çıkardım. "Şimdi Rus ruleti oynayacağız." dedim.