Ofladım. "Sena napmaya çalışıyorsun." diye sordum. "Seni seviyorum ilteriş." dedi. Bir şey söylemedim kafamı 2 kere cama vurdum. "Bende seni seviyor olsam ne değişir?" diye sordum. "Çok şey." dedi. "Hiçbir şey değişmez." dedim. "Babam mı?" diye sordu. "Baban varken aramızda bir şey olma şansı da yok." dedim. "Babam şuan yok." dedi. "Yakında evleneceksin." dedim. "Çok özel bir şey istemiyorum." dedi. "Ne istiyorsun?" diye sordum. "Yanıma gelmeni istiyorum." dedi.

Doğruldu, el mahkum yanına geçtim. "Uyuyalım artık." dedi. "Uyuyamam." dedim. Anahtar yerindeydi, ve kapılar kilitliydi, ne olur ne olmaz diye bekliyordum, tetikteydim. "Ben uyumak istiyorum." dedi. Kapıya yaslandım, kafasını göğüslerime dayadı ve bana sarıldı, uyumak için hiçbir engeli yoktu, kalbim hızla atmaya başlamış, sıcaklamıştım. Saçlarını kokluyordum. Sabaha kadar Böyle durmamın ihtimali yok gibiydi. Yine de bozmak istemedim çünkü bende halimden memnundum.

Bende Senaya sarılmış onu kollarımın arasına almıştım. Sıcaklık bastırdıkça gözlerim kapanıyordu. En sonunda uyuyakaldım. Gözlerimi açtığımda Sena hala kollarımın arasındaydı, istemsizce saçlarına bir öpücük kondurdum. Her yerim ağrıyordu. "Sena hadi saat geç olmuş." dedim. Oysa ki gün yeni doğuyordu, çok erken uyumuştuk. Zorda olsa üstümden kalkıp diğer kapıya yaslandı. "Çok iyi uyumuşum." dedi. "Bende." dedim. "Hani sen uyumayacaktın?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. Ön koltuğa geçmeye çalıştım, her yerim ağrıyordu. Bir kaç tiz ses çıkardım.

Arabayı çalıştırdım ve ormandan çıktım, otele döndük. Direk 9.kata çıktık. Kapıda bu sefer 3 kişi vardı. Senayı içeri aldılar beni almadılar. Bir zaman sonra Sena'nın içeri girip babasıyla konuşmasından sonra bende içeri girebildim, yürüşüyüm değişmişti. Oturdum, Mert'in morali bozuktu. Belli ki lütfüyü gömmüşlerdi. "Ne oldu ilteriş, canın yanıyor gibi." dedi. "Arabada uyumayı tavsiye etmiyorum." dedim. "Çıkıp gelseydiniz ormandan." dedi. Belli ki Sena her şeyi anlatmıştı o kısa sürede. "Risk almak istemedik." dedim ve işin içine senayı da soktum.

Sena'da anlamış olucak ki, "Riskliydi, ortak karar verdik." dedi. Mert'in başka bir şey düşündüğü belliydi. "Tamam Sena, sen çıkabilirsin ilteriş ile konuşmamız gerekenler var." dedi. Sena bozulmuştu ama belli etmeden "Görüşürüz." dedi ve odadan çıktı. Mert elinde ki kalemi masaya vuruyordu. "Alınacak bir intikamımız var." dedi, bunu der demez gözlerim parladı. Bunu hissettim. Mert'te bunu anlamış olucak ki bana en olmayacak görevi vermişti. "istanbul'dan ayrılacaksın." dedi.

Şaşkın şaşkın Mert'e bakarken. "Konsey üyelerinden izmir'dekine güvenmiyorum." dedi. "Halil ibrahim." dedim. Epey şaşırmıştı. Sormadan söyledim. "Rahmetli, anlatmıştı." dedim. "Tüm konsey üyelerini biliyorsun yani". dedi. "Hayır biri hariç, Türkiye'de yaşamıyormuş." dedim. "Kıbrısta yaşıyor." dedi. "Onun özelliği ne?" diye sordum. "Bizim kadar güçlü, gücü dengelemem lazım." dedi. "Onun olma şansı ne?" dedim. "O bir şey yapacak olsa gizli yapmaz bizim gibi." dedi. "Gücü nasıl dengeleyeceksiniz?" diye sordum. "Evlilik." dedi. Sena'nın evleneceğim dediği çocuk bu adını bilmediğim elemanın oğluydu.

Ve bizim kadar güçlüydü, Senayı seviyordum ama benden ne olurdu ki en fazla ben bir piyondum. Mert'e göre böyleydim, kızını kurtarmasam belki de Lütfü öldükten sonra beni öldürecekti. "Ne zaman gidiyorum?" diye sordum. Yarın dedi. "Rahmetlinin bıraktığı görevi kim devralacak?" diye sordum. "Alper." dedi. Uygun isim Alperdi. Şaşırmadım. Tam odadan çıkacakken "Ne kadar orda kalacağım?" diye sordum. "Halil ibrahim'in ne olduğunu anlayana kadar. Belki 1 yıl, belki 2 yıl, belki 10 yıl." dedi. Tüm ümidimi kaybetmiştim. "Düğün ne zaman?" diye sordum. "2 hafta sonra." dedi. Odadan çıktım.

Hemen kendime bir telefon ayarladım. 9.Kata çıktım. Kapıyı çaldım ve içeri girdim. Mert karı filan gibmiyordu. Yasını tutuyordu belliydi üzüntüsü. "Dışarı çıkmak için sizden izin istiyorum." dedim. "Neden?" diye sordu. "Ailemi son kez görmek istiyorum uzaktan da olsa." dedim. "Olmaz ilteriş, riskli." dedi. "Kardeşinizi bir kez daha görme şansınız olsa ne düşünürdünüz?" diye sordum. "Kendini belli etme, 1 saat sonra burda ol." dedi. Otoparka inip bir araba aldım ve eski yaşadığım yere doğru yola çıktım.

Mahalleye girdim. Beni tanımamaları için dua ediyordum. Mahalleye arabadan şöyle bir baktım kimse yoktu. indim aradan bekledim bir süre, yine giren çıkan olmadı. En son gittim binanın ziline bastım. Hemen saklandım. Balkonumuza doğru baktım. Annem balkona çıkıp kapıya baktı. "Kim o?" diye bağırdı. Annemi uzun zaman sonra görmüştüm. Beynimden değil, kalbimden gözlerime komut gitmişti sanki, gözyaşlarım bir bir süzülmeye başladı. O sırada babam annemin yanına geldi. "Kimmiş hanım?" diye sordu. Annem ise "Bilmiyorum çocuklar herhalde." dedi ve içeri girdiler. Büyük ihtimal beni aramışlardı, bulamamışlardı. Sesleri bile değişik geliyordu. Babamın ben olma ihtimali ile balkona çıktığını hissettim. Heyecanla gelmişti. Annemin yüzünde ki heyecanın tarifi yoktu. Her kapı çaldığında beni mi düşünüyorlar diye düşündüm. Kendimi güçlü tutmaya çalıştım. Arabaya yeniden geçtim.

Direk arabayı çalıştırıp hızla mahalleden uzaklaşırken Dilarayı gördüm, 40 km hızla giderken, saniseler içinde, ne kadar aklınızda kalırsa işte, güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemişti çocukluk aşkımdı. Mahalleden çıkınca 100'e çıktım ve geçmişimden uzaklaşmak istedim. Otele döndüm. Direk 9.kata çıktım gözlerimde ki yaşları silmeye çalışıyordum. Mert'e geldiğimi bildirecektim. içeri girdim, çatallı bir sesle "işim bitti, yarına hazır sayılırım." dedim. Anlamıştı ağladığımı. "Aile çok önemlidir ilteriş ama yeni ailen biziz. Buna alış." dedi.

Kafamı salladım. "Biletini aldım. Halil ibrahim'in de haberi var. Yanına olgunlaşması için yolluyorum dedim, 16.00 da uçağın kalkacak. 14.00 gibi yola çıkarız." dedi. Kabul ettim, otelde ki son günüm sayılırdı. Senaya veda etsem mi etmesem mi bilmiyordum. Aşağıya inip alkol aldım bayağı odamda içecektim. Asansöre binecekken Sena ile karşılaştık. "Dertlisin galiba." dedi. "Yarın gidiyorum." dedim. "Nereye dedi soluk bir sesle." güldüm. "izmir." dedim. "Neden?" diye sordu. "iş için." dedim. Elimdekilere yine baktı. "Bir kişi için çok fazla." dedi.

way aq devam et panpaaa

"Benim için değil." dedim. "Tek başına içmene izin vermem." dedi. Gözleri parlıyordu. "Gel o zaman." dedim. Hiçbir şey umrumda değildi. Odama çıktık ve içmeye başladık. Ona ailemi gördüğümü anlattım. "Çok zor olmalı." gibisinden şeyler söyleyip beni teselli etti, yavaş yavaş gece olmaya başlamışken, ayakta zor duruyorduk artık. "Babam beni böyle görürse öldürür." dedi. Güldüm. "Beni de öldürür." dedim. Yanıma sokuldu ve dudaklarımdan öpmeye başladı. Ellerimi sırtına atıp karşılık verdim.

işin ileri gideceğini anlamıştım. Kendimi çekip "Sena, odana dönmezsen belli olur." dedim. Yeniden dudaklarımdan öpmeye başladı. Bu bana bir "Sus." demekti. Kucağıma aldım. Deli gibi öpüşmeye başlamıştık ama devdıbını getirmeyeceğime emindim. Yeniden kendimi çekip "Seni seviyorum." dedim. Zor bir sesle "Bende seni seviyorum." dedi, "Sena gitmelisin." dedim. "Senin kollarında uyumak istiyorum." dedi. "Bende kollarımda uyumanı istiyorum ama gitmelisin." dedim. Ellerimi yanaklarına gezdiriyordum. Gözlerinin içine bakıyordum. Sarıldı. Sıkı sıkı sarıldım. Kapıya kadar zütürdüm, ayakta durmakta zorlanıyordu. Odasının kapısına doğru zütürmeye başladım.

"Tamam ilteriş, sen git." dedi odasına yaklaşınca, yeniden odama döndüm. Kendimi yatağa attım. Saati 12.00'a kurdum, gözlerimi kapattım sonrasında telefonun çalmasıyla uyandım. Aklıma Lütfü geldi. "Ah ulan şimdi olacaktın ki telefonla uğraşmayacaktım." dedim. Başım ağrıyordu, oda leş gibi kokuyordu. Camı ve balkonun kapısını açtım, şişeleri toplayıp çöpe attım. Üstümü değiştirdim. Valiz filan almayacaktım orda hallederdik. Senayı merak ediyordum acaba ne yaptı diye.

Aşağıya indiğimde uyanmıştı ama gözleri şişmişti, yanına uğramadım. Onun da isteyeceğini sanmıyordum. Bir şeyler atıştırdım odama geçtim son kontrolleri yaptıktan sonra 9.Kata çıkacakken kolumdan biri tuttu. Senaydı, telefon numaranı verir misin ilteriş. dedi. "Bilmiyorum ki." dedim. Telefonumu alıp kendi numarasını kaydetti. "Beni habersiz bırakma olur mu ilteriş." dedi. "Elimden geldiği kadar." dedim. "Ben evlenmeyeceğim." dedi. Şaşkın gözlerle ona baktım. "Seni seviyorum ilteriş, evlenmeyeceğim." dedi.

"Sena ama." diyemeden. "Babam umrumda değil, kaçarız." dedi. "izmir'e gidiyorum, ne zaman döneceğim belli bile değil senin düğününse 2 hafta sonra." dedim. "Umrumda değil ilteriş, izmir'den kaçıp buraya gelirsin, birlikte kaçarız." dedi. "Bunları konuşuruz." dedim. "Dikkat et kendine." dedi. "Sende dikkat et kendine." dedim. Asansöre bindim. Ne yapacağımı düşündüm. Kafam acayip karışmıştı. izmir'de yeni bir hayat beni bekliyordu. Halil ibrahim'in ne olduğunu öğrenene kadar orda kalacaktım. Kafamda plan yapıp acaba direkt hain olarak gösterip öldürtsem mi diye düşündüm.

Ama bela peşimizi bırakmadığı sürece Halil ibrahim'in hain olmadığı anlaşılacak, bense bu yüzden kellemden olacaktım. O sırada asansör 9.kata gelmişti. Düşünmeye başladım. Mert'in odasına girdim. "Gitmek istemiyorum." dedim. Şaşkın şaşkın bana bakıyordu. "Sana fikrini sormadım." dedi. "Benim bu işlerde deneyimim yok, yanlış yapıyorsunuz." dedim. "Deneyim kazanacaksın, sen zekisin." dedi. "Yine de bu işi çözecek kadar tecrübeli değilim." dedim.

Yoruldum beyler, dinleyen var mı ?

anlat panpaaaa...