Okunur be kardes

Rez okurum

Bekliyoruz panpa sardı

Rez devam et panpa

yirmidört

güneşlinin neresinde oturuyorsun panpa

Rez pnp okucam

rezervasyon

reserved

Yapma güzel kardeşim yaz artık be

Gelmez artık, iyi uykular beyler

Ne güzel gidiyordun sonunu saçmaladın panpa

Panpa nerdesin amk

beyler bilgisayara virüs girdi yandoo diye bir şey çıkıyor ana sayfada sürekli ve tayvan reklamları çıkıyor, format attık yine yavaş makine amk.

Okulun ilk günü bitmiş, eve gelmiştim. Artık kafam daha rahattı. Sınıf değişikliği pek çok şeyin çözümü olacak gibiydi. Akşam telefonda Nesrin ile durum değerlendirmesi yapıyorduk. Yeni sınıfımdan bahsediyordum, her şeyi soruyordu o da mutlu olmuştu yeni durumdan.

Eski sınıfım ile bağlantıyı koparmıştım artık, zaten kimse de merak edip sormamıştı o ana kadar neden gelmediğimi. Ya da ben öyle düşünüyordum. Nesrin'le telefonu kapattıktan sonra Duygu'dan gelen mesajı gördüm, neden gelmediğimi soruyordu. Saklayacak bir şey yoktu sınıfı değiştirdiğimi söyledim. Önce şaşırdı ama onun için de tahmin etmesi zor değildi, Çağdaş ile olan olay yüzünden mi dedi. Duygu sadece sınıfta olan olayı biliyor ve onu kasdediyordu. Evet, artık o sınıfta olmamam gerekiyordu zaten dedim. Sonra Duygu konuştu ben dinledim, o anlattı ben sadece şaşırdım.

En iyisini yapmışsın hiç tadı kalmadı zaten sınıfın diye başladı. Bilmiyorsan benden duymuş olma da senin bu Ebru ile Çağdaş sevgili olmuş kız her tenefüs bizim sınıfta, Ali ile Canan da beraber takılıyorlar çete gibi geziyorlar sürekli dedi. Muhteşem dörtlü artık kendilerini de aşmış karaktersizlikte sınır tanımıyorlardı. Bir süre duraksadıktan sonra, bilmiyordum ama ilgilenmiyorum zaten merak etme dedim Duygu'ya.

Akşam akşam sinirim yine bozulmuştu. Ne Ebru umrumdaydı ne de Çağdaş. Sadece bu kadar rahat ve yüzsüzce her istediklerini yapmaları canımı sıkıyordu. Saat geç olmuştu, Nesrin'e bu saatte öğrendiklerimi anlatmayı tercih etmedim, yarın sabah anlatırdım.

Sabah olmuş okula gitmek için yola çıkmıştım, Nesrin'i de her zamanki gibi evinin önünden aldım. her zamanki genel konuşmalardan sonra dün öğrendiklerimi anlatmaya başladım. Hem heyecanla hem de kızarak tek tek Nesrin'e anlatıyordum. Dinliyordu sadece, ara sıra başı ile ya onay veriyordu ya da tamamen tepkisizdi. Bitti mi dedi. Sabah sersemliği ile sesiz sanıyordum, sinirli bir şekilde bitti mi diye sorması çok alakasız gelmişti, sonra o konuştu bu sefer ben hiç sesimi çıkaramadan dinledim...

Devam panpa

Rezzofix

Rez aliyim okicam

Devam devam

Yeter artık dedi yüksek bir sesle. Bir anda neye uğradığımı anlamamıştım. Nesrin bana tavır bile yapmazdı. ilk kez onu böyle görmüştüm. Neden bu kadar merak ediyorsun her şeyi, neden sürekli olayları deşip duruyorsun ne geldiyse başına bu yüzden gelmedi mi, ben bıktım artık senin bu davranışından. Sen bir şeyi öğrenmeden duramaz mısın, illa ki nedenini bulmadan rahat edemezsin değil mi? Başka konuşacak bir şeyimiz yok mu bizim sabah sabah yine öğrenmişsin bir şey gelip sinir bozuyorsun dedi. Bu cümlesi sonra öyle bir yerde bir kez daha karşıma çıktı ki...

Öylece kalakaldım, Nesrin cevap bile vermemi beklemeden hızlıca yürüyüp okula doğru ilerledi. O kadar şaşırmıştım ki arkasından yetişip tutmayı akıl bile edememiştim. Sınıfa çıktım oturdum. Nesrin'in söyledikleri sürekli aklımdan geçiyordu, bu kadar kızması gerekmiyordu bence.Ama ilk kez bir şeye tepki böyle göstermişti, demekki gerçekten sinirlenmiş olmalıydı. Gizem ile konuşma olayını öğrendiğinde bile bu kadar tepkili değildi, o zaman dinlemek istemiyordu sadece beni. Tüm gün bunları düşünerek geçirdim, zaten yeni sınıfta doğru düzgün kimseyi tanımıyordum. Moralim de bozuktu, sıradan oturup düşünmekten başka bir şey yapmadım.

Son derse geldiğimizde çıkış için Nesrin'e mesaj attım. Nerede buluşalım diye sordum. Günün ikinci darbesini de yemiştim. Sabah söylediklerimi bir düşün biraz, annem gelecek çıkışta işlerimiz var dedi. Yine her şey yolunda gidiyor derken berbat etmiştim. Nesrin ciddiydi. Onu kaybetmek isteyeceğim en son şeylerden biriydi heralde. Okuldan çıkıp tek başıma eve gittim. Söylediği gibi yaptım, düşündüm. Saatlerce neleri yanlış yaptığımı kendimle ilgili yanlış olduğunu hissettiğim, sevmediğim ne varsa düşündüm.

O ana kadar bir şeyleri değiştirmek için hiçbir adım atmamıştım, memnun olmadığım şeyler vardı ama sadece şikayet ederek hiçbir şey çözülmüyordu. Bir yerden başlamak adım atmak gerekiyordu.

Ertesi gün Nesrin'e haber vermeden yine onu almak için evlerinin önüne gittim. Biraz erken gitmiştim ne olur ne olmaz diye. Bir süre bekledikten sonra dışarı çıktı, beni gördü tepkisiz bir şekilde, söylemedin geleceğini dedi...