Sefil evine vardı kapıyı açtı odaya girince karşısında kanepede oturmuş eski bir arkadaşını gördü oraya nasıl geldi eve ne şekilde girdi hiç sorgulamadan hoşgeldin dedi elini sıktı arkadaşı "ne zamandır görüşmüyoruz be sefil bizi unuttun gittin" sefil tam buraya nasıl geldin diyecekti ki arkdaşı sözünü kesti " zor durumda olduğuna dair duyumlar aldım seni merak edip yanına geldim fakat yoktun kapı kilitli değildi bende içeri girip oturdum öyle ya sonuçta eski dostunuz yadırgamazsın" sefil "sorun değil dostum seni gördüğüme sevindim son zamanlarda bazı olaylar yaşadım fakat şu an iyiyim bilirsin gönül işleri filan" arkadaşı: "anladım dostum bunları konuşuruz ama biraz demlenelim" yanında getirdiği biradan sefile uzattı beraber içmeye başladılar muhabbet koyulaştı iş güç para pul derken konu fakirliğe sefilliğe geldi arkadaşı dediki "bak dostum ikimizde fakiriz paramız pulumuz yok yaptığımız işler iyi para kazandırmıyor böyle gidersek bizden bir halt olmaz bu işe bir çare bulmalıyız" sefil tam "kapitalizm sömürü sistemi.." diyerek lafa başlayacaktı ki arkadaşı lafını kesti "bırak olum şu komunist ayaklarını devrim yapacak herkesi kurtaracak durumumuz yok kendimizi kurtarsak yeter" sefil başını salladı "ama ne yapacaz?"