bi yandan beyaz show'u izleyip ergen beynimle esprileri anlamaya çalışırken bi yandan da cinolarımı zütürüyordum fakat içimde inanılmaz bir korku vardı. bu odunpazarı diye bahsettiğim lanet pislik yer nasıl bir yer panpalar biliyor musunuz şöyle tasvir edeyim, hani şu günümüzde dabbe'dir falan filmler var ya. tam işte onların geçtiği mekanlardaki gibi bir yer. daracık sokaklar, kerbinten yapılma osmanlıdan kalma evler, evlerin içi desen dar, tavanları basık eski püskü, bahçesinde kömürlüğü, hurdalığı wc'si dışarıda olan tam böyle korku filmlerinde geçen mekanların birebir aynısı dıbına koyim. allahtan o dönemlerde dabbe mabbe yoktu da izleyip iyice tribe girmemişim. neyse konumuza dönelim tv izliyorum falan odanın ışığı açık, antrenin ışığı açık korkudan ölmemek için elimden geleni yapıyorum. kaldığım odadan antreye açılan ufak bi pencere var panpalar alanı toplasan 4 karışı geçmez ufacık bir şey böyle ordan da bahsettiğim dedemin odasının kapısı gözüküyor, o pencereye bakmamak için elimden gelen her şeyi yapıyorum. bir türlü uyuyamadım dedim balkona çıkıp bi sigara içeyim bari kendime geleyim sonra uyurum heralde. o kapının önünden koşarak geçip balkona çıktım hemen bi sigara yaktım rahatlamıştım biraz derken karşı tek katlı evin çatısında parlayan iki çift göz gördüm. simsiyah bir kedi (belki rengi başkaydı gece karanlığında neredeyse hiç ışık yoktu panpalar) beni izliyor. ama zerre kıpırdamıyor dimdik bana bakıyor sadece. korkudan ne yapacağımı şaşırdım, kafamdan kaynar sular dökülmüş gibi oldum, rüyalarımda, günlük hayatımda hissettiğim o gözlerin beni izleme muhabbeti bu sefer birebir karşımdaydı gözümün önündeydi korkudan kalbim yerinden fırlayacakmışçasına atıyordu. bir an evvel kaçmak için sigaramı hızlı hızlı içtim ben sigaramı içerken dıbına kodumun kedisi bir milim bile hareket etmeden kafasını gözünü oynatmadan beni izlemeye devam ediyordu. korkudan ölecek gibiydim hemen koşarak içeri kaçtım, kapıyı kapatırken bile kedi hala bana dimdik bakıyordu beni izliyordu adeta. hani olur ya, sevmediğiniz hoşlaşmadığınız bi elemanla bakışırsınız "seni gibicem" bakışı atarsınız, aynı öyle bakıyordu bin kurusu. korkudan ölecektim heralde hemen koşarak kaldığım odaya gittim televizyonun sesini biraz daha açtım yorganın altına girdim, bütün ışıkları açık bıraktım uyumaya çalışacaktım.

babaannemle indik aşağıya yazık kadıncağız güzel bi kahvaltı sofrası kurmuş. sofra dediğim de yer sofrası, şimdi ki liseliler bilmez amk. derler ya şeytan ayrıntıda gizlidir diye. harbiden de öyleymiş dıbına koyim. aklıma birden şimşek gibi çaktı, ulan ben bütün gece zütümden üç buçuk ata ata uyumaya çalıştım, başımdan garip garip olaylar geçti sonrasını hatırlamıyorum. e bu gibtimin evinde babaannem ve benden başka kimse yok, babaannem kilidi kaybedip benimle oyun oynamayacağına göre bu gibtimin kilidi nereye kaybolmuştu lan? koca asma kilit dıbına koyayım kendi kendine nasıl ortadan kaybolabilirdi. uyurgezer falan değildim, hadi olsam bile bir uyurgezerin asma bir kilidi anahtarsız açıp kaybedebileceğini hiç mi hiç zannetmiyorum. artık aklım almıyor mantıklı açıklamalar yapamıyorum kendi kendime düşünmekten kafayı yemek üzereyim.
babaannemle oturduk sofraya, anlat bakalım oğlum ne anlatacakmışsın diye girdi lafa. bende olayları en başından başladım en ince detaylarına kadar anlatmaya, 17. yaş günümde bu rüyaların başladığını anneme anlattığımda geçtiğini, dedemin kim ve nasıl biri olduğunu öğrendiğimde yeniden başladığını, dün gece yaşadığım kedi ve siyah şey olaylarını hepsini harfi harfine ekgibsiz anlattım. en sonunda da kilitle ve odayla benim bi alakam olmadığını dün gecenin nasıl geçtiğini bile hatırlamadığımı yemin billah ederek anlattım babaanneme. hiç sesini çıkartmadan dinledi, dinledi. kafasını öne eğip bir kaç saniye düşünüp kafasını salladı. oğlum dedi tam lafa girecekti ki neyse diyip geçiştirdi alelacele yerinden kalktı. alt katta antrede duvarın içine gömülü dolabın kapağını açtığını duydum meraklandım napıyor diye arkasından bende gittim hemen. dolabın diplerinden böyle ahşap kocaman bir sandığı sürüyerek kendine doğru çekti. sandık kaç yıldır orada duruyorsa artık toz örümcek ağı her şey vardı üzerinde. açtı sandığı, sandığın içerisinde panpalar siyah kapaklı böyle eski sayfalı kalın kalın 5-10 adet angiblopedi gibi kitaplar falan vardı. sandığın derinliklerinden ahşap bir kutu daha çıkardı aldı eline. kutunun içinden de siyah bir muska çıkardı panpalar. aldı muskayı gel bakalım dedi kahvaltı yaptığımız odaya geri döndük. bak oğlum dedi deden hakkında az çok bir şeyler öğrenmişsin. deden zamanında çok iyi işler yaptı, çok insana yardım etti ama gel gör ki zamanla kendini kaptırdı bu işlere, o zamandan beridir başımıza gelmeyen felaket kalmadı sadece bizim değil etrafımızdaki pek çok insana da zarar verdi diyerek üstü kapalı bir özet geçti. dedenin bu uğraş olduğu mahluklar insanların peşini kolay kolay bırakmazlar evladım dedi, dedeni kaybettikten sonra babanın da çok zor zamanları oldu allaha şükür üstesinden geldik. bu mahluklar erkeklere daha çok musallat olurlar bu yüzden böyle olaylar başına geliyor olabilir yavrum şimdi al bu muskayı boynuna tak hiç yanından ekgib etme dedi muskayı verdi. verdi vermesine ama babaannem sanki yalan söylüyordu bir gariplik vardı anlam veremiyordum. o an orada başladım ağlamaya babaanne ne diyosun sen neler oluyor diyerek. göz yaşlarımı sildi, geçicek evladım sen hiç merak etme ben yanındayım diyerek teselli etmeye çalışsa da bi muallaklik seziyordum çok yapmacık geliyordu hal ve hareketler sözler. yapacak bir şey yok diyerek verdiği muskayı boynuma taktım.