Neyse bizim sefil kızı torosa bindirip anasının yanına zütüreceğini yolda giderken kadir inanırın türkan şorayı kırmızı kamyonuna bindirip kahkahalar eşliğinde mutlu mesup evin yolunu tuttuğu alyazmalım filmindeki sahnenin aynısını yaşayacağını hayal ederken kızın "gibtir ol git!! Pis sefil üstüne üstlük bir de topalsın" deyişini işitince kızın yanından yavaş yavaş aksayarak ayrıldı ve evin yolunu tuttu

Dedi kendi kendine

yazın yağdı başıma kar
O kızdan olmaz bana yar
Topal isem bunda ne var
Git şu yaranı kendin sar

Torosuna bindi ve uzaklaştı...

çayı çekirdeği aldım geldim; ee sonra

Kız kimsenin bu adamın kendisine derin duygular beslediğini ve hatta cürret edip bunu kendisine söyleme cesareti gösterdiğini bilmesini istemiyordu neden ağladığını merak eden arkadaşları etrafına toplanınca bir yalan aradı taradı fakat bulamadı ve gerçeği söylemek zorunda kaldı şu azönceki torosuyla gelen sefil topal bana aşık olduğunu benden hoşlandığını söyledi dedi arkadaşları büyük bir şaşkınlıkla etrafa baktılar ellerini ağızlarına kapadılar gözleri şaşkınlıkla açıldı "ohaa" "yuhhh" "ayyyy olamaz"
" sahiden mi" " ciddi olamazsın "inanmıyorum" "hiç aynaya bakmamış mı"
"birde topal" "ne haddine" kelimeleri ve naraları ortalığı inletmeye başladı bunun sonucunda kız boynunu büktü ve tekrar ağlamaya başladı

Sefile gelince torosuyla yolda ilerliyordu kızın tepkisi ve sözleri beynini kor gibi yakıyor arada arabayı yumrukluyor hayata kadere küfürler savuruyor isyan bayrağını çekiyor dalgalandırıyordu fakat kıza en ufak bir sitemi yoktu bütün sitemi hayata ve kendisineydi dedi ki kendi kendine

Torosa bindim sana binmedim
Senden ne am ne züt istedim
Sadece sevgimi dile getirdim
Sonrada alıp başımı çıktım gittim

Arkadaşları kızı teselli etmeye çalışıyordu kız dediki
" olamaz böyle bir şey beni ve kendini nasıl bu şekilde düşünebilir haline hiç bakmaz mı bu adam ne cürret ne cürret!! Ben bir altınım o paslı bir demir bile olamaz benim yanımda!! Ne cürret lanet olsun!! Allahım bugünü aklımdan sil ne olursun diyerek sitem ediyordu..
Arkadaşları kıza sonuna kadar katılıyor her cümlesini onaylıyorlar ve sefili yerin dibine sokup çıkarıyorlardı
Ve kız kendi kendine dediki;

Ey kendini bilmez sefil topal
Beni alacak olan kimler var
O yarım aklını başına al
Git bira iç ve tütününü sar

Kız yola baktı ve geçmekte olan bir torosa gözü takıldı...

Sefil evine varmış kanepeye uzanmış ve tavana gözünü dikmişti sobadan çıkan is ve duman evin tavanını duvarlarını adeta siyaha boyamıştı bu ilk defa bu kadar derinden dikkatini çekmişti perdelere baktı sararmıştı kapı kolu kırılmıştı ve çorabı da delikti bütün bunlar ilk defa bu kadar dikkatini çekiyor ve kendisini derin düşüncelere gark ediyorsu yumruğunu sıktı ve pencereye bşr yumruk atttı artık camda kırıktı...

Kız günler geçti ve kendini toparlamaya başladı artık bu travma aklından çıkmaya başlamıştı birgün arkadaşlarıyla yemeğe gittiler yediler içtiler muhabbetin dibine vurdular alkolü de biraz abarttıkları için hepsi zil zurna sarhoş olmuştu kız evine gitti kapıyı açtı sağa sola sallanarak zorda olsa yatak odasını buldu ve hemen yatağa yığıldı..

Kim okuyo bunlari 😅 .

"Bir torosun içindeyim aman tanrım üstelik kapısıda dışardan açılmıyor"

sefil kızı torosa bindirmiş uzak bir yola gidiyorlardı kız önce anlam veremedi sağa sola baktı en sonunda sefilin yüzüne bakıp ağlamaya başladı sefil gülüyor kahkaha atıyordu radyoda alyazmalım çalıyor sefil kendini bu filmdeki ilyas karakteri gibi hissedip direksiyonu bir sağa bir sola kırarak kahkahalar atıyor taşlı köy yollarında çukurlara gire çıka arabanın akslerinin dıbına koyuyordu kız birden ellerini başının arasına aldı öne doğru eğildi kendini kirlenmiş çamura batmış gibi hissediyordu ve dediki "Tanrım bu bir rüya olsun hemde çok kötü bir rüya" dedi sefilin yüzüne baktı gözleri, sigara içmekten sararmış olan sefilin direksiyondaki işaret parmağına takıldı ve o esnada uyandı...

Hemen kalktı kan ter içinde kalmıştı ""Tanrım Tanrım rüyaymış şükürler olsun" " mutfağa gitti ve bir soğuk su içti balkonuna çıkıp bir sigara yaktı ve caddeden aksayarak geçmekte olan bir adama gözü takıldı...

Aradan zaman geçmişti sefil hergün içiyor ağlıyor sızlıyor kendine ve hayata isyan ederek kahroluyor içindeki acıyı dışarıya vuruyor evdeki eşyalara zarar veriyor topal bacağına yumruklar atıyor torosu görmek istemiyor hatta evi ve arabayı ateşe verip kafasına bir kurşum sıkmayı bile düşünüyord haliyle en dibe batıyordu zaten sefalet içinde olan evi daha da göze görünmeyecek bir hal almıştı bu durum etrafındakilerinde dikkatini çekmiş olacak ki onun bu durumu hakkında endişeleniyorlardı fakat sefil onlara en ufak bir şey söylemiyor durumunu merak edip derdini anlamak isteyenleri tersliyor onlara bağırıp çağırıyordu etrafında zaten çok az sayıda kişi vardı ve onlarıda uzakşaştırmıştı

Aslında sefil üzüntüye kedere alışkındı ne kadar kendini hırpalasada bir taraftanda umursamaz bir hali hep vardı bir gece uykusundan uyandı evinin balkonu olmadığı için penceresini açtı ve çıkardı bi tekel 2000 yavaş yavaş çekti ciğerlerine gökyüzüne baktı ve dediki kendi kendine;

Gökyüzü karanlık, hayatım gibi
Onun yüzünden gördüm ben en dibi
gibtiret bakmasın zalımın biri
Önce temizlesin kalbinden kiri...

Kız normal hayatına dönmüştü işine gidip geliyor arkadaşlarıyla takılıyor sporunu yapıyor düzenli ve mutlu bir hayatı vardı hayatında bir erkek yoktu çünkü bir çok erkek onun gözünde değersiz ve hiçbir şeye değmeyecek varlıklar olarak görünüyordu dedim ya o ancak çok üst düzey bir erkekle zaman geçirebilirdi herneyse hayat böyle akıp gidiyordu bazen yoldan bir toros geçince yada aksayan birisini görünce geçmişte kalan o karanlık ve utanç dolu an birkaç saniyeliğinede olsa aklına geliyor fakat bunu hemen uzaklaştırıp hayatını yaşamaya devam ediyordu...

Sefil yavaş yavaş toparlanıyordu. aslında geçmişten kalan bir sürü derdi sıkıntısı vardı üstüne üstlük kızın son sözleri onu son derece umutusuz bir duruma sokmuştu eskisi kadar aklına gelmesede bazen kız aklına düşüyor göğüs kafesinde bir sancı hissediyor fakat onu hala o sözlerine rağmen sevmeye devam etmesinin kendisine yaptığı büyük bir saygısızlık olduğunun farkına varıyor ve hemen kızı aklından atıp önüne bakmaya çalışıyordu...

Sefil birgün yolda ilerlerken yol kenarında yaşlı bir kadın görmüştü kadın son derece ihtiyar üstü başı pespaye sanki o sokak köşesinde eski ve nostaljik bir portre gibi duruyor bir elinde bira bir elinde sigara ufak ufak demleniyor sağa sola bakıyor etrafta kederli ve gizemli bir hava bırakıyordu sefil kadını görünce içinde farklı bir duygu hissetti ve yanına yaklaştı hiçbir söz etmeden kaldırımda kullanılmış boş bir bardak buldu onu aldı ve yaşlı kadına uzatarak "doldur koca karı beraber içelim eğer ikram edersen" dedi kadın sefili biraz süzdü dudağını büktü sefilin elindeki bardağa baktı ve birasından sefilin bardağına biraz döktü sefil bir yudum aldı uzaklara bakarak sigarasını tüttürerek.. "Bak kocakarı bir zamanlar bu kaldırımdan bu yoldan o da geçmişti ayaklarıyla bu yolları yıllarca dövdü belki hala geçiyor ama artık benim için hiçbir anlamı yok. Sanada tavsiye ederim ki o adamı hâlâ seviyor ve bekliyorsan kendine yazık edersin gönlünde yasını tuttuğun acıdan hiçkimsenin haberi yok" yaşlı kadın bu sözleri duyunca gözleri açıldı sefile gözünü dikti ve "haddini bil sen benim acıma kederime karışamazsın yaşadığım duyguları da bilemezsin" yaşlı kadın sefilin cümlelerini duyunca sinirlenmişti önce kalkıp gitmek uzaklaşmak istemişti fakat bir güç onu engelliyordu sefilin yüzüne baktı onda farklı şeyler gördü aslında sinirliydi fakat birazda acıyordu ona ve dediki " istersen bu kız hakkında sana bir şeyler söyleyebilirim unuttuğunu ve senin için bir anlam ifade etmediğini söylüyorsun fakat gözlerin aynı şeyi söylemiyor unutma gözler yalan söylemez" sefil başını salladı merakla " onu tanıyor musun ki ne söyleyeceksin? "

Yaşlı kadın sefile elini uzatmasını istedi sefil önce ne yapacaksın diyecekti ki kadının bakışları onu bunu söylemekten alıkoydu sefil elini yavaşça uzattı yaşlı kadın sefilin elini avcunun içine aldı ve sefilin elindeki çizgilere uzun uzun bakmaya başladı bazen gözlerini kısıyor bazen açıyor bazen sefilin yüzüne bakıyor derin manalarda kaybolmuş bir görüntü çiziyordu bi 5 dakika sefilin elini inceledi ve bıraktı bir sigara yaktı uzaklara daldı

Sefil yaşlı kadının ne diyeceğini tahmin etmeye çalışıyordu ki yaşlı kadın söze başladı " bir zamanlar bu topraklardan o da gelip geçerdi şu kaldırımı ayaklarıyla yıllarca dövdü fakat benim için hiçbir anlam ifade etmiyor artık sana tavsiyem o kızı hâlâ seviyorsan ve bekliyorsan kendine yazık edersin gönlünde yasını tuttuğun acıdan hiçkimsenin haberi yok" sefil bunları duyunca sinirlendi yaşlı kadını ters ters süzdü elindeki bardağı kaldırıma savurdu yaşlı kadına arkasını döndü ve karanlık kaldırımda aksayarak gözden kayboldu...

Sefil evine vardı kapıyı açtı odaya girince karşısında kanepede oturmuş eski bir arkadaşını gördü oraya nasıl geldi eve ne şekilde girdi hiç sorgulamadan hoşgeldin dedi elini sıktı arkadaşı "ne zamandır görüşmüyoruz be sefil bizi unuttun gittin" sefil tam buraya nasıl geldin diyecekti ki arkdaşı sözünü kesti " zor durumda olduğuna dair duyumlar aldım seni merak edip yanına geldim fakat yoktun kapı kilitli değildi bende içeri girip oturdum öyle ya sonuçta eski dostunuz yadırgamazsın" sefil "sorun değil dostum seni gördüğüme sevindim son zamanlarda bazı olaylar yaşadım fakat şu an iyiyim bilirsin gönül işleri filan" arkadaşı: "anladım dostum bunları konuşuruz ama biraz demlenelim" yanında getirdiği biradan sefile uzattı beraber içmeye başladılar muhabbet koyulaştı iş güç para pul derken konu fakirliğe sefilliğe geldi arkadaşı dediki "bak dostum ikimizde fakiriz paramız pulumuz yok yaptığımız işler iyi para kazandırmıyor böyle gidersek bizden bir halt olmaz bu işe bir çare bulmalıyız" sefil tam "kapitalizm sömürü sistemi.." diyerek lafa başlayacaktı ki arkadaşı lafını kesti "bırak olum şu komunist ayaklarını devrim yapacak herkesi kurtaracak durumumuz yok kendimizi kurtarsak yeter" sefil başını salladı "ama ne yapacaz?"

Arkadaşı birasını yudumladı sigarasını derin derin çekti arkasına yaslandı gözleri tavandaki örğmcek ağına takıldı odaya bir sessizlik çöktü kanepenin eskimiş yaylarından gelen gıcırtıdan başka bir ses yoktu...

Arkadaşı bu sükuneti bozdu " geçen bizim lise arkadaşı donsuz salihi gördüm adam altına bir araba çekmiş akıllara zarar 'lan napıyon donsuz dedim' 'donu gömleği bırak olum eski salihten eser kalmadı durumumu görüyorsun' dedi ayaküstü lafladık.. pekekent parayı bulmuş.. " sefil meraklandı ve "nasıl bulmuş " dedi arkadaşı:
" biraz gayrimeşru ama yakalanmayız merak etme" dedi. "önce bir dedektör lazım. "

Sefil dağda taşta define arayacaklarını anlayınca biraz düşündü ya bulursalar idi? köyün etrafı hep eski rum yerleşimiydi harabe ve mezar kalıntısı çoktu tabi köylü milleti birbirini çekemez hemen şikayet ederler diye kimse kolay kolay bu işe kalkışmıyordu sefil düşündü sigarasını içine çekti evin içinde gözlerini gezdirdi kızın sözlerini aklına getirdi ve riskli de olsa bu iş aklına yattı. Acıyla karışık bir gülümseme belirdi yüzünde arkadaşına dedi ki'şu dedektörü bulalım dostum daha sonra bu işe bir el atalım bir şeyler bulabilirsek iyi bir iş kurar güzel paralar kazanır sefillikten kurtuluruz"
Arkadaşı "umarım dostum.. en kısa zamanda sana dönüş yapacağım haberleşir konuşuruz"